... آتشین آه من آشفته بشبهای فراق

همچو خاشاک بر آرد زدل دریا دود

آخر ای شمع تو را سوز درون واننشست ...

... بسکه در وصف گل او نعره زد و غوغا کرد

گوهر آرند زدریا و غمت آن گهر است

که دل ما صدف و دیده ما دریا کرد

کرد روح الله اگر مرده ی احیا بجهان ...

... بلبل بصوت دلکش و گلشن زسرو و گل

دریا و کان زگوهر پاک و زر عیار

طوطی بنطق و باده بنشیه شکر بطعم ...

... گه در آتش چون سمندر گه در آبم همچو بط

زاشک و آه آتشکده داریم و دریا در قفس

کی شکار افکن کند بر صید بسته اعتنا ...

... تا که آبادش کند تعمیر عشق

گر قلم گردد شجر دریا مداد

عاجز آید از پی تحریر عشق ...

... از چه با قطره ای درآمیزم

من که دریا در آستین دارم

تا بکام است آن لب نوشین ...

... بحر عشق است و به کشتی نتوان کرد عبور

از پی گوهر مقصود به دریا زده ایم

مصحف زهد ریایی بنهم در آتش ...

... طوفان بود این وسوسه و ما چو حبابیم

دریا بود این مرحله و ما و تو خشتیم

شمشیر صفت پیش گرفتیم کجی را ...

... بگفت این درد را درمانده ام درمان نمی دانم

کشیدم هفت دریا و همان مستسقی عطشان

مسیحا عجز می آرد که خواهد کرد درمانم ...

... چه طوفان دید دوش از اشک یارب مردم چشمم

که امشب هفت دریا را به جز شبنم نمی بینم

ببستم دیده بر اغیار بگشودم در دل را ...

... چه طوفان دید دوش از اشک یارب مردم چشمم

که امشب هفت دریا را به جز شبنم نمی بینم

ببستم دیده بر اغیار بگشودم در دل را ...

... من که از بحرین دیده دامن پرگوهر است

کی کجا منت ز غواص و ز دریا می کشم

ذره ام اما به رقص اندر هوای آفتاب ...

... غریق عشق را طوفان نباشد

که دارد هفت دریا تا بزانو

سکندروار تیغ ابروانش ...

... ایکه بحر عشق را طی کرده ای

هفت دریا هست تا زانوی تو

ساقیا زآب خضر مستغنی است ...

... اگر نه مردم آبی است چشمم

نشیمن از چه در دریا گرفته

زمخموری چشمت شب خبر داشت ...

... می در آن بزم نه ساغر نه سبو خمخانه

محفل از موج قدح غیرت دریا بودی

وه چه می آتش سیاله طلای محلولی ...

... سنبل به گل نماید گر زآنکه مشکباری

ای ابر نوبهاری دریا در آستینی

بر کشت تشنه کامان شاید که رحمت آری ...

... مردمان در طلب گوهر وصلت غواص

دیده از خون دلم غیرت دریا کردی

گاه فرهاد وشم تلخ ز شیرین شد کام ...

... نبود عجب ز عاشق گم کرده در بسی

کز دیده اشتباه تو دریا کند همی

خار است زیر پهلوی شب زنده دار هجر ...

... مگر بال سمندر شد پر دل

نشد افسرده ز آب هفت دریا

چه آتش بود اندر مجمر دل ...