... گرچه خود آدم است اصل وجود

گشته اند اولیا از او موجود

لیک اندر نهاد آخریان ...

... کاندر آنجا بجهد نتوان تاخت

موج طرفه است بی نشانه روان

اندر آن بحر بی حد و پایان ...

... شادی این جهان بود شبنم

شادی عشق موج زن چون یم

شب و روز جهان بود ابلق ...

... هر که ما را بدید او از ماست

موج دریا یقین که از دریاست

اینچنین رمز اشارت است بدان

صد هزاران بشارت است بدان

که مریدم ز بحر من موجی است

گرچه پ ست و گرچه در اوجی است ...

... دو سه مشمر ورا که یک بشر است

همچنین موجهای دریا بار

گرچه باشند در عدد بسیار ...

... همه را یک ببین چو از یم خاست

موجها همچو دستهای یم اند

عین بحراند نی فزون نه کم اند ...

... زان گذارش تو عین او گردی

موج دریای عشق هو گردی

عین معنی شوی رهی ز صور ...

... گر ملامت گر نداند حال ما عیبش مکن

ما میان موج دریاییم و او برساحل است

سوز آتش شمع می داند که با پروانه چیست ...

... زان که هم باطن است و هم ظاهر

اوست موجود جاودان باقی

وز وجودش جهان جان باقی

هستی ممکنات ازو پیدا

گشت چون نقش موج بر دریا

نقش این موجهای هست نمای

قایم آمد به بحر موج افزای

او تواند به خاک جان دادن ...

... هم خانه ی نهنگ بلایی نزاریا

در موج قلزمت چه امید سلامت است

ره پر حرامیان و بیابان عشق پیش ...

... چند گریم که ز طوفان دو چشمم هر دم

موج خوناب دل از بحر کنارم برخاست

واعظی بر سر منبر ز قیامت می گفت ...

همین که از برم آن سرو سیم تن برخاست

سحاب دیده خون ریز موج زن برخاست

چنان ز قلزم چشمم روانه شد طوفان

که موج تا به میان از کنار من برخاست

به هر مقام که شد از خروج خلق نفور ...

... منم که لنگر کشتی قلزم عشقم

زفوج موج نترسم که آشنای من است

مرا برای غم دوست پروریده ستند ...

... که در هر گوشه ای بینی تو یاری ست

محیط موج و طوفان قیامت

که را این جا مجال اختیاری ست

نشاید آشنایی کرد با موج

خنک بی گانه ای کو بر کناری ست

... مریض را که اجل می برد مترسانید

ز موج بحر که تقدیر باز نتوان داشت

مرا اگر همه عالم به قصد برخیزند ...

... کو کشتی وصال که در قلزم فراق

موج بلا و آفت طوفان ز حد گذشت

بر من نکرد رحم و نبخشود و راز من ...

... کشتی یی گر در محیط افتاد و سیری کرد کرد

تخته یی از موج دریا بر کناری رفت رفت

گر مرا او با رقیبش در مقامی دید دید ...

... چو گنج کنج گرفته ست بعد ازین سیاح

به موج فتنه مبر کشتی مزلزل خویش

درین محیط فروشد چو تو بسی ملاح

... کجا رسم به کنار از میان او که خیال

به موج عشق میان و کنار بر هم زد

به یک کرشمه که کرد از کرانۀ برقع ...

... خون دلم می خورد هم چو شب دیر باز

سینه پر درد من موج سخن می زند

آه دریغا کجاست محرم حرفی به راز ...

... مرا چشم بر دور ساقی گرفتن

همان موج بحرست و امید از خز

نزاری و جام می و جان شیرین

سخن ختم کردم به الفاظ موجز

... طالب لؤلؤ نیی تابع لالا مباش

دامن ملاح گیر تا به درآیی ز موج

باش چو کشتی حمول طیره چو دریا مباش ...

... خشک مغز از همت صاحب ولایت غافل است

در شود وز موج دریا تر نگردد دامنش

گنبد فیروزۀ گردون چو شب گردد سیاه ...