گنجور

 
سلیم تهرانی

هزار خانه خرابی به شهر و ده دارم

هوای وادی مجنون به دل گره دارم

به صیدگاه دعا، کو غزال مقصودی؟

که تیر بر سر دست و کمان به زه دارم

جنون به سلسله آراست بس که اعضایم

گمان برند که در تن مگر زره دارم

تمام عمر ز بیم خزان درین گلشن

چو غنچه برگ گلی چند در گره دارم

بلاست طالع شهرت سلیم، ورنه به عشق

هزار داغ من از داغ لاله به دارم