... این داغ چه داغی ست که در جوش فزونیست

چون موج که در سینه جیحون بنشیند

همراه اجل خنده زنان رفت فصیحی ...

... شعله زد شوق و در گوش شهیدان پنیه سوخت

بر لب حیرت خموشی موج قیل و قال بود

دوست از دشمن نداند کفر و ایمان پوش حسن ...

کو جنون تا هر نفس لب در سراغی گم شود

سینه همچون موج در گرداب داغی گم شود

تنگ چشمی بین که در بزم قدح نوشان شوق ...

دل از ولایت غم بار بسته می آید

چو موج بر سر طوفان نشسته می آید

کسی که لب به سراغی نسوخت کی داند ...

... تن چون نسیم پای کن و تا ابد گریز

وا افت موج وار چو طوفان غم شود

هر گاه ابر عافیتی برق زد گریز ...

... آب حیات باش ولیکن ز بیم خضر

بر روی خویش پرده ز موج سراب پوش

این پرده های حسن نظر خیره می کند ...

... از محتسب مترس ولی بهر پاس شرع

موجی بیار و بر سر جام شراب پوش

عصمت شهید جلوه حسنی که از حیا ...

... من در سجود بت ولی لبریز استغفار دل

دامان ز نعمت موج زن دریای کفران در بغل

گر من بمیرم ای نگه از گلستانش وامیا ...

جوش ذوقم خوش نشین کشور میخانه ام

موج فیضم خانه زاد ساغر و پیمانه ام

می زنم لاف شکیبایی و از طوفان اشک

موجهء گرداب را ماند مصیبت خانه ام

باز در دارالشفای تب گدایی می کنم ...

... که باز از اشک نومیدی گرانبارست مژگانم

یکی موج غریبم ای سراب عافیت رحمی

که عمری در کنار تربیت پرورده طوفانم ...

ز گریه موج زند مجلس ار ندیم شوم

چمن به ناله درآید اگر نسیم شوم ...

... از سراب تلخکامی تشنه لب خواهیم مرد

ما که همچون موج در دامان کوثر زاده ایم

در گلستانی که هر خارش پیمبر زاده ست ...

... سال ها در انتظار یک شبیخون می تپیم

موجه دریای خونابیم دور از زلف دوست

بی قراری بین که هر ساعت دگرگون می تپیم ...

... یار با ما همدم و ما از جدایی بی قرار

همچو موج از تشنگی بر روی جیحون می تپیم

سر این معنی فصیحی عشق به داند که ما ...

ما دو عالم را ز موج غم خراب انگاشتیم

این دو دریای مصیبت را سراب انگاشتیم ...

... دست را بیهوده در دلهای صرصر می زدیم

سینه می سودیم چون موج از عطش در هر سراب

سیلی همت ولی بر روی کوثر می زدیم ...

... چون چراغ بیوه زن بودیم اما از غرور

صد شبیخون هر نفس بر موج صرصر می زدیم

دست ما شغل گریبان داشت زآن در بسته ماند ...

... کوکبه سوز فتح شد صولت بی سپاهیم

کشتی موج هستیم تا به مراد خس طپم

خورده ز خون ناخدا آب گل تباهیم ...

... باری تو خود به کعبه فصیحی برو که هست

موج سراب هستی من بند پای من

کوش تا سیراب از بحر تماشا نگذری

همچو موج هرزه گرد از روی دریا نگذری

گر ز گمراهی رهت بر شهر درمان اوفتد ...

چند از بحر طلب موج دویی انگیزی

روی گل بینی و در دامن خار آویزی ...

... گیرد از تیغ تو خصم دعای وبا

کشتی تن بشکند موج محیط نبرد

جان به کنار افکند موجه بحر دغا

نعره زنان چون سمند جلوه دهی هیبتت ...

... شب و روز گهواره آسمان را

پل از موج بندند بر روی دریا

به ملکی که بندی تو سد زمان را ...