زاهدان بی حد خلل در کار مستان می کنند

میکده بستند و منع می پرستان می کنند

گویی آگه نیستند از بینش پیر مغان ...

... می کشد در روز روشن رند بازاری قدح

زاهدان این کار را اندر شبستان می کنند

عرض روبه بازی زاهد بنایی می کنم

لاجرم شیران مکان اندر نیستان می کنند

پیش ازین طفلان مزن تو لاف از حکمت حکیم

گر فلاطونی تو را طفل دبستان می کنند

چون خلیل آشفته داری صبر اگر اندر بلا ...

زاهد و محتسب و شیخ بهم پیوستند

تا در میکده را بر رخ رندان بستند

گر به بندند در میکده یا بگشایند

خیل مستان خم عشق تو بی می مستند ...

سبزه از خاک برآورد سرو لاله دمید

می گلرنگ بچنگ آرو بنه جام نبید

هر چه داری بده و جام زساقی بستان

صرفه آن برد که یوسف بزر و سیم خرید

بنده عشق تو آزاد بود از عالم

هر که پیوست بتو از دو جهان جمله برید ...

... تا که آن شاخ گل تازه بگلزار چمید

گرنه سودای تو بودش بسر ای گلبن نو

از چمن بلبل سودازده بهر چه پرید ...

... سر انگشت ندامت بگزد تا بلحد

هر که بر سیب بهشتی به بستان بگزید

از سیاهی و سفیدی غرض آن معرفتست ...

... دستی ای دست خدا بر در امیدم زن

زآنکه انگشت تو شد بهر در بسته کلید

... خط تو بر او نوشته تفسیر

کردند به بندگیت اقرار

خوبان ختا بتان کشمیر ...

... از شست برفت امشب آن تیر

تا عهد بطره بتان بست

آشفته گسست عقد تدبیر ...

... به جز زلف دلاویزت که بر آن چهره مایل شد

که بر مه سلسله بندد که بر خور می نهد چنبر

تو را تا غیر آمد ای گل نوخیز بر بالین

گه از خارم بود بالین گه از خارا کنم بستر

نوای عشق عاشق را به وجد آرد نه چنگ و نی ...

... مردگان را نکند زنده مگر نفخه حور

زیر آن زلف بناگوش عیان شد گویی

صبح عید است نمایان به شبان دیجور

عاقبت گرد لب لعل تو را خط بگرفت

خاتم از دست سلیمان بستد لشکر مور

آتش افشان ز چه رو گشته زبانش در کام ...

پیمان بغیر بسته و عهدم شکست یار

دست کسان بجای دل ما بدست یار ...

... خونین سرشک و پاره دل هر دو هست یار

ایدل عبث شدی تو بنخجیرگاه دوست

از ضعف از شکار تو طرفی نه بست یار

پیمان شکستنم نکشد این کشد که باز

عهدی که برشکست باغیار بست یار

دل کشتی محبت و عشق است نوح او ...

... عیسی زمان هست بر مرده دلان بگذر

عکس دگران ایدل این نقش مخالف بست

تو آینه صافی در خویش دمی بنگر

تنگست ترا امکان رو عرصه دیگر جوی ...

عقل را از جنون بنه زنجیر

که نماید کفایت از تدبیر ...

... پس رضا ده دلا بحکم قضا

بسته بند را چه جای گزیر

گو بساقی که باده پیماید ...

... غازی بتیغ و مطرب از زخمهای تار

خور از شعاع و ماه بنازد بروشنی

گل خود زرنگ و بوی سهی سرو از اعتبار ...

... دریا و کان زگوهر پاک و زر عیار

طوطی بنطق و باده بنشیه شکر بطعم

عارف بذوق و مست زمی باغ از بهار ...

... گیرم دو زلف یار و در آغوشش آورم

بستانم آنچه حاصل عمر است و روزگار

آنگه که مست گشتم و سرخوش شدم زوصل ...

... آویخته بحلقه کعبه بذکر شیخ

عشاق بسته اند دهان از دعا هنوز

خیز ای طبیب و نسخه مفرما بدرد عشق ...

... آشفته است مانده بخوف و رجا هنوز

دستم بگیر مالک دوزخ بکش بنار

دست منست و دامن آل عبا هنوز ...

... چشم عاشق چو دوخت بر رخ دوست

بر نگیرد بناوک دلدوز

دید حربا چو پرتو خورشید

نتوان گفتمش که دیده بدوز

دل آشفته بسته ای بکمند

کس نه بستست مرغ دست آموز

مهر حیدر بورز و می خور فاش ...

کی در بهاران دیده ای بلبل فرو بندد نفس

یا در میان کاروان بی غلغله ماند جرس ...

... از قید هستی رسته ام وز زندگانی خسته ام

تا دل بعشقت بسته ام برکنده ام بیخ هوس

ای هوشمندان الحذر از راه عشق پرخطر ...

... غنچه طوطی صفت آید زپی پروازش

نقش او بسته صورتگر و بازش نکشد

با نیاز آمده ام تا کشم از جان بازش ...

... نه چنان رفته که بینند دگر ره بازش

یوسف مصری اگر بندگی عشق نکرد

که نودی بعزیزی زجهان ممتازش ...

... که باغبان بکند دل ز سرو و نسترنش

که بسته سنبل بویا به برگ نسترنش

به ارغوان که برآمیخته است یاسمنش ...

... سزد ز نکهت گل گر کنند پیرهنش

به گرد عارضت آن خط مشکبو بنما

که نوبهار ننازد به سبزه چمنش ...

... جرعه می بکف تست و مرا جان بر لب

خیز ساقی بده آن جرعه و خوش بستانش

زر که منعم بنهد کز پس مرگش بدهند

نوشدارو که پس از مرگ کند درمانش

هر که در دشت عمل تخم نکارد بشتاء

چه تتمع برد از حاصل تابستانش

هر که بر دامن حیدر نزند دست امروز ...

... بر سر سیخ مژه بس دل زدی ای چشم مست

مستی و داری کباب و خیز بستان از نمک

گر به زخمی کس نمک ساید کند افغان ز درد

جز لبت کاو ریش دل را کرده درمان از نمک

جز بنفشه خط که سر زد از نمک زار لبت

کی بنفشه سر زده یا شاخ ریحان از نمک

خضرآسا تازه و تر خط سبزت از چه ماند ...

... ورنه کنمت ز خون قبا آل

آشفته تو بسته کمندی

ای صعوه چه می زنی پر و بال ...

... بر دامن مرتضی بزن چنگ

بنشین همه عمر فارغ البال

گردر میکده شهر به بستند چه غم

سایه تاک مباد از سر میخواران کم ...

... تا مگر لیلی گل چهره نماید زحشم

نای بلبل بنوا آمده از مقدم گل

واعظ هرزه درا گو بنهد دم بر دم

کشتی اندر شط می افکن و حکمت مفروش ...

... از پی گوهر مقصود به دریا زده ایم

مصحف زهد ریایی بنهم در آتش

کآتشین می ز کف آن بت ترسا زده ایم ...

... ما سراپرده به سرمنزل سلمیٰ زده ایم

تا که احرام ره کعبه عشقت بستیم

پشت پا بر حرم و دیر و کلیسا زده ایم ...