تهی کردیم از نامحرمان هم دیده و دل را

فرود آرد کجا تا ساربان از ناقه محمل را

بیا امشب ز ذکر روی او شمعی بزم آریم

ز دل وز یاد زلفش مجمری سازیم محفل را

به سد رنج از خطرها چون گذشتم ای دریغ اکنون

[...]

نشناخت دل از زلف تو ویرانهٔ خود را

دیوانه و شب گم نکند خانهٔ خود را

از کوی تو می‌آیم و از خود خبرم نیست

پرسم مگر از غم ره کاشانهٔ خود را

در خانهٔ ما یار و عجب آنکه ز هرکس

[...]

دادم بغمت شادی این هر دو جهان را

گر عشق نباشد که کشد بار گران را

در روی تو بگشود نظر آنکه فروبست

از کار جهان دست و دل و چشم و زبان را

از دیده همی اشک فشانم که توان دید

[...]

حلقه‌ای خواهم به گوش ای عشق از زنجیر دوست

افسری آنگه به سر از گوهر شمشیر دوست

زلف خود پرتاب می‌سازد که می‌ترسد مگر

برنتابد با دل دیوانه‌ام زنجیر دوست

عقل در گنجینهٔ سر لوحی از تدبیر یار

[...]

خار از آن باغ بپای دل ماست

که گل و گلبن آن از گل ماست

چشمه ی خضر درخشید ز دور

یا که تیغی بکف قاتل ماست

مشکلی نیست که آسان نشود

[...]

در دلم جلوه نما یا شمری فرسنگ است

پیش یک جلوه ی تو عرصه ی عالم تنگ است

سنگ بردار که در جام علایق زهر است

جام بگذار که در دست حوادث سنگ است

پا بسر تا ننهی سر ننهی بر در دوست

[...]

مهی امشب مگر در خانهٔ ماست

که عالم روشن از کاشانهٔ ماست

به آبادی مبر ای خواجه رنجی

ببین گنجی که در ویرانهٔ ماست

ملامت‌ها که بر من کردی امروز

[...]

بستم ز دعا لب که دعا بی هوسی نیست

ما را زخدا غیر خدا ملتمسی نیست

هر جا نگرم کورم و در روی تو بینا

در مردمک دیده بغیر از تو کسی نیست

خاری طلبد عشق که در آتش سوزان

[...]

جان و جانان، دل و دلبر به هم است

تن اگر دور بماند چه غم است

چشم و زلف تو ببایست که نیست

ورنه از سنبل و نرگس چه کم است

سینه با مهر تو آتشکده است

[...]

آگاه کسی ز کار ما نیست

کاو را نظری به یار ما نیست

ماییم و دلی خراب و آن نیز

یک روز به اختیار ما نیست

صیدی که سر از کمند پیچد

[...]

شاهد ما چه غم ار پرده دروقلاش است

آفتاب است و نهان از نظر خفاش است

مردمان بیشتر آنست که غافل گذرند

زحدیثی که بهر کوچه و برزن فاش است

دل بی عشق بهر لحظه اسیر هوسی ست

[...]

اگرت دیده و دل شیفته و گریان نیست

برو ای خواجه که در عشق ترا فرمان نیست

منظر دوست چرا از نظری اشک فشان

نوبهاریست که دروی اثر از باران نیست

روی بیگانه چو روز است ولی روز فراق

[...]

حاصل انجام جز کشته ی آغاز نیست

ناصح مشفق مگر آگه از این راز نیست

خویش اگر کینه جوست لازم روی نکوست

سرو سر افراز را سر کشی از ناز نیست

صحن چمن دیده ام خانه ی صیاد هم

[...]

چشم صاحبنظران خیره بر آن ایوان است

که بهر سو نگری حلوه که جانان است

عکسها در نظر آیند ولی یک اصل است

جسمها جلوه گر آینده ولی یک جان است

دیده ی اصل نگر شیفته ی صورت عکس

[...]

دوست می‌گفتم ترا زاول نه آن می‌بینمت

دشمن دل بودی اینک خصم جان می‌بینمت

نه همین در کاخ دل با چشم جان می‌بینمت

در جهان با چشم صورت بین عیان می‌بینمت

تو کجا و مهر و کین من، من از سودای عشق

[...]

حاجت به عرض حاجت و اظهار حال نیست

آنجا که جود اوست مجال سؤال نیست

از پیشگاه عشق مثالی رسیده است

جستم ز عقل چاره به جز امتثال نیست

دل داده‌ایم و سر به کمندت نهاده‌ایم

[...]

پیوند غمت گسستنی نیست

صید تو ز قید رستنی نیست

پیمانه شکسته ایم و خم نیز

این توبه دگر شکستنی نیست

گردی که ز راه عقل خیزد

[...]

مثال هستی با نیستی روان و تن است

روان حقیقت هستی و نیستی بدن است

نه صرف هست هویدا نه صرف نیست پدید

نمایش خوش از آمیزش دو مقترن است

نه هست نیست شدستی نه نیست هست شود

[...]

سلسله ای ساخته کاین جعد موست

وقت دلی خوش که گرفتار اوست

ابرو و مژگانش چو ترکان شوخ

تیغکش و تیز زن و فتنه جوست

دلبر بزم است و دلاویز رزم

[...]

بادهٔ عشق ترا دل جام شد

پرتو روی ترا جان نام شد

زین سپس پیمان غم باید شکست

نوبت پیمانه، عهد جام شد

در شمار خاصگان مردود ماست

[...]