... فرو بسته دهان کودکی از خوردن شیر

ز راه کینه گروه دغا جدا کردند

دو دست از تن عباس نامدار دلیر ...

... دریغ شمع شرر پوش بزم عرفان را

ز راه کینه کشیدند در غل و زنجیر

فتاد شورشی اندر حریم آل رسول ...

... کو را به غیر اشک دوا و غذا نبود

در راه شام زینب محنت رسیده را

دردی بدتر ز گم شدن طفل ها نبود ...

... نظری جانب ترکی ز ره لطف و کرم کن

جز در مرحمت تو نبرد راه به جایی

... یک تن به سرکشیت نیامد به غیر شمر

وآن هم ز راه خشم نگفتت که کیف حال

دست تو را برید به مقتل چو ساربان ...

... گردید یا رب از چه سبب خون او حلال

آتش ز راه کین به سراپرده اش زدند

آنان که بوده اند ستمکار و بدسگال ...

... آید ز سمت خیمه گه کربلا هنوز

از بس به راه شام سکینه پیاده رفت

پژمرده گل بود ز غم خار پا هنوز ...

... تو به دشت کربلا ماندی کنار این شهیدان

من به راه شام میر کاروانم این زنان را

تو در این صحرا جوانان را مصاحب باش اما

من به شهر شام غمخواری کنم غمدیدگان را

من به راه شام باشم همسفر با شمر و خولی

توبه کوفه تا ابد همسایگی کن کوفیان را ...

... ارکان نه فلک شدی از یکدیگر جدا

کاش آن زمان که کرد فدا جان به راه دوست

جان های شیعیان همه او را شدی فدا ...

... در ره معشوق ترک جان و مال و اقربا

هیچ دانی کیست آن عاشق که در راه حبیب

کرد ترک جان و مال و هستی خود از وفا ...

... لاله خونین داغستان دشت کربلا

تا قدم بنهاد آن شور آفرین راه عشق

در ره معشوق کرد از شوق جان و سر فدا ...

... حسین آن نور حق در کربلا خواندی به مهمانی

ز راه دشمنی آواره اش از خانمان کردی

از اول در عراق آوردی آن شاه حجازی را ...

... بهار شادی او را به دشت خون خزان کردی

ز راه کین به دست حرمله تیر وکمان دادی

گلوی اصغر شیرین زبانش را نشان کردی ...

... ز داغ لاله رویان قامت او را کمان کردی

خیام آل طاها را زدی از راه کین آتش

حریم آل یاسین را گرفتار خسان کردی ...

... به هرگامی که بردارد نگاهی بر قفا دارد

حسین ای کشته راه خدا دریاب ترکی را

که این پیرانه سر بر سرهوای کربلا دارد ...

... خدا گواست که یک چوب نیزه فاصله دارد

زبس دو یده سکینه به راه شام پیاده

دریغ و درد که پایش هزار آبله دارد ...

... مدام فاطمه در کوچه های شهر مدینه

نشسته بر سر راه انتظار قافله دارد

قبول فاطمه افتد گر این مصیبت ترکی ...

... چو لاله ما در او داغ بر جگر دارد

به راه شام به زینب دگر چها گذرد

که هیجده سر ببریده همسفر دارد ...

... بر سر نعش برادر زار و محزون دیده ام

بین راه شام و کوفه حضرت لیلای زار

از غم داغ علی اکبر چو مجنون دیده ام ...

... نهاد خولی غدار صد هزار افسوس

به راه شام سکینه غمدیده تا به شام خراب

کشید محنت بسیار صد هزار افسوس ...

... جان و سر بادا فدای آن شهیدی کز وفا

کرد او در راه امت ترک جان و سر دریغ

آن سری کز موی او زهرا همی شستی غبار ...

... به جستجوی یتیمان شبان تیره به صحرا

چه خارها که به پایش به راه شام خلیده

فلک ز دست تو ظلمی که شد به آل پیمبر ...

... بیا ببین ز نجف یا علی تو زینب را

که خصم بسته به بازو ز راه کین رسنش

نشسته بر سر نعش پدر به چشم پرآب ...

... که افسردند یاس ویاسمن را

ز من باد صبا از راه یاری

رسان پیغام مرغان چمن را ...

... پایش شده پرآبله از خار مغیلان

ما را برد از راه جفا شمر سوی شام

با این دل پر حسرت و با دیده گریان ...