چشم تو و خط و خالت ای بت رعنا!

برده زمن عقل و صبر و هوش به یغما

مست و خراب است ترک چشمت و داری

خنجر مژگان به کف به قصد تن ما

چهر منیرت ز زیر زلف تو گویی

[...]

ای همایون پی و فرخ رخ و فرخنده لقا!

ای خطت چون ظلمات و دهنت آب بقا!

سرو اگر دم زند از راست قدی پیش قدت

چون قدت را نگرد می شود از شرم دو تا

این نه خود رای صواب است خطاییست بزرگ

[...]

دیشب به ماه روی تو دیدم حلال را

منت خدای لم یزل لا یزال را

بگشا گره ز بند نقاب و به ماه گو

کاینک ببین جمالم و منما جمال را

گر باغبان، به قامت دلجوت بنگرد

[...]

عجب شوری است بر سر دارم امشب

نهال عیش پر بردارم امشب

خلاف سایر شب ها به مینا

شرابی روح پرور دارم امشب

ز دست ساقی شیرین شمایل

[...]

در فراقت ای بت سیمین برم، شب تا به صبح

می چکد خونابه از چشم ترم، شب تا به صبح

ز آتش هجر تو و، سیلاب اشک دیده ام

گاه در آبم گهی در آذرم، شب تا به صبح

هیچ آگه نیستی ای ماه رو، کز دوریت!

[...]

باشد به سرم هوای دلبر

جان چیست کنم فدای دلبر

از چشم، عزیزتر ندارم

در چشم من است جای دلبر

بیگانه ز جمله ماسوی شد

[...]

ز چین زلف پر چینت دلم بیرون نخواهد شد

چنینش قسمت افتاده است و، دیگرگون نخواهد شد

شنیدم بوسه ای، با نقد جانی می کنی سودا

اگر دارد حقیقت، هیچ کس مغبون نخواهد شد

نظر بر ماه کردم دوش و، دیدم مصحف رویت

[...]

هوای عشق خوبانم برون از سر نخواهد شد

مرا قسمت همین است و، جز این دیگر نخواهد شد

به دوران، خلق را گر مال و دولت می شود قسمت

مرا قسمت به غیر از شیشه و ساغر نخواهد شد

جهان و هر چه در وی هست سرتاسر عرَض باشد،

[...]

رخت چو ماه دو پنج و چهار را ماند

سواد زلف تو شبهای تار را ماند

به گرد عارض و، پشت لب تو سبزه و خط

کنار آب بقا سبزه زار را ماند

دهان چو حقهٔ یاقوت و، عقد دندانت

[...]

ای پیکرت لطیف تر از مخمل و حریر!

زلفت شکسته رونق خوشبویی عبیر

قدت چو نخل طوبی و، لعلت چو سلسبیل

با آب جنت است تو گویی گلت خمیر

از بس که خوش ادایی و، شیرین تکلمی

[...]

جانا! زلب لعل تو یک بوسه مرا بس

بیمارم و، این بوسه مرا جای دوا بس

با خشم دهی بوسه و، گویی که بست نیست

گویم اگرم بوسه ببخشی، به رضا بس

گر قبله، فراموش شود وقت نمازم

[...]

شنو تو این سخن ای زاهد مرقع پوش!

بیا به میکده همراه ما و، باده بنوش

سری بنه به ارادت به پای پیر مغان

غلام درگه او باش و، عبد حلقه به گوش

ز دوش خویش بینداز خرقهٔ پشمین

[...]

ای سرو قبا پوش من ای دلبر مهوش!

تا کی کنی از شانه سر زلف مشوش

بر کشتن من تیر نگاهی، ز تو کافی ست

بیهوده چرا؟ دست بری جانب ترکش

بی چشم خمارت چکنم باده گلرنگ؟

[...]

ای به وصلت، من خراب حریص!

همچو عطشان، به شرب آب حریص

من ببوسیدن لب تو عجول

تو به نوشیدن شراب حریص

چشم مست تو روز و شب، خفته است

[...]

صورتت بسکه نازک است و لطیف

از لطافت گذشته از تعریف

خواهم ار بوسه ای زنم به لبت

ترک چشم توام کند تحویف

وعده کردی دو بوسه ات بدهم

[...]

خوشا عشق و خوشا دارندهٔ عشق

خوشا آن کس که باشد زندهٔ عشق

زقید خود پرستی گشت آزاد

هر آن کس گشت از جان، بندهٔ عشق

نمی ماند نشان ظلمت آنجا

[...]

چندای شوخ پری چهره!تو باحیله و رنگ

شیشهٔ عمر مرا می زنی از خشم، به سنگ

من به فکر تو و تو با دگران باده گسار

من به تو بر سر صلح و، تو به من بر سر جنگ

صف مژگان تو ای شوخ دل آرا!دیدم

[...]

ای که از دوری تو بی تابم!

لحظه ای شب نمی برد خوابم

چشم پرآبم ار به خواب رود

خواب بینم که می برد آبم

در خم زلف همچو قلابت

[...]

تا به رخ آن سیمتن رنگین نقاب انداخته

سایه ای از برگ گل، بر آفتاب انداخته

تا گشوده از سر زلفین پرتابش گره

عاشقان را سر به سر، در پیچ و تاب انداخته

مردم چشمم ز هجر خال هندوی لبش

[...]

پیش از این ای صنم! آزار من زار مده

به من زار، از این بیش تو آزار مده

هست در زلف تو چون صید گرفتار، دلم

بیش از این زحمت این صید گرفتار مده

ترک چشم تو که خون ریز و ستمکار بود

[...]