... که مساوی ست درو طاعت و عصیان با هم

موج بر چشمه خنجر نبود از جوهر

که ز انصاف تو پر چین شده ابروی ستم ...

... شدی به طفل گهر مریم صدف حامل

ز بار در شتر موج غرق آب و عرق

هزار بار گرانبارتر ز صد محمل

زمان زمان ز میان گنجهای باد آورد

چو موج از پی هم می رسید بر ساحل

ازان میانه به همراهی نسیم مراد ...

... بتابد اگر آفتاب سخایت

شود موج دریا سراب سباسب

گرانی درآید به گوش مخاطب ...

... روزگار افلاک را در رستخیز قهر تو

کشتی سرگشته اندر موج توفان یافته

آسمان از رشک آن دست و دل گوهرفشان ...

... گر گذرد سوی بحر صاعقه قهر تو

شعله به موج افکند زودتر از بوریا

یک دم اگر در زمین رای تو باشد دفین ...

... حلم تو گر چون سحاب سایه کند بر هوا

طرح تواند فکند حفظ تو از موج آب

در ره مرغابیان دامگه ابتلا ...

... ایمن مگر ز تیغ تو در آب نیست عکس

کآبش ز موج جوشن و برگستوان دهد

شاها منم که کلک بدایع نگار من ...

... به زور پنچه چو خورشید ساخت ممتحنش

نکرده بحر زره در بر از دوایر موج

که حلقه های کمند تو گشته دام تنش ...

... بارها از شرم رایت آسمان خورشید را

زیر سیلاب عرق در موج توفان یافته

پیش چوگان مرادت گوی گردون را قضا ...

... می زند همچو جلاجل ز اسف کف بر کف

قلزم موج زن دست گهربخش ترا

ابر با این همه همت نتواند سر کف ...

... از هم فرو نریخت زهی روی سخت ما

زورق گران و لجه خطرناک و موج صعب

ای ناخدا نخست بینداز رخت ما ...

... سخت خزانی گذشت خوب بهاری رسید

وحشی ازین موج خیز رست ولی بعد مرگ

غوطه بسی زد به خون تا به کناری رسید

... برخاست باد شرطه و زورق درست ماند

از موج خیز رستم و دیدم کرانه هم

آن مرغ جغد شیوه که سوی تو می پرید ...

... در کار ما مضایقه ای داشت ناخدا

کشتی به موج و رخت به توفان گذاشتیم

در خود نیافتیم مدارا به اهرمن ...

... گر نیست هجران کسی پس طمطراق کیست این

رطل گران و اندر او دریای زهری موج زن

یارب نصیب کس مکن بهر مذاق کیست این ...

... چو بر تاجی نشیند بر فروزد چار ارکان را

ز صلب بحر این در کوچو زد یک جنبش موجه

توان دادن به هر یک قطره اش سد غوطه عمان را ...

... عجب بحری که چون در جنبش آرد باد اجلالش

کند خلخال ساق عرش موج شوکت و شان را

چنین بحری بباید تا صدف رخشان دری زاید ...

... فکنده کشتیش در قلزم فیض ثنای تو

که سازد موجه او کان گوهر جیب و دامان را

چه گوهرها که گردون را اگر درجی ازین بودی ...

... نعوذباله اگر پا فرو رود به خلاب

چنان ز بادیه سیلاب موج رفته به اوج

که نسر چرخ چو مرغایی است بر سر آب ...

... به دهر کشتی عمر مطیع جاهش را

ز موج خیز فنا دور و در امان دارد

... نشیند گر کسش بر پشت بادش زیر ران باشد

محیط نور و ظلمت پر ز موج روز و شب سازد

گرش رخش زمان یک دم عنان اندر عنان باشد ...

... پای در گل مانده اند از آب چشم اشکبار

گرنه در زنجیر بودندی ز موج آب چشم

کس نماندی کز پیت نشتافتی دیوانه وار ...

... آن در که بسته بود به روی تو استوار

کشتی ما که موج غمش داشت در میان

برخاست باد شرطه و افتاد بر کنار ...

... دست امید بخش تو چون شد وظیفه بار

دریا گهی که موج زند زان قبیل نیست

امواج او که رخنه در او افکند بخار ...