خضر گر خوش زندگانی می‌کند
زندگانی جاودانی می‌کند
گر ببیند ساعد و تیغ تو را
کی به کشتن سرگرانی می‌کند
غمزه تو در نگاهش مضمر است
دلبری کاو دلستانی می‌کند
از دل سنگین تو دارد نشان
گر بتی نامهربانی می‌کند
روز و شب با کودکان هم‌بازیم
پیر چل‌ساله جوانی می‌کند
مصحف عشق است باغ چهره‌ات
خط سبزت ترجمانی می‌کند
گر غباری خیزدت از آستان
بر ثریا آسمانی می‌کند
پیش قدر تو قضا و هم قدر
لابه‌ای از ناتوانی می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بررسی زندگی و عشق می‌پردازد و به شخصیت خضر اشاره می‌کند که به دنیای جاودانی و خوشی‌ها می‌پردازد. او به زیبایی‌های معشوق خود اشاره کرده و می‌گوید که غمزه و نگاه آن معشوق تأثیر عمیقی بر او دارد. شاعر از عشق به عنوان باغی یاد می‌کند که چهره معشوق در آن جلوه‌گری می‌کند و بیان می‌کند که حتی کمبودها و ناتوانی‌هایش هم تحت تأثیر زیبایی و عشق قرار دارد. در مجموع، این شعر ترکیبی از عشق، زیبایی و احساساتی عمیق است.
هوش مصنوعی: اگر خضر (نماد زندگی و جاودانگی) خوش باشد، به زندگی جاودانی دست پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی ساعد و تیغ تو را ببیند، هرگز تو را به کشتن مشغول نمی‌کند.
هوش مصنوعی: چشم‌های تو پر از اشاره‌های محبت‌آمیز است و کسی که دل می‌برد، با این نگاه، دل‌ها را به خود جلب می‌کند.
هوش مصنوعی: از دل سنگین تو نشانه‌ای وجود دارد که بت بی‌محبتی می‌کند.
هوش مصنوعی: در طول روز و شب، با کودکان بازی می‌کنم، انگار که خودم نیز جوان شده‌ام و وارد دنیای شادابی و زندگی آنها می‌شوم.
هوش مصنوعی: چهره‌ی تو مانند کتابی است که در آن عشق نوشته شده و خط سبزت در واقع ترجمه‌ای از این عشق است.
هوش مصنوعی: اگر بر اثر بادی غباری از آستان تو بلند شود، آن غبار مانند ستاره‌ای در آسمان می‌درخشد.
هوش مصنوعی: در برابر مقام و ارزش تو، تقدیر و سرنوشت هم مانند ناله‌ای بی‌فایده به نظر می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شبم عشق امتحانی می‌کند
پاسبان را پاسبانی می‌کند
عشق اکنون مهربانی می‌کند
جان جان امروز جانی می‌کند
در شعاع آفتاب معرفت
ذره ذره غیب دانی می‌کند
کیمیای کیمیاسازست عشق
[...]
هر که بی او زندگانی می‌کند
گر نمی‌میرد گرانی می‌کند
من بر آن بودم که ندهم دل به عشق
سروبالا دلستانی می‌کند
مهربانی می‌نمایم بر قدش
[...]
اینکه طاقت‌ها جوانی می‌کند
ناتوانی، ناتوانی می‌کند
گر همه خاک از زمین‌گردد بلند
بر سر ما آسمانی می‌کند
بسکه فطرتها ضعیف افتاده است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.