به داغی بستم آیین طراوت لاله زاری را

به یک ساغر به سر بردم چو گل فصل بهاری را

... که با این سرمه ربطی نیست چشم مصلحت بین را

اگر هم رنگ رویت لاله ای در بیستون روید

بیفشاند چو گرد از دامن خود نقش شیرین را ...

... چمن کی گلبنی آرد به آب و رنگ رخسارت

اگر مالد به روی لاله خون ارغوانش را

نمود آسان فراق نخل بالایش ندانستم ...

... خجل ز داغ وفای من اند محضرها

زجام لاله و گل قطره ای نریزد می

تمام حیرتم از این شکسته ساغرها ...

... عاقبت آورد بهر ما خط بیزاری ات

مرهم زخم دلم چون لاله غیر از داغ نیست

چشم دارم اینقدر دلجویی از غمخواری ات ...

... هر که سیر چمن خاطر ناشادم کرد

لاله سان غیر گل داغ بدامانش نیست

دیده آنروز که شد اشک فشان دانستم ...

... کز حدیث زلف او گفتن زبان شانه سوخت

لاله داغست از فغان بلبل و گل بی خبر

آشنا رحمی نکرد اما دل بیگانه سوخت ...

... تاب تلافی جور نازک دلان ندارند

بر زخم لاله و گل مرهم نمی توان بست

از وضع ناگوار اهل جهان دلی پر ...

... سوسن بوصف باغ زبانرا کبود کرد

نرگس ز شوق در قدح لاله سر گذاشت

برگ شکوفه رقعه معشوق باغ بود ...

... پی علاجت اگر حرفی از گلاب رود

تو همچو لاله زتب گرم گشته ای و کلیم

چو شمع از تن زارش توان و تاب رود

... تیرها در ترکش او جمله چون پیکان شود

در چمن ها لاله نبود بلکه ایام حسود

می زند آتش بباغ ار غنچه ای خندان شود ...

... از شمع مزار آتشم اندر کفن افتد

دل رنگ ندارد زتو چون داغ ز لاله

داغست همان گر بتو هم پیرهن افتد ...

... ساقی ز می کدورت دل کم نمی شود

بنشین که داغ لاله ز باران نمی رود

چندان که می رویم به جایی نمی رسیم ...

خیال گلشن رویت بدل گذار نکرد

که مو بموی تنم را چو لاله زار نکرد

اگرچه شانه زسر تا بپای شد انگشت ...

... ورنه میان شعله و شمع اتحاد بود

در جام لاله و گل این باغ کرده اند

خونابه غمی که ز دلها زیاد بود ...

... جاییکه نرگس تو بود نوبهار را

در چشم لاله سرمه کشیدن نمی رسد

گوش گران پیکر دهریم و نزد ما ...

لبم ز بستگی دل اگر چه وا نشود

چو لاله خون جگر خوردنم قضا نشود

بیک لباس مقید مشو که ساختگیست ...

... از فیض چتر شاه که خورشید پیکرست

گوهر چو لاله رسته زکان گوالیار

از بندگی ثانی صاحبقران کلیم ...

... هرکجا هستم زاشک خویشتن اندر گلم

لاله وارم دل ز غم صد چاک شد در بی کسی

هیچکس ننهاد غیر از داغ دستی بر دلم ...

... داریم تحفه تو دل پاره پاره ای

سودا ببین که لاله بکشمیر می بریم

تا عاقلان بمأمن تدبیر می رسند ...