می‌ وزی اینسان چرا ای باد تند

بر خرابی‌ نیستت‌ حکمی‌،مَلُند

می‌نگوئیمت‌ که‌ ساکن‌ شو مَوَز

لیک‌ برگی‌ را مینداز و مَگز

چون شوی ساکن‌ که‌ بهر جنبشی‌

[...]

مر تو را ای خاک چبود گفتگو

حاجت‌ خود را یبیان کن‌ مو به‌ مو

گرچه‌ آگاهم‌ من‌ از احوال تو

می‌ شنیدم در ازل اقوال تو

می‌شنیدم آنچه‌ کردی شرح حال

[...]

ای علی‌ تو گرچه‌ خاکی‌ نسبتی‌

لیک‌ نبود بر جهادت‌ رخصتی‌

رو که‌ این دم گشت‌ خواهی‌ در به‌ در

با اسیران باش یار و همسفر

خاک می‌ دانست‌ گویا ز ابتدا

[...]

بار دیگر ذوالجناح تیز پی‌

راه میدان بلا را کرد طی‌

قصد ما در این‌ بیان از ذوالجناح

عقل باشد گر تو دانی‌ اصطلاح

گرچه‌ عقل‌ از عشق‌ دور است‌ آشکار

[...]

گوش دل را برگشا بازم به‌ راز

تا بیابی‌ نکته‌ ذکر و نماز

این‌ نمازت‌ چیست‌ دانی‌ در فتوح

همچو انسانی‌ که‌ دارد جسم‌ و روح

جسم‌ او سجده و رکوع است‌ و قیام

[...]

لاجرم با رهروان ناتمام

دم ز حرف‌ نزلونی‌ زد امام

بهر ما دُرّ عبودیّت‌ بسُفت‌

نزلونی‌ عن‌ ربوبیّت‌ بگفت‌

این‌ عبودیّت‌ بطون برزخی‌ است‌

[...]

از دواها حاصل‌ و قصدت‌ شفاست‌

اسم‌ را گفتند زین‌ معنی‌ دواست‌

هر دوایی‌ را جدا خاصیتی‌ است‌

جز شفا مقصود لیک‌ از جمله‌ نیست‌

گر شفا یابی‌ ز علت‌ ای پسر

[...]

تا شکسته‌ عشق‌ مُهر نطق‌ من‌

وز زبان من‌ بود جاری سخن‌

گوش معنی‌ برگشا بار دگر

سوی من‌ بر فهم‌ اسرار دگر

بعد از این‌ مُهر سکوتم‌ بر لب‌ است‌

[...]

هرچه‌ نوشد می‌ ز خُم‌ّ وصف‌ دوست‌

ساغر دیگر ز ساقیش‌ آرزوست‌

بشنو ای دل وصف‌ شاه ذوالکرم

کز ترشح‌ می‌ نگردد بحر کم‌

این‌ سخن‌ ها رشحی‌ از بحر من‌ است‌

[...]

بر وجود لطف‌ هر شی‌ء زنده است‌

لطف‌ هم‌ از ذات‌ حق‌ زیبنده است‌

بی‌ وجود لطف‌ شیئی‌ کی‌ شی‌ء است‌

لطف‌ حق‌ را لیک‌ قهری در پی‌ است‌

گرچه‌ آن هم‌ عین‌ لطف‌ است‌ ای شریف‌

[...]

یا حسین‌(ع) ای شاه ذو لطف‌ خفی‌

خود تو آگاهی‌ ز احوال صفی‌

بر تو ما را ز انفعال جرم و ننگ‌

نیست اصلا رو،چه‌ جای روی جنگ‌

هر دمی‌ کآرم به‌ درگاهت‌ پناه

[...]

چون سخن‌ پیش‌ آمد از لطف‌ خفی‌

رفت‌ از کف‌ رشته‌ نظم‌ صفی‌

لطف‌ حق‌ برجاست‌ حالی‌ بازگو

ماجرا از ذوالفقار قهر خو

حافظ‌ اشیاست‌ گرچه‌ ذات‌ لطف‌

[...]

علمی‌ آن کو عین‌ ذات‌ داور است‌

از حضوری و حصولی‌ برتر است‌

زآنکه‌ هست‌ این‌ هر دو را از ذات‌ او

نسبت‌ عینی‌ به‌ موجودات‌ او

علم‌ خود، غیب‌ الغیوب مطلق‌ است‌

[...]

شاه دین‌ برگشت‌ اندر خیمه‌گاه

تا نماید ملک‌ را تفویض‌ شاه

کودکان پاک معصوم از جناح

چونکه‌ بشنیدند بانگ‌ ذوالجناح

جملگی‌ از خیمه‌ بیرون ریختند

[...]

شد طبیب‌ دردمندان یار عشق‌

بر سر بالین‌ آن بیمار عشق‌

کای طبیب‌ دردهای بی‌دوا

حال تو چون است‌ برگو ماجرا

نک‌ ز جا برخیز نبود وقت‌ خواب‌

[...]

شد سکینه‌ دامنش‌ را برگرفت‌

داستان عاشقی‌ از سر گرفت‌

کای پدر داری دگر عزم کجا

دل ز ما بگرفته‌ای دیگر چرا

مر ز ما ظاهر خطایی‌ دیده ای

[...]

می‌ شکستم‌ تاکنون ای جان طلسم‌

شد هویدا گنج‌ اینک‌ بی‌ ز جسم‌

تاکنون بُد حرف‌ ز اوصاف‌ حقم‌

نک‌ بود حرف‌ از وجود مطلقم‌

لفظ‌ و صوت‌ و حرف‌ را نِه‌ برکنار

[...]

هین‌ چه‌ می‌گویی‌ صفی‌ هشیار شو

ملتفت‌ یک‌ لحظه‌ بر گفتار شو

شب‌ بسی‌ تاریک‌ و وادی پر خطر

رفته‌ راه از دست‌، پنداری دگر

می‌زنی‌ در خواب‌ با یاران تو حرف‌

[...]

ذات‌ پاک لا بشرط بی‌قرین‌

بر زمین‌ افتاد چون از پشت‌ زین‌

آن مسیح‌ عشق‌ اندر اصطلاح

بر زمین‌ آمد ز پشت‌ ذوالجناح

نی‌ ندانم‌ اصطلاحی‌ ای عمو

[...]

گفت‌ یزدان بر صراط روشنم‌

هرکه‌ را خواهم‌ هدایت‌ می‌کنم‌

بی‌ ارادة من‌ هدایت‌ کس‌ نیافت‌

نور این‌ توفیق‌ بر جانی‌ نتافت‌

زین‌ سخن‌ گویا شنیدی بوی جبر

[...]