کاندران رادان همه گمره شدند
موشکافان جهان ابله شدند
دور بینان کور و نابینا همه
تیزهوشان بیهش و رسوا همه
داد بهر آزمایش جلوه ها
هیچ اندر هیچ اندر هیچ را
وان چه بود آن چیز و بالاتر ز چیز
کرد پنهان در پس صد پرده نیز
این منی را در نظرها جلوه داد
نام من هر هیچ بن هیچی نهاد
بیخودی را از نظرها دور کرد
دیده ها از دیدن آن کور کرد
تا به کی گویی من و من ای عمو
گوییا نشناختی خود را نکو
قطره ی آب پلیدی مایه ات
روز و شب ها سرکشی شد پایه ات
ای منی تا چند مانی و منی
ای دنی تا کی غرور و برتنی
بایدت شستن بدست خویشتن
کون خود هر روز و شب ای مؤتمن
ای تو کون شور و تو کون خود بشو
اینقدر منشین و ما و من مگو
فخر تو این بس که گویی نغز و چست
کون خود را می توانم پاک شست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نقد افراد و جامعه‌ای می‌پردازد که دچار غفلت و خودبینی شده‌اند. او می‌گوید که بسیاری از مردم متوجه حقیقت وجود خود نیستند و در دام خودکامگی و خودپسندی گرفتار شده‌اند. انسان‌ها به جای شناخت خود و خویشتن‌داری، به دنبال فخر و خودنمایی هستند. شاعر به آنها توصیه می‌کند که باید خود را بشناسند و خود را از پلیدی‌ها پاک کنند. در نهایت، او بر اهمیت خودآگاهی و تلاش برای پاکسازی درون تأکید می‌کند، تا از زنجیرهای غرور و خودخواهی رها شوند.
هوش مصنوعی: در آن زمان همه افراد آگاه و متفکر دچار سردرگمی شدند و کنجکاوان و جستجوگران جهان، به ناگاه گمراه و نادان شدند.
هوش مصنوعی: نیکان و هوشیاران، دورتر از واقعیت قرار دارند و درک درستی از امور ندارند. در عوض، افرادی که نادان و بی‌خبر هستند، خود را تیزهوش و بصیر می‌پندارند و در نهایت، رسوا می‌شوند.
هوش مصنوعی: برای نشان دادن توانایی‌ها یا ظواهر، هیچ چیز به تنهایی یا به صورت مستقل وجود ندارد و همه چیز به نوعی به یکدیگر وابسته است.
هوش مصنوعی: آنچه که وجود دارد و حتی فراتر از آن، در پس صد پرده نیز پنهان است.
هوش مصنوعی: من خود را در نگاه‌ها به نمایش گذاشتم و نامم را بر هیچ و پوچی گذاشتم.
هوش مصنوعی: بی‌توجهی و بیخودی را از دید دور کرد و چشم‌ها را از دیدن آن ناتوان ساخت.
هوش مصنوعی: چرا ادامه می‌دهی که من تنها هستم، ای عمو؟ آیا خودت را به خوبی نمی‌شناسی؟
هوش مصنوعی: قطره‌ای از آب ناپاک، در طول روز و شب، سبب شده که تو به طغیانی دچار شوی و بر اساس آن زندگی‌ات را بنا کنی.
هوش مصنوعی: ای عشق من، تا کی می‌خواهی خود را در این صورت بر من بپوشانی؟ ای دنیا، تا کی می‌خواهی ما را فریب دهی و به غرور بکشانی؟
هوش مصنوعی: باید هر روز و شب خودت را از زشتی‌ها پاک کنی، ای فرد مورد اعتماد.
هوش مصنوعی: ای تو شور و هیجان، خودت را به کثرت مشغول نکن و از واژه‌های من و ما دوری کن.
هوش مصنوعی: تو با این زیبایی و ظرافت زبانی که داری، نشان می‌دهی که می‌توانی به راحتی خود را به بهترین شکل ممکن نشان دهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.