ما در چمن بساط تمنا فکنده ایم
بر برگ لاله طرح تماشا فکنده ایم
چون آینه ز دیدن او چشم ما پر است
یوسف به طرح، پیش زلیخا فکنده ایم
از بهر صید کردن مرغابیان اشک
مانند موج، دام به دریا فکنده ایم
در عشق، لاله را سبب اعتبار شد
داغی که ما ز سینه به صحرا فکنده ایم
نبود سلیم توبه شکستن گناه ما
این عذر را به گردن مینا فکنده ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر در فضایی عاشقانه و نمادین به توصیف احساسات و عواطف خود می‌پردازد. او از چمن به عنوان محلی برای ابراز تمنا و عشق یاد می‌کند و بازگویی می‌کند که چگونه چشمش از دیدن معشوق پر است. در این بین، به شکار اشک‌های خود و زیبایی‌های عشق اشاره می‌کند. همچنین بر اهمیت عشق لاله تأکید می‌کند که باعث ارزشمند شدن آن شده است و در نهایت به نوعی سرنوشت ناپسند خود اعتراف کرده و ناتوانی در توبه را به گردن مینا می‌اندازد. به طور کلی، شاعر با زبانی نمادین و پر احساس، عشق، درد و سرنوشت را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ما در باغ چمن، گوشه‌ای برای آرزوهای خود فراهم کرده‌ایم و بر روی گل‌های لاله، نمایشی از زیبایی را به نمایش گذاشته‌ایم.
هوش مصنوعی: چشم ما از دیدن او پر شده است، مانند آینه‌ای که از نور پر شده باشد. ما یوسف را به تصویر کشیده و او را در برابر زلیخا قرار داده‌ایم.
هوش مصنوعی: برای شکار مرغابی‌ها، دام را به دریا انداخته‌ایم و اشک‌هایی مانند موج به راه افتاده‌اند.
هوش مصنوعی: در عشق، داغ و زخم‌هایی که از قلب خود به طبیعت فرستاده‌ایم، باعث اعتبار و اهمیت لاله شده است.
هوش مصنوعی: ما که توانایی ترک گناه را نداریم، این بهانه را به گردن مینا انداخته‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از آه دام موج به دریا فکنده ایم
از اشک تخم لاله به صحرا فکنده ایم
یک روز با حباب به کشتی نشسته ایم
همراه موج سلسله بر پا فکنده ایم
بر چهره ای که آب شود از نگاه گرم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.