وقت کوچ آمد نفیرالطریقست الطریق

ره خطرناکست یاران وا ممانید از رفیق

در طریق عشق جانان عاشق جانباز باش

گر همی خواهی که حاصل گرددت ذوق طریق

هیچ سالک ره نیابد در مقام وصل دوست

[...]

ز جام عشق سرمستم زهی ذوق

ز مستی از خودی رستم زهی ذوق

همین قدر بلندم خود تمام است

که در کویت چنین پستم زهی ذوق

چه حاجت ساقیا با ساغر و می

[...]

ببحر هست مطلق تا شدم غرق

میان ما و دریا نیست خود فرق

چو من رند و خراباتی و مستم

چه کار آید مرا سالوسی و زرق

شدم محو فنا از تاب حسنت

[...]

عاشقان را دین و مذهب شد وفاق

عشق ورزی راست ناید با نفاق

تا درآمد پای عشق اندر میان

عاشق و معشوق دارند اتفاق

عاشقان در نیستی جا کرده اند

[...]

خواهی که شود کشف برت سراناالحق

فانی ز خودی باش و بحق باقی مطلق

مخمور خرابیم بده ساقی باقی

از لعل لبت باده رنگین مروق

از تاب تجلی جمالش مه و خورشید

[...]

شاه و گدا یکسان بود بر درگه سلطان عشق

صدپایه از طاق فلک بالاترست ایوان عشق

برقطع سر از عاشقان گر حکم راند شاه عشق

قطعا نمی پیچند سر عشاق از فرمان عشق

پیش طبیب عاشقان بیمار درد عشق را

[...]

بر جانان فشان جان را اگر هستی دلا عاشق

که هر کو عشق می ورزد چو جان بازد بود صادق

اگر خود را نمی بازی اسیر قید هجرانی

چو از قید خودی رستی وصالش را شدی لایق

اگر مشتاق خورشید جمال روی عذرائی

[...]

اگر بسعی تو فضل خدای گشت رفیق

رساند این دو رفیقت بمنزل تحقیق

اگر تو عاشقی محکم بگیرد دامن عشق

که عشق در ره معشوق رهبریست وثیق

براه عشق دلا شو رفیق درد و غمش

[...]

دست و پایی میزنم در راه عشق

تا مگر روزی شوم آگاه عشق

چون کواکب بی سر و پا گشته ام

تا شوم یکدم قرین ماه عشق

دامن معشوق می آرد بکف

[...]

چونکه شهانند گدایان عشق

باش دلا چاکر سلطان عشق

دفتر ناموس بآتش بسوز

تا که رهی یابی بدیوان عشق

ره بسر خوان وصالش بری

[...]

بسی تصنیف دیدم در حقایق

ندیدم همچو گلشن پر دقایق

اگر چه عارفان بسیار بودند

بعرفان شیخ محمودست فایق

کجا باشد چنین گلشن که در وی

[...]

رندیم و قمارباز بی باک

از جرعه جام غم طربناک

از جام وصال دوست مستم

مدهوش فتاده برسرخاک

کردم گرو شراب و شاهد

[...]

تا جامه هستی ز غم عشق نشد پاک

در جستن معشوق نه عاشق چالاک

تا روح مجرد نشد از قید علایق

کی همچو مسیحا بتوان رفت برافلاک

کی نور تجلی جمال تو توان دید

[...]

ای در شعاع روی تو عقل خبیردنگ

در راه عشقت آمده پای خرد بسنگ

مست شراب عشقم و از عقل بیخبر

واعظ بما مگو سخن زهد و ریو و رنگ

ناموس اگر برفت بعشق تو گو برو

[...]

آوازه حسن تو گرفتست ممالک

در ملک ملاحت نبود غیر تو مالک

چون پرده پندار برانداخت جمالت

در پرتو حسن تو شد اشیا همه هالک

عیبم مکن ای زاهد اگر رندم و عاشق

[...]

بریخت ساقی وحدت می محبت پاک

بجام سینه دردی کشان منزل خاک

بنور معرفت ار هست چشم دل روشن

بگوش جان شنو آخر خطاب مالولاک

جمال روی تو آخر چنانچه هست، بگو

[...]

براه عشق چنان رفت عاشق بی باک

که سوخت ز آتش عشق و نکرد فکر هلاک

دلم ز دولت وصل تو شادیی دارد

ز درد هجر اگر بود پیش ازین غمناک

اگر چه شهره شهرم بعاشقی چه غمست

[...]

مائیم نقاب شاهد شنگ

او شنگ و نقاب همچو وی ینگ

عهدیست میان ما و دلبر

کز ما نشود جدا به نیرنگ

هر کس که جمال روی او دید

[...]

گر پرده برنداری زان رخ ز جان غمناک

آهی کشم که آتش افتد درون افلاک

در حیرتم که با ماست آن یار هرکجا هست

من گه ز وصل شادان گه از فراق غمناک

گر نیست عشق بازی از جانب توبا ما

[...]

جان ما مست می عشقست از روز ازل

کی شود کی تا ابد هشیار مست لم یزل

یاد می نارد ز لذات بهشت جاودان

گر بکوی وصل جانان جان ما یابد محل

طالب آن باشد که گر مطلوب ننماید جمال

[...]