... درین چمن به گلم ذوق آشنایی نیست

به لاله گرمی من از برای داغ بود

دلم گداخت چو از باده روی او افروخت ...

... کشیده اند صفی بیدلان عشق ولی

شکست همچو گل و لاله از نسیم خورند

به کعبه باعث صد فیض گشت مستی ما ...

گل ز بویت در گلستان لاف شاهی می زند

لاله از داغ تو بر گل ها سیاهی می زند

بس که بازار گرفتاری ز عشقت گرم شد ...

... حدیث هند و سیاهان دلفریب مپرس

که داغ لاله درین بوستان نمک دارد

زمانه مکتب اطفال گشته پنداری ...

... غواض نان ز سفره گرداب می خورد

داغم ز دست لاله که در موسم بهار

دارد شراب در قدح و آب می خورد ...

... آن کس که می به گوشه محراب می خورد

حیران اضطراب گل و لاله ام مگر

آب این چمن ز شبنم سیماب می خورد ...

... به کوی عشق او چون می توانم گم کنم خود را

که همچون لاله هر عضو من از داغی نشان دارد

ملاحت هرکه می خواهد به هندش رهنمایی کن

که حسن شورش انگیزش نمک در سرمه دان دارد

درین گلشن مرا رحمی به حال لاله می آید

که داغ بی بقایی چون زر هندوستان دارد ...

... صبا از چین زلف او مگر سوی چمن آمد

که بوی مشک زخم لاله و گل را جراحت کرد

سلیم آزادی هرکس به محشر باعثی دارد ...

دلم چو لاله در اطراف باغ می رقصد

جنون ز بوی گلم در دماغ می رقصد ...

... عیسی شنیده ای که چه از سوزنی کشید

از کشتگان لاله چمن بوی خون گرفت

زان توسن بنفشه سر و گردنی کشید ...

لاله و گل چهره از شرم تو رنگین کرده اند

یوسفی بهر همین نام تو گرگین کرده اند ...

... تا گذشتی از چمن دامن کشان چون آفتاب

لاله و گل رنگ و بوی خود ز دامن ریختند

در بهشت آتش نباشد بهر بزمش عاشقان ...

... حیرتی دارم که گل را چون کسی بو می کند

چون گل رعنا رخش با لاله هرجا چهره شد

رنگ روی زرد من هم پشتی او می کند ...

... با مستی یک هفته بگویید چمن را

کز لاله و گل این همه پیمانه نسازد

دلگیر شود شمع چو در خلوت فانوس ...

لاله ای هرجا که بیند داغ ما روشن شود

همچو چشم آشنا کز آشنا روشن شود ...

چون گل ز پاره ی دلم اسباب داده اند

چون لاله ز آتش جگرم آب داده اند

خواهد بهانه از پی خون ریختن مگر ...

... حسن او از گریه من دارد این رونق که آب

در چراغ لاله و گل کار روغن می کند

از خزان گل غافل افتاده ست چون ابر بهار ...

به هر چمن که دلم با فغان درون آید

ز داغ لاله ی او تا به حشر خون آید

به شوق دیدن من سر به کوه و دشت نهد ...

... به ناف غنچه همچون نافه رنگ و بو بسوزاند

چو لاله هر گل دیبای بستر را بود داغی

ز بس سوزد دلم هر جا نهم پهلو بسوزاند ...

... رنگ قبول سوختگی های عشق توست

تعریف حسن لاله به داغ تو می کنند

دیوان خود به دست حریفان مده سلیم ...

گل ز رخسار تو رنگ و بو به دامن می کشد

لاله از شوق تو همچون شمع گردن می کشد

هرچه با دل کرده بودم یافتم از عشق تو ...