لاله ای هرجا که بیند، داغ ما روشن شود
همچو چشم آشنا کز آشنا روشن شود
انتظار سوختن بی طاقتان را مشکل است
می کشد پروانه خود را شمع تا روشن شود
از قفای خضر، هرگز یک قدم کی می رود
راهرو را گر سواد نقش پا روشن شود
از طواف کعبه و بتخانه فیضی رو نداد
تا چراغ تیره بختان از کجا روشن شود
نیست ممکن کز غبار کلفت دوران سلیم
اختر ما چون چراغ آسیا روشن شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامین عشق و سوختن دل در آتش انتظار می‌پردازد. شاعر به نوعی از درد و داغی که در دل دارد اشاره می‌کند و به رابطه‌ای عمیق بین عاشق و معشوق اشاره می‌کند. او از پروانه‌ای صحبت می‌کند که برای روشن شدن شمع خود را به آتش می‌کشد و نشان‌دهنده‌ی فداکاری و عشقش است. در ادامه، به سختی یافتن راه و روشنایی در زندگی اشاره می‌کند و از بی‌فایده بودن تلاش‌هایی که بدون درک عمیق از عشق انجام می‌شود، سخن می‌گوید. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که روشنایی زندگی تنها در شناخت واقعی و عشق سلیم به دست می‌آید.
هوش مصنوعی: اگر لاله‌ای هر کجا که بیند، یاد و اثر عشق ما را ببیند، مانند چشمی که با دیدن آشنایی روشن می‌شود، داغ و درد دل ما هم روشن و نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: انتظار حسی پر از طاقت فرساست، پروانه به خاطر روشنی شمع جانش را به خطر می‌اندازد.
هوش مصنوعی: نمی‌توان از نشانه‌ها و آثار دیگران به راحتی پیروی کرد، زیرا تنها در صورت روشن بودن مسیر، می‌توان قدم برداشت و در این راه پیش رفت.
هوش مصنوعی: او با توجّه به عبادت و طواف کعبه و مکان‌های مقدس، از این کار به سادگی نگذشت؛ چرا که می‌داند که این اعمال می‌تواند به روشنایی و سعادت کسانی که در تاریکی و بدشانسی به سر می‌برند، کمک کند.
هوش مصنوعی: امکان ندارد که در شرایط سخت و دشوار زندگی، ستاره خوشبختی ما مانند چراغی در آسیاب روشن شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.