... آنکه روز جنگ خشمش باره ها هموار کرد

قلزم جوشنده نتواند چو او شد موج زن

ضیغم کوشنده نتواند چو او پیکار کرد ...

... دهد کز فقر جست او تاج شاهی

هدایت را به موج آورده دریا

زده چتر ولایت بر ثریا ...

... صبا بر طوق غبغب گرد چین چین طره اش مایل

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها ...

... جان شهید کربلای عشق تواست

بس که از دل موج خون افشانده ام

در میان آب و آتش مانده ام ...

... سایۀ مسکین ز وصل آفتاب

مانده ام با اضطراب موج عشق

بر سر دریای حیرت چون حباب ...

... آنکه کشتی راند در خون قتیل

موج اشک ما کی آرد در حساب

... هرچه می بینم آب می بینم

بر سر موج بحر ناکامی

خویشتن را حباب می بینم ...

... ما گروه عاشقان دریا دلیم

موج طوفان بلا از سر گذشت

ما چنان فارغ که اندر ساحلیم ...

... چو ماهی مردم چشمم هراسان

ز موج اشک می گیرد کرانه

بیا ساقی بیا تا می بنوشم ...

... مگر امروز ترشح ز سحابی دگر است

بر سر جوی و لب آب بود موج و حباب

نیز در ساغر می موج و حبابی دگر است

مطرب آورده بسی ضرب بآهنگ رباب ...

... نهفته بحر بی پایان دیگر

بهر بحری هزاران موج و هر موج

بر آرد لؤلؤ و مرجان دیگر ...

... بحث دانش کنی و مینکنی

فرق موج حصیر و نقش صریر

سوی دانشوران میاور لاف ...

... پیشوای اهل عرفان قبله ارباب ایقان

آنکه همچون موج طوفان غرقه در اشعار اویم

آن طبیب مستمندان آن حبیب دردمندان ...

... تاج شاهان پایمالم آتش دل آبرویم

گاه موجم گه حبابم گاه بحرم گه سحابم

هر چه هستم عین آبم گر بجوشم یا بمویم ...

... ساخت بس رنگ و باخت بس نیرنگ

موج زن شد هزار گونه سراب

عقل کی پی برد بدین معنی ...

... برد عشقت ز اختیار مرا

تا تو کردی کنار موج سرشک

شد چو دریاری بی کنار مرا ...

... دست قدرت تا چنین لب لبابم کرده است

موج این دریای هستی صد هزاران بار بیش

قطره ام کرده است و باز از نو حبابم کرده است ...

... از شعله او آتشی افروختنی نیست

یک موج حباب است دو عالم که حجاب است

چون وهم و سراب است بجز سوختنی نیست ...

موج زد اشکی و ما را آب برد

نرگس مست شما را خواب برد ...

... کز دم ابلیس افتد آدم اندر دام عشق

میزند دریای خون موج از گلوی عاشقان

بر نیامد باز از این عاشق کشیها کام عشق ...

... اگر می خوردم و ساغر شکستم

چو موج افتان و خیزان میروم مست

ولی بحرم اگر در خود نشستم ...

... مگر ز قامت تو فتنه ای بپای کنم

چو با خدای بود کار بحر و کشتی و موج

مرا چکار که پوزش بناخدای کنم