... نوای باربد و ساز بربط و مزمار

طریق کاسه گر و راه ارغنون و سه تا

صفیر صلصل و لحن چکاوک و ساری ...

... چرخ در این کوی چیست حلقه درگاه راز

عقل در این خطه کیست شحنه راه فنا

بر سر این سر کار کی رسی ای ساده دل ...

... کم ز بنفشه مباش دوخته نیلی وطا

خیز که استاده اند راهروان ازل

بر سر راهی که نیست تا ابدش منتها

مرکب همت بتاز یک ره و بیرون جهان ...

... رو به صفت بازگرد بر در اصحاب ما

جاه براهیم بین گشته براهیم وار

مکرم اخوان فقر بر سر خوان رضا ...

راه نفسم بسته شد از آه جگر تاب

کو هم نفسی تا نفسی رانم ازین باب ...

راحت از راه دل چنان برخاست

که دل اکنون ز بند جان برخاست ...

... خون دل زد به چرخ چندان موج

که گل از راه کهکشان برخاست

بلبلم در مضیق خارستان ...

... کاروان منقطع شد از در شهر

رصد از راه کاروان برخاست

اشتر اندر وحل به برق بسوخت ...

... دلم امروز کشته فکر است

هر که از راه گوش کشته شود

زاندرون پوست خون او هدر است ...

... پیش از من هم جهان ندیده است

از منقطعان راه امید

یک تن رصد امان ندیده است ...

... گه گه از ننگ آهن ار نعلی

زآن سم راه گستر اندازد

میخش از روم در عرب فکند ...

... در حبس گاه شروان با درد دل بساز

کان درد راه توشه یوم الحساب شد

گل در میان کوره بسی درد سر کشید ...

... هر چه اندوختم این طایفه را رشوه دهم

بو که در راه گروگان شدنم نگذارند

ناگزیر است مرا طعمه موران دادن ...

... عمرم بشد به پای شب و روز و غم گذاشت

موکب دو اسبه رفت و همه راه گرد ماند

دل نقشی از مراد چو موم از نگین گرفت ...

... بیست و یک پیکر که از صقلاب دارد خیلتاش

گرد راه خیل او تا قیروان افشانده اند

تا که شد نوروز سلطان فلک را میزبان ...

... از دو سندان چار دندان زحل درهم شکست

جفته ای کز نیم راه آسمان افشانده اند

دی غباری بر فلک می رفت گفتم کاین غبار

مرکبان شه ز راه کهکشان افشانده اند

تا فلک گفتا ز نعل مرکبانش من بهم ...

... کعبه جان را به شهر عشق بینان دیده اند

خاکیان دانند راه کعبه جان کوفتن

کاین ره دشوار مشتی خاکی آسان دیده اند ...

... تا ز دندانه کلیدش سین سبحان دیده اند

آمده تانخله محمود در راه از نشاط

حنظل مخروط را نارنج گیلان دیده اند ...

... مصطفی را شحنه و منشور قرآن دیده اند

چون ز راه مکه خاقانی به یثرب داد روی

پیش صدر مصطفی ثانی حسان دیده اند ...

... بابیست و یک و شاق ز سقلاب ترک وار

بر راه دی کمین به مفاجا برافکند

از دلو یوسفی بجهد آفتاب و چشم ...

... گر مهر یوسفی به یهودا برافکند

بهرام ننگرد به براهام چون نظر

بر خان و خوان لنبک سقا برافکند ...

... کز نم گرم و دم سرد مصفا بینند

ز آه سبوح زنان راه صبوحی بزنند

دیو را ره زدن روح چه یارا بینند ...

... آهشان مشعله دار و مژه سقا بینند

ها ره واقصه و قصه آن راه شویم

که ز برکه ش برکه برکه سینا بینند ...

... قبه سیم زده حله و احیا بینند

از خفاجه به سر راه معونت یابند

وز عرینه به لب چاه مواسا بینند ...

... پس سر مایده جنت ماوا بینند

حفت الجنه همه راه بهشت آمد خار

پس خارستان گلزار تمنا بینند

حفت النار همه راه سقر گلزار است

باز خارستان سر تاسر صحرا بینند ...

... تاب مهر است کز او غوره منقا بینند

فر کعبه است که در راه دل و باغ امید

شوره و غوره ما چشمه و صهبا بینند ...

... آه من سخت کوش می بشود

دلم از راه گوش بیرون شد

بیم آن بد که هوش می بشود

نه به دل بودم این سخن نه به گوش

که دل از راه گوش می بشود

ای دریغ ای دریغ چندان رفت ...

... حالم امشب چو دوش می بشود

دلم از راه گوش بیرون شد

بیم آن بد که هوش می بشود

نه به دل بودم این سخن نه به گوش

که دل از راه گوش می بشود

آه کز مردان امام شهاب ...

... بر در این هفت ده قحط وفاست

راه شهرستان جان خواهم گزید

نیست در ده جز علف خانه بدان ...

... باز پرسید تا مناقب او

مویه گر بر چه راه می گوید

نور پیغمبرش همی خواند ...