گریه‌هایم نی ز شوق جنت است
نی ز شوق حوری مه صورت است
جنت آن خواهد که جز جنت نیافت
نور جنت‌آفرین بر وی نتافت
باغ و جنت در بر او خرم است
کو به بزم خاص تو نامحرم است
حور و جنت دلکش و زیبا بود
پیش چشمی کز تو نابینا بود
هرکه از جامت کشد ماء معین
سلسبیل اندر مذاقش پارگین
حور پیش دیده‌ای دارد جمال
که ندیده است آن جمال بی مثال
می‌خورد دهقان چنان شیرین گزر
که نخورده مرد بازرگان شکر
روستا بوسد لب یک پیرزن
چون ملک شه لعل خاتون ختن
خوانده‌ام اندر کتاب اختصاص
این خبر مخصوص از خاصان خاص
کآید اندر محشر از رب جلیل
از ملایک نازنین چندین قبیل
روی‌ها رخشنده چون تابنده هور
حله‌ها پا تا به سر از عین نور
تا به تربت‌گاه آن مرد خدا
پس دهد از جانب حقش ندا
هین ز جا برخیز ای در خواب ناز
خلد را ده از قدومت اهتزاز
خیز از جا گشته اندر نور غرق
روشن از نور جمالش غرب و شرق
پس به سر تاج گرامش برنهند
خلعت رحمت ورا در بر کنند
آورندش پس جنیبت‌ها ز نور
در رکابش جمله از نزدیک و دور
تا درآید در نگارستان جان
در گلستان حیات جاودان
در فضای بهجت و نور و صفا
در سرای رحمت خاص خدا
در نعیم ملک و رضوان کبیر
در جهان عشرت و عیش عبیر
بیند آنجا آنچه ناید در بیان
نی قلم داند نوشتن نی بیان
بیند آنجا گلستان در گلستان
گلستانها سر زده تا لامکان
چشمه‌ها آنجا روان زآب حیات
چشمه‌ها شیرین‌تر از قند و نبات
سلسبیل و کوثر آنجا موج‌زن
چشمه‌های دیگر از خمر و لبن
چشمه‌هایی منبعش دریای جود
جود شاهنشاه اقلیم وجود
ساقیان اندر کنار چشمه‌ها
چشم‌هاشان پر ز ناز و عشوه‌ها
ساقیانی ره زده بر مهر و ماه
هر دو عالم‌شان اسیر یک نگاه
جمله را بر کف قدحهای بلور
عکس ساقی در قدح افکنده نور
بیند اندر چشمه‌ها از هر کنار
رسته گردد بید و شمشاد و چنار
نی ز جنس چوب و آب و باد و خاک
بلکه از یاقوت و لعل و دُرّ پاک
مرغها بر شاخها اندر نوا
در نوای جانفزای دلربا
هر طرف بیند چمن اندر چمن
غنچه و گل یاسمین و نسترن
غنچه‌ها بی خار و سنبل بی خزان
لاله‌ها بی داغ و گل بی پاسبان
صف کشیده حوریان از هر طرف
زلفها بر دوش و ساغرها به کف
چون درآید اندر آن عشرت سرا
دل ز غم فارغ شود جان از عنا
آورندش پس جنیبت‌های خاص
وز کرامتها دهندش اختصاص
حور و غلمان و ملایک بیکران
در رکابش طرقوا گویان روان
بگذرد تا از هزاران مملکت
مملکتها خارج از نعت و صفت
پیش هر ملکی بود ملک نخست
همچو گلشن در بر گلخن درست
چون به هر منزل رسد گوید که این
جنت من باشد و خلد برین
باز گویندش که بگذر ای فلان
این بود از محفلت یک داستان
مختصر سازم که شرح آنچه دید
کی توان در رشتهٔ گفتن کشید
بگذرد زین مملکتها ناگهان
افتد اندر بحر نور بیکران
نور در نور و ضیا اندر ضیا
ناپدیدش ابتدا و انتها
دیده بگشاید ببیند هر طرف
قصر در قصر و غرف اندر غرف
قصرها و غرفه‌ها تا لامکان
هم گرفته شرق و غرب آن جهان
قصرها بالای هم از هر طرف
غرفه‌ها مَبنیه بر فوق غرف
حوریان در غرفه‌ها بر تخت ناز
عشوه‌هاشان دلفریب اهل راز
باشد آن نور تلالؤ در قصور
وز مه رخسار مهر آثار حور
نورشان از جبهه و رومی عنق
بر فضای جنت افکنده تتق
ناگهان از صُقع بالا بر نشیب
پرتوی نور افکند با فر و زیب
آنچنان کز نور آن ضوء شَنی
نور دیگر را نماند روشنی
از تلالؤ خیره گردد چشم او
آیدش از فر و حشمت سر فرو
وهم دوراندیش آرد در گمان
کاین بود نور خداوند جهان
خواهد افتد بر زمین بهر سجود
آن ملک گوید که هین برخیز زود
این چه وهم است و چه تصویر و خطا
این نباشد نور ذات پاک کبریا
حوری خاص تو در کاخ رفیع
سر برون آورده با چهر بدیع
بود این نور بدیع از روی او
هشت جنت عطرگین از بوی او
پس بویژه آید آن زیبا صنم
تا برِ آن بندهٔ بس محترم
پس بگیرد دست او را با نیاز
آورد تا بر سریر عز و ناز
نعمت جاوید بی رنج و زِحام
ملک جاویدان و عز مستدام
صحت خالی ز تشویشِ سقم
عشرت فارغ ز اندوه و الم
عزّ و ناز دایم و عمر ابد
نعمتی افزون ز اِحصا و عدد
نعمتی افزون که گویم کنت کیت
اینقدر بس اذرأیت ثم رأیت
آنچه را آن پادشاه بی نظیر
هم نعیمش گوید و ملک کبیر
من چه گویم با زبان گنگ و لال
یا چه بنویسم از این بشکسته بال
آنچه در خاطر نیاید مثل آن
کی توانم من کنم آن را بیان
ور بگویم آنچه آید در مقال
نی کسی را هوش می‌ماند نه حال
چرخ در وجد آید و خندان شود
گرچه رقاص است صد چندان شود
خاک را از شوق هوش از سر شود
گرچه بیهوش است بیهش‌تر شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به توصیف بهشت و زیبایی‌های آن می‌پردازد. شاعر با اشعاری زیبا و پر احساس، به توصیف نعمت‌ها، حوریان و چشمه‌های شیرین بهشتی می‌پردازد. تأکید بر این است که آب حیات و زیبایی‌ها فقط مختص بهشت است و هیچ چیزی قابل مقایسه با آن نیست. همچنین به سعادتی اشاره می‌شود که بر مردان خدا در روز قیامت نازل می‌شود و آنها از نعمت‌های جاویدان و زیبایی‌های بی‌نظیر بهره‌مند می‌گردند. شاعر احساسات عمیق و شوقی وصف‌ناپذیر نسبت به بهشت و زیبایی‌های آن را به تصویر می‌کشد و بیان می‌دارد که هر آنچه در دنیا وجود دارد چیزی بیش از یک نشانه از خدای بزرگ نمی‌باشد.
گریه‌هایم نه از شوق بهشت است و نه از شوق حوری زیبا رو.
هوش مصنوعی: بهشت فقط به کسی می‌رسد که جز بهشت چیزی نخواهد و نور بهشت هرگز بر او نتابد.
هوش مصنوعی: باغ و بهشت در کنار او شاداب و سرسبز است، زیرا او در جمع خاص تو جایی ندارد و غریبه است.
هوش مصنوعی: بهشت و حوریان با زیبایی‌هایشان زمانی جذاب و دلنشین هستند که چشمان کسی که از عشق تو غافل است، قادر به دیدن این زیبایی‌ها نیست.
هوش مصنوعی: هر کسی که از نوشیدنی تو بنوشد، طعمش مانند آب زلال و شیرین خواهد بود.
هوش مصنوعی: زیبایی حوری که در پیش دیدگانش است، چنان است که هیچ کس مانند آن را ندیده است.
هوش مصنوعی: دهقان به اندازه‌ای از می نوشیده است که حتی تاجرانی که شکر می‌خورند، تجربه‌ای به شیرینی آن ندارند.
هوش مصنوعی: روستا مانند پادشاهی است که لب‌های یک پیرزن را می‌بوسد، همان‌طور که ملک شه لعل، خاتون ختن را مورد محبت قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: در کتابی خوانده‌ام که این خبر ویژه‌ای از افراد خاص را به خود اختصاص داده است.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، پروردگار بزرگ به همراه گروهی از فرشتگان زیبا و نیکوکار خواهد بود.
هوش مصنوعی: چهره‌ها درخشان و روشن مانند تابش خورشید هستند و لباس‌ها از سر تا پا از جلوه نور پر شده‌اند.
هوش مصنوعی: به محل دفن آن مرد خدا برو که از طرف خدا صدایی به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: بیدار شو و از خواب بیدار بگرد، باغ بهشت را با وجود تو به حرکت درآور.
هوش مصنوعی: از جایت برخیز و در نوری که به خاطر زیبایی‌اش تو را در بر گرفته غرق شو؛ نوری که هم در غرب و هم در شرق می‌درخشد.
هوش مصنوعی: پس بر سر تاج باارزش او، خلعت رحمت می‌پوشانند و او را در بر می‌گیرند.
هوش مصنوعی: او را با ویژگی‌های نیکو و روشنی همراه می‌آورند و همه از نزدیک و دور در خدمت او هستند.
هوش مصنوعی: وقتی که جان به زیبایی و عشق وارد شود، زندگی جاودانه‌ای به دست می‌آید که چون گلستانی سرسبز و زیباست.
هوش مصنوعی: در محیطی پر از شادی و روشنایی و آرامش، در خانه‌ای که ویژه رحمت خداوند است.
هوش مصنوعی: در بهشت و مکان‌های خوشبختی، شادی و لذت زیادی وجود دارد.
هوش مصنوعی: در آنجا چیزهایی را می‌بیند که قابل بیان نیستند، نه قلم توان نوشتن آنها را دارد و نه کلام می‌تواند آن را به درستی توصیف کند.
هوش مصنوعی: در آنجا سرزمین زیبایی را می‌بیند که در آن باغ‌ها و گل‌زارهای فراوانی وجود دارد و این زیبایی به سراسر عالم گسترش یافته است.
هوش مصنوعی: آب زلال و حیاتی در آنجا جریان دارد، و این آب از شیرینی قند و نبات نیز گواراتر است.
هوش مصنوعی: در آنجا که جویبارهای پاک و خوشگوار جاری است، چشمه‌های دیگری از نوشیدنی‌های دلپذیر و شیری نیز وجود دارد.
هوش مصنوعی: چشمه‌هایی که از آنها آب جاری می‌شود، منبعی هستند که برآمده از دریای سخاوت و بخشش پادشاهی در زمین وجود است.
هوش مصنوعی: در کنار چشمه‌ها، ساقی‌ها با چهره‌های زیبا و فریبنده حضور دارند و نگاه‌هایشان پر از ناز و دلربایی است.
هوش مصنوعی: ساقیانی که در میکده همواره می‌چرخند، بر زیبایی و نور ماه و خورشید تسلط دارند و هر دو جهان در اسارت یک نگاه دلربا هستند.
هوش مصنوعی: همه چیز بر روی لیوان‌های شفاف منعکس شده و تصویر ساقی در این لیوان‌ها نورافشانی کرده است.
هوش مصنوعی: در کنار چشمه‌ها، درختانی مانند بید، شمشاد و چنار رشد می‌کنند و شکوفا می‌شوند.
هوش مصنوعی: این ساز از مواد طبیعی مثل چوب، آب، باد و خاک ساخته نشده است، بلکه از گوهرهای قیمتی مانند یاقوت و لعل و از محیطی پاک و با ارزش تشکیل شده است.
هوش مصنوعی: پرندگان بر روی درختان با صدای دلنواز و جذاب، آواز می‌خوانند و این آوا، روح را زنده و شاداب می‌کند.
هوش مصنوعی: هر طرف را که نگاه می‌کنی، در دل چمن، غنچه‌ها و گل‌های یاسمین و نسترن به چشم می‌خورد.
هوش مصنوعی: گل‌ها بدون خار و سنبل‌ها بدون فصل خزانی، لاله‌ها بدون زخم و گل‌ها بی‌نگهبان هستند.
هوش مصنوعی: حوریان در یک صف از هر سو ایستاده‌اند، زلف‌هایشان بر دوش افتاده و در دستانشان جام‌هایی وجود دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که به آن باغ خوشی وارد شوم، دل از غم‌ها رها می‌شود و جان از سختی‌ها آزاد می‌گردد.
هوش مصنوعی: آنها او را می‌آورند و ویژگی‌های خاص او را به دیگران می‌نمایانند و از کرامت‌های او به‌طور ویژه یاد می‌کنند.
هوش مصنوعی: بهشت پر از زیبایی و نعمت‌هایی چون حوریان، جوانان زیبا و فرشتگان بی‌پایان در خدمت او هستند، در حالی که در اطرافش با احترام و محبت حرکت می‌کنند.
هوش مصنوعی: باید صبر کرد تا از میان هزاران کشور، کشورهای دیگری پدید آید که از توصیف و ویژگی‌ها فراتر باشند.
هوش مصنوعی: پیش هر فرشته‌ای، ملک بزرگ و اولیه‌ای وجود داشت که مانند یک باغ گل، در میان آتش سرخ قرار داشت.
هوش مصنوعی: زمانی که به مقصدی برسد، می‌گوید که اینجا بهشت من است و جای خوشبختی من.
هوش مصنوعی: به او می‌گویند که ای فلان، از جمع ما بگذر، تو که در این محفل داستانی را روایت کردی.
هوش مصنوعی: می‌خواهم به‌طور خلاصه بگویم که توصیف آنچه دیدم چقدر دشوار است و نمی‌توان همه‌چیز را با کلمات بیان کرد.
هوش مصنوعی: ناگهان از این سرزمین‌ها می‌گذرد و به دریاچه‌ای از نور بی‌پایان خواهد افتاد.
هوش مصنوعی: درخشندگی و روشنی در روشنی دیگر، به گونه‌ای که آغاز و پایان آن قابل مشاهده نیست.
هوش مصنوعی: چشم باز می‌شود و در هر سو، قصرها و اتاق‌های زیبا دیده می‌شوند.
هوش مصنوعی: قصرها و اتاق‌ها تا جایی که می‌شود، شرق و غرب آن جهان را در بر گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف قصرهای بلند و زیبا پرداخته شده که هر طرف آنها اتاق‌ها و فضاهای مختلفی وجود دارد. این قصرها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که دارای طبقات و فضاهای متعدد و متنوعی هستند.
هوش مصنوعی: حوریان در بالاها بر تخت‌های زیبا نشسته‌اند و با ناز و دلربایی خود، اهل راز و شخصیت‌های خاص را جذب می‌کنند.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و درخشش نور در قصرها اشاره دارد و بیان می‌کند که این نور، از چهره ماه و نشانه‌های زیبایی حوری‌ها ناشی می‌شود. به طور کلی، تصویری از زیبایی و جذابیت رویایی را ترسیم می‌کند که در محلی شگفت‌انگیز و مجلل جلوه‌گر است.
هوش مصنوعی: نور آنها از جبهه‌ها و چهره‌های رومیان بر فضای بهشت تابیده است.
هوش مصنوعی: ناگهان از بلندی، پرتو نوری بر سراشیبی تابید که زیبایی و جذابیت خاصی داشت.
هوش مصنوعی: از آن چنان نوری که از آن نور بزرگ می‌تابد، هیچ نوری دیگری نمی‌تواند روشنی داشته باشد.
هوش مصنوعی: چشم او از درخشش چیزهایی که می‌بیند خیره می‌شود و به خاطر زیبایی و شکوه آن چیزها سرش را پایین می‌آورد.
هوش مصنوعی: اندیشه‌ی پخته و دوراندیشی می‌تواند انسان را به این باور برساند که این نور، همان نور الهی است که بر جهان می‌تابد.
هوش مصنوعی: فرشته‌ای که برای سجود به زمین می‌آید، به سرعت از خداوند دستور میگیرد که برخیزد.
هوش مصنوعی: این چه تفکری است و چه تصوری که به وجود آمده است؟ این حقیقتی نیست جز نور خالص و مقدس خداوند متعال.
هوش مصنوعی: زنی زیبا و خاص تو از قصر بلند بیرون آمد و چهره‌ای خیره‌کننده داشت.
هوش مصنوعی: این نور زیبا از چهره اوست و هشت بهشت را با عطر خوشش معطر کرده است.
هوش مصنوعی: پس به‌خصوص آن معشوق زیبا خواهد آمد تا بر آن بنده‌ی بسیار محترم خود نظر کند.
سپس دستش را با نیاز میگیرد تا او را بر تخت شکوه و ناز بنشاند.
هوش مصنوعی: خوشبختی پایدار و بی زحمت، سرزمین جاودانی و عزت همیشگی.
هوش مصنوعی: در این جمله، به حالتی اشاره شده که از اضطراب و نگرانی دور است و خوشبختی از غم و درد آزاد است. به طور کلی، به وصف آرامش و شادی اشاره دارد که در آن هیچ گونه پریشانی یا رنجی وجود ندارد.
هوش مصنوعی: شکوه و زیبایی همیشه پایدار است و سلطنتی که همیشگی است، به اندازه‌ای نعمت دارد که قابل شمارش و اندازه‌گیری نیست.
هوش مصنوعی: خوشمزگی و نعمتی وجود دارد که وقتی در مورد آن صحبت می‌کنم، می‌فهمم که چقدر ارزشمند است و بعد از آن به‌شکافتی می‌رسید که به واقعیت‌های آن پی می‌برم.
هوش مصنوعی: هر چه را آن پادشاه بی‌نظیر می‌گوید، نعمت‌های او و سلطنت بزرگش نیز در آن نهفته است.
هوش مصنوعی: من چه چیزی می‌توانم بگویم وقتی زبانم خاموش و ناتوان است یا چه چیزی می‌توانم بنویسم از این دل شکسته و پر از درد؟
هوش مصنوعی: هر چیزی که به ذهنم نرسد، چگونه می‌توانم آن را بیان کنم؟
هوش مصنوعی: اگر من آنچه را که در ذهن دارم بیان کنم، هیچ‌کس توانایی درک آن را نخواهد داشت و نه می‌تواند در آن لحظه حالش را حفظ کند.
هوش مصنوعی: اگرچه گردونه زندگی به رقص در می‌آید و شاداب می‌شود، اما این شادی به خاطر تلاش و هنر یک رقاص نیست، بلکه بسیار بیشتر از آن است.
از شوق، هوش از سر خاک می‌رود. هرچند بیهوش است، بیهوش‌تر می‌شود!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.