... اندر این ملک دگر کس نخرد مشک تتار

لاله چون ساقی مستان می گلگون در کف

تا که از نرگس مخمور کند رفع خمار ...

... ای بوستان معنوی از داغ صورتت

زاطراف عاشقان تو چون لاله داغدار

گلراست پنجروزه تو را حسن بر دوام ...

... آشفته را مران تو زگلزار خویشتن

بی عندلیب نیست سزا طرف لاله زار

وانگاه عندلیبی و دستان سرای شاه ...

... نای و نوش و می و مطرب دف و عود و مزمار

با تو باغست و بهار است و گل و لاله و مل

فصل دی داغ درون زهر بلا زحمت و خار ...

... چون تو یکی در صف میدان حسن

وز سپه لاله رخان صد هزار

گفتمش آیا رخ تو دیدنی است ...

... بگسلانم زمژه عقدمه و پروینش

دامن از لاله و گل پر بودم زابر مژه

باعبان گو ببرد باغ گل و نسرینش ...

... دلی که داغ غم عشق تو به گور برد

عجب نباشد اگر لاله روید از کفنش

سخن شناس برآشفته نکته ای نگرفت ...

... مکن تو خدمت جان باختن به کس مرجوع

نظر به لاله رخان لیک چشم دل با تست

که عکس ها همه دارند سوی اصل رجوع ...

... بر جای سرو و گل بنشان یار معتدل

می نه بجای لاله و نرگس کن از ایاغ

شمعی بدست آر که پروانه اش شوی ...

صد گل شکفت صبحدم از بوستان عشق

جز در درون لاله ندیدم نشان عشق

مرغان باغ گر همه دستانسرا شوند ...

... خود بر او دیده فرو دوخته چون حربا خاک

رسته از خاک بسی لاله خونین پیداست

داغها داشته پنهان بدل از سودا خاک ...

... ندهد شیر به اطفال چمن دایه ابر

که شده لاله و نرگس همه خونین و علیل

چشم ما نیست به تخمی که بخاک افشاندیم ...

... اندر این باغ ندارم زچمن پیرا چشم

من که از داغ غمت لاله خونین جگرم

بویی از مصر محبت سوی من آر بشیر ...

... هر کجا سرو قدی هست منش فاخته ام

هر کجا لاله ستانیست منش خار و خسم

شهسواری مگر از لطف بگیرد دستم ...

... تو مپندار که ما قوت آهی داریم

لاله آشفته چو من زآن خم مو دلخون است

هر دو در سینه نهان داغ سیاهی داریم ...

... گفت من تبت و تاتار تو و چین توام

گفتمش رفت گل و لاله و نسرین از باغ

گفت من باغ و گل و لاله و نسرین توام

گفتمش این شب دیجور نتابد اختر ...

... می گلرنگ کشیم و بتماشا نرویم

لاله می یار گل و مطرب خوشخوان بلبل

ما که داریم چنین عیش مهنا نرویم ...

... آن چشمه که اندر ظلماتش طلبیدیم

جز داغ ندیدیم از این لاله خودروی

جز خار از این نخل محبت نچشیدیم ...

... ولیک ترک دل و دین بحکم یار کنم

چه حاجتست بباغ و بهار و لاله که من

زرنگ اشک به هر دشت مرغزار کنم ...

بگذر از سرخی رنگم که چو لاله در باغ

داغ دار است دل و چهره زخون رنگینم ...

... زآنکه عکس رخ دلدار در آن می بینم

بگذر از سرخی رنگ که چو لاله در باغ

داغ دار است دل و چهره زخون رنگینم ...