... رشکی به گل و سرو درین باغ ندارم

ای لاله ی دلسوخته از داغ تو داغم

دست من و آن زلف گره گیر که دارد ...

ز لاله و گل این باغ کی خبر داریم

گل همیشه بهار جنون به سر داریم ...

... تار تسبیح رشته ی چنگم

از گل و لاله فیض نتوان برد

غیر می نیست از کسی رنگم ...

ما در چمن بساط تمنا فکنده ایم

بر برگ لاله طرح تماشا فکنده ایم

چون آینه ز دیدن او چشم ما پر است ...

... مانند موج دام به دریا فکنده ایم

در عشق لاله را سبب اعتبار شد

داغی که ما ز سینه به صحرا فکنده ایم ...

اثر در عالم از دارا و اسکندر نمی بینم

سری همچون کلاه لاله در افسر نمی بینم

درین مجلس چراغی از که خواهد خواست پروانه ...

... از دل مجروح پنداری که پیکان می کشم

دامن صحرا ز موج گریه ام شد لاله زار

رنگ می ریزم به هرسو طرح طوفان می کشم ...

سر از کجاست که چون لاله فکر تاج کنیم

دماغ کو که به بوی گلش علاج کنیم ...

... بلاست طالع شهرت سلیم ورنه به عشق

هزار داغ من از داغ لاله به دارم

چگونه زمزمه ای در چمن به کام کنم

که موج لاله و گل را خیال دام کنم

خوش آن که غارت مستان شود چمن تا من ...

... به چشم سرمه سیاهی میل فرسنگم

به یک پیاله رخم لاله گون شود گویی

به دست ساقی بزم است چون حنا رنگم ...

ما همچو گل به چاک گریبان نشسته ایم

چون لاله در لباس شهیدان نشسته ایم

هر یک به فکر طره ای آشفته خاطریم ...

... چه چیز دارد از او وصل یار می خواهم

ز لاله و گل این باغ ساده لوح ترم

که من طراوت ابر از غبار می خواهم ...

... نیست در دستم گلی تا بر سر دشمن زنم

داغ دست خود نمایم داغ سازم لاله را

آستینی بشکنم بر آتشی دامن زنم ...

... وگر به بزم بزرگان رسم حکیم شوم

شوند لاله و گل چون چراغ روگردان

ز من به گلشن ایام اگر نسیم شوم ...

فصل گل رفت و به جام می دمی نگذاشتم

همچو لاله داغ دل را مرهمی نگذاشتم

خنده ی موجم درین دریا کجا تر می کند ...

... از فلک روزی گرفتن آن قدرها کار نیست

ما چراغ لاله ایم از سنگ روغن می کشیم

گل نباشد می رسد خود بوی گل ما را سلیم ...

... به باغ هر نفسی بلبلی کباب کنیم

سفینه های گل و لاله در میان آریم

به باغ چون هوس صحبت کتاب کنیم

نهفته آتشی از عشق در جگر داریم

ازان چو لاله و گل آب در شراب کنیم

نثار او نتوان کرد جان که خود داده ست ...

... چون موج ما عنان خود از دست داده ایم

رفتند دوستان چو گل و لاله زین چمن

چون سرو از برای چه ما ایستاده ایم ...

... گر نداری می به گلشن رو که آنجا چون روی

ساغر می می شود چون لاله پیدا از زمین

چون نشینم از پی آسودگی کز شوق او ...

نیست در حشر محبت گفتگوی کشتگان

لاله ی این باغ دارد رنگ و بوی کشتگان

نیست در مردن هم از قید تو آزادی که هست ...