سر از کجاست که چون لاله فکر تاج کنیم
دماغ کو که به بوی گلش علاج کنیم
به دفع سرکشی آتش، آب می باید
کجاست باده که اصلاح این مزاج کنیم
کریم را نظری با گدای خاموش است
به پیش دوست چه اظهار احتیاج کنیم
نهیم تهمت خندیدنش درین مجلس
فواق شیشه ی می را چنین علاج کنیم
سلیم فکر دگر کن که شعر بی قدر است
چه لازم است که این کار بی رواج کنیم؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تفکر و جست‌وجو درباره عشق و زیبایی می‌پردازد. شاعر از لاله و گل به عنوان نمادهای عشق و زیبایی یاد می‌کند و به دنبال راهی برای درمان دل‌تنگی‌اش است. او به باده (شراب) اشاره می‌کند که می‌تواند در بهبود حال او مؤثر باشد و همچنین بر روی روابط انسانی و نیاز به دوست و محبت تأکید می‌کند. همچنین، شاعر نسبت به ارزش شعر و هنر تردید دارد و فکر می‌کند که چرا باید چیز بی‌اهمیتی را رواج دهند. به طور کلی، این شعر به بررسی احساسات و نیازهای انسانی در زمینه عشق و هنر می‌پردازد.
هوش مصنوعی: سر از کجاست که به خاطر زیبایی آن، همچون لاله‌ها به فکر تزیین خود بیفتیم؟ کجایاین دماغ که بتوانیم با بوی گلش درمانی بیابیم؟
هوش مصنوعی: برای خاموش کردن آتش شور و هیجان، به آب نیاز داریم. حالا لعاب و شربت کجا هست تا حال و هوای این روح و مزاج را بهبود ببخشیم؟
هوش مصنوعی: کریم چون به گدای بی‌صدا نگاه می‌کند، ما چه نیازی داریم به بیان خواسته‌مان در پیش دوست؟
هوش مصنوعی: ما در این جلسه به خندیدن او اتهام می‌زنیم و اینطور می‌خواهیم مشکلات را حل کنیم: مثل شفا دادن شیشه شکست‌ناپذیر می.
هوش مصنوعی: فکری جدید و آزاد داشته باش، چرا که شعر بدون ارزش و اعتبار است. لازم نیست که ما این کار را ادامه دهیم و رایج کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.