از تو برقی و ز انده خرمنی

از تو ابری و ز شادی گلشنی

چیست جان مرغی و کویت گلشنی

چیست دل از تن به سویت روزنی

در وی افسون درنگیرد یا فنی

پهلوانی باید و خصم افکنی

همچو آن دیو رجیم کشتنی

کو گذشت از حد خود از رهزنی

روز و شب دیگر چرا جان می کنی

گرد خود چون عنکبوتان می تنی

آن یکی ساریست در هر مسکنی

وین یکی هم جاری اندر هرتنی

آری آری چون نظر می افکنی

غیر امکان نیست مایی و منی

آری آری چون نباشد این منی

غیر نازیدن به معدومی دنی

ای منی تا چند مانی و منی

ای دنی تا کی غرور و برتنی

با چنین حالی زدن دم از منی

نیست جز از احمقی و کودنی

من بخوانم نکهت پیراهنی

بوی پیراهن کجا و چون منی

هم اگر شبها نیاری روشنی

هم اگر ندهی مرا پوشیدنی

روح گردد عاقبت اهریمنی

بلکه صد اهریمن از مکر افکنی

پاره کرد و بست اندر دشمنی

دشمنی سهل است اندر کشتنی

آنچنان کز نور آن ضوء سنی

نور دیگر را نماند روشنی

ای بسی بازارها بر هم زنی

کاسه ها و کوزه ها بس بشکنی

یک هریره دیدی اندر برزنی

نی پناهی بودش و نی مأمنی

دوستی گر بهر غیر حق کنی

عاقبت زاید از آن صد دشمنی

رخنه گر باشد بسوی گلخنی

یا بسوی مستوراح و منتنی

زین نظر هم شد گشاده روزنی

کز وی افتادش به دل صد روشنی