هم آیین پیشین نگه داشتیم

سپاهی برو ساده بگماشتیم

چو ما جنگ را نیزه برگاشتیم

ببیشه درون بانگ برداشتیم

پیکر در پیکر بنگاشتیم

لاله بر لاله فرو کاشتیم

گیتی را چون ارم انگاشتیم

دشت به یاقوت‌تر انباشتیم

ای پسر ما دل ز تو برداشتیم

بار عشق تو به تو بگذاشتیم

تا تو ما را دوست از دل داشتی

ما تو را چون جان و دل پنداشتیم

چون تو برگشتی و دل برداشتی

[...]

چه مایه به تن رنج برداشتیم

کزآن مرزشان روی برگاشتیم

یکی دشمن از خویش برداشتیم

اگر چند تخم بدی کاشتیم

برداشتیم دل ز امیدی که داشتیم

بر برنداشتیم ز تخمی که کاشتیم

آنخود چه روز بود که در وصل میگذشت

وان خود چه عیش بود که ما میگذاشتیم

آن روزگار رفت که در دولت وصال

[...]

ما که به سیراب‌زمین کاشتیم

زانچه بِکِشتیم چه برداشتیم‌؟

تخم خدمت بر زمین می‌کاشتیم

زان تعلق ما عجب می‌داشتیم

که چو ما او را به خود افراشتیم

عذر و حجت از میان بر داشتیم

وقتی ازین پیش تر خوشدلیی داشتیم

غارت عشقت رسید، آن همه بگذاشتیم

تخم وفا کاشتیم بر سر راه امید

هیچ بری چون نداد، کاش نمی کاشتیم!

شاهسوارا، ز خط تا بکشیدی سپه

[...]

ما تو را دلدار خود پنداشتیم

وز تو چشم مردمی‌ها داشتیم

تخم مهر رویت ای نامهربان

سال‌ها در وادی جان کاشتیم

هرچه کردی با من از جور و جفا

[...]

ما زِ یاران چَشمِ یاری داشتیم

خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درختِ دوستی بَر کِی دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت‌و‌گو آیینِ درویشی نبود

[...]

تا که در دل تخم عشقت کاشتیم

حاصل از دنیا و دین برداشتیم

عالم از گلبانگ شی لله پرست

تا علم در کوی عشق افراشتیم

دانش و دفتر نبود آندم که ما

[...]

کنج مصیبتکده داشتیم

تخم نه اندوخته میکاشتیم

روزگاران آشنایی داشتیم

تخمها از آشنایی کاشتیم

یاد ایامی که با هم داشتیم

دانه مهر و وفا می کاشتیم

راستی بد تخم طاعت کاشتیم

حاصل وارونه زان برداشتیم

ای دریغا تخم وارون کاشتیم

حاصل وارونه زان برداشتیم

قوم دیگر پس بر آن بگماشتیم

وز پی ایمانشان برداشتیم