فرخ مردان در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۱۵ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۶:
جالبه که چقدر با فضای سایر غزلیات سعدی فرق داره این غزل. سعدی خیلی ملموس و اینجهانی فکر میکنه. انگار این یکی نوشته شده که سرمشقی برای حافظ بشه بعداً.
آرزو در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۱۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۷:
سجده کنم من ز جان روی نهم من به خاک
گویم از اینها همه عشق فلانی مرا
معنی این بیت چیه؟
حمید سامانی در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۵۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲:
عده ای با استفاده از حروف انگلیسی فارسی را مینویسند و عده ای به انگلیسی مسخره و غلط نظر میدهند
نمیدانم اینها که طرفدار ادبیات فارسی هستند چرا اینقدر با بی توجه نظر میدهند
ببخشید در این تارنامه هدف زنده نگه داشتن زبان و ادبیات فارسی است
انگلیسی را هم که غلط مینویسید و صد اشکال املایی و دستوری دارد پیشکش، منظورتان چیست؟ که خود را نشان بدهید و افتخار کنید؟
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
وانچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد
تعجب میکنم که گنجور چرا اجازه ورود نظر با زبان بیگانه و استفاده از الفبای غیر فارسی را میدهد
حمید سامانی در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۳۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲:
املای صحیح مخفف تو است "توست" است نه تست
دکتر امین لو در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۲۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان هفتخوان اسفندیار » بخش ۷:
بیت سی ام : بگفتند کای شاه آزادمرد بگرد بال تا توانی مگرد
در این بیت کلمه "بال" اشتباه است و کلمه "بلا" صحیح می باشد. و قرائت صحیح بیت به صورت زیر است:
بگفتند کای شاه آزادمرد بگرد بلا تا توانی مگرد
--------------------------------------------------------------
بیت هفتادم: هم‌اندر زمان تندباری ز کوه برآمد که شد نامور زان ستوه
در این بیت کلمه "تندبار" اشتباه است و کلمه "تندباد" صحیح می باشد. و قرائت صحیح بیت به صورت زیر است:
هم‌اندر زمان تندبادی ز کوه برآمد که شد نامور زان ستوه
--------------------------------------------------------------
بیت هشتادو هفتم : هرانکس که هستند سرهنگ‌فش که باشد ورا باره صد آب کش
مصرع دوم این بیت صحیح به نظر نمی رسد.
در شاهنامه تصحیح شده توسط مصطفی جیحونی و شاهنامه چاپ امیرکبیر به صورت زیر درج شده که صحیح تر می باشد.
هرانکس که هستند سرهنگ‌فش که باشد ورا مایه صد بارکش
با این قرائت معنی مصرع دوم این بیت به صورت زیر خواهد بود .
مایه و کالای او معادل بار صد بارکش (چهارپا) خواهد بود. به عبارت دیگر وسایل همراه او را صد تا اسب یا الاغ می تواند حمل کند.
--------------------------------------------------------------
بیت هشتاد و هشت : به پنجاه آب و خورش برنهید دگر آلت گسترش بر نهید
مقصود از پنجاه در این بیت پنجاه تا از بارکش ها (چهارپایان) است.
------------------------------------------------------------------
بیت نودو پنج : چو بگذشت از تیره شب یک زمان خروش کلنگ آمد از آسمان
کلنگ یعنی رعد وبرق
-----------------------------------------------------------------
shk clickmank در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶۵:
می دان که زمانه نقش سوداست
بیرون ز زمانه صورت ماست
زیرا قفسی است این زمانه
بیرون همه کوه قاف و عنقاست
جویی است جهان و ما برونیم
بر جوی فتاده سایه ماست
اینجا سر نکته‌ای است مشکل
این جا نبود ولیکن این جاست
جز در رخ جان مخند ای دل
بی او همه خنده گریه افزاست
آن دل نبود که باشد او تنگ
زان روی که دل فراخ پهناست
دل غم نخورد غذاش غم نیست
طوطی است دل و عجب شکرخاست
مانند درخت سر قدم ساز
زیرا که ره تو زیر و بالاست
شاخ ار چه نظر به بیخ دارد
کان قوت مغز او هم از پاست
مولوی بلخی
پاک روان در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۵۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۲:
من از ادبیات و شعر هیچ نمیدانم ولی وقتی این شعر رو خوندم برای 30 ثانیه شاید هم بیشتر اشکم و قهقهه با هم در آمیخت، کمتر کسی این بلا رو سرم آورده.
دکتر امین لو در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۳۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان هفتخوان اسفندیار » بخش ۱۱:
در بیت دوم کلمه "آنش" صحیح نیست و "آتش" صحیح است و صورت صحیح بیت این است :
به شب آتش و روز پردود دید ز جایی که بد شادمان بازگشت
------------------------------ ------------------------------ --------------
در بیت سوم به جای کلمه " همباز" کلمه "انباز" مناسبتر است.
ز جایی که بد شادمان بازگشت تو گفتی که با باد انباز گشت
------------------------------ ------------------------------ --------------
بیت پنجم در شاهنامه چاپ انتشارات امیرکبیر (چاپ سال 1341) به صورت زیر ثبت شده که اصیل تر به نظر می رسد.
پشوتن چنین گفت کز پیل و شیر به مردی فزونست گرد دلیر
------------------------------ ------------------------------ --------------
در بیت هفتم رویینه خم به معنای شیپور است.
------------------------------ ------------------------------ --------------
بیت هشتم در شاهنامه چاپ انتشارات امیرکبیر (چاپ سال 1341) به صورت زیر می باشد .
به دژ چون خبر شد که آمد سپاه جهان نیست پیدا ز گرد سیاه،
اگر بیت بعدی (بیت نهم) را نیز به صورت پیوسته با این بیت (بیت هشتم) یعنی موقوف المعنی بخوانیم به نظر می رسد که ضبط نسخه امیر کبیر صجیح تر است.
------------------------------ ------------------------------ --------------
در بیت پانزدهم کلمه "نامدران" اشتباه است و نامداران صحیح است.
ببر نامداران دژ ده هزار همه رزم جویان خنجرگزار
------------------------------ ------------------------------ --------------
بعد از بیت بیست و هفتم یعنی بعد از بیت
(چو نوش‌آذر او را به هامون بدید بزد دست و تیغ از میان برکشید)
بیت زیر در نسخه امیرکبیر وجود دارد:
به پیش اندر آمد به سان هژبر بزد تیغ چون برق در زیر ابر
------------------------------ ------------------------------ --------------
بیت سی ام در گنجور به صورت زیر است
بران‌سان دو لشکر بهم برشکست که از تیر بر سرکشان ابر بست
بیت مزبور در نسخه امیر کبیر به صورت زیر درج شده است
بران‌سان دو لشکر بهم برشکست زگرد سپه بر هوا ابر بست
مصرع دوم را در هر دو نسخه ملاحظه فرمایید بستن ابر از تیر بر سرکشان زیاد مناسب نیست اما بستن ابر با گرد سپاه مناسب تر است.
------------------------------ ------------------------------ --------------
بیت سی و چهارم در نسخه امیر کبیر به صورت زیر است:
به بالای اسفندیارست و بس بدین دژ نیاید جزو هیچ‌کس
این قرائت با مفهوم بیت قبلی هماهنگ تر است
------------------------------ ------------------------------ --------------
بیت سی و پنجم همان نیزهٔ جنگ دارد به چنگ که در گنبدان دژ تو دیدی به جنگ
در نسخه امیرکبیر مصرع دوم به صورت زیر ضبط شده است.
که در گنبدانش تو دیدی به چنگ
به نظر هردو قرائت مناسب است
دکتر امین لو در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۳۱ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » داستان هفتخوان اسفندیار » بخش ۱۰:
بیت چهارم از اخر:
بکشتند اسپان و چندی به ره کشیدند بر بام دژ یکسره
کلمه "به ره" اشتباه است و "بره" صحیح است. در شاهنامه چاپ انتشارات امیر کبیر سال 1341 نیز بیت فوق به صورت زیر اسا
بکشتند اسپان و چندی بره کشیدند بر بام دژ یکسره
مازیار در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۶:۴۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۳:
دوستان، من هرچی فکر میکنم میبینم واقعا اعتقادات خودم رو هم نمیتونم بشناسم. الان یه عقیده ای دارم یک ساعت بعد عقیده ای دیگه، حالا بیایم بگیم 700 سال پیش عقیده حافظ چی بود و خیام به چی اعتقاد داشت؟؟؟؟؟؟؟
اصلا فرض کنیم با کلی دلیل و منطق تونستیم اعتقادات اونا رو بررسی و کشف کنیم، تازه باید بشینیم راجع به درستی و غلطی اون اعتقادات صحبت کنیم.
تازه صحت و سقم اون اعتقادات روهم سنجیدیم..... خوب که چی؟ غزل حافظ همونه که هست ... فرقی نمیکنه.
چرا ما آدما نمیتونیم با چیزی همون جور که هست کنار بیایم؟ چرا باید همه چیز رو استحاله کنیم ؟ واقعا حافظ و خیام در دوره ای که اعتقادات تعصبی حکمفرما بوده مجبور بودند به جای خدا بگن باده کش؟ یا به جای عشق ربانی بگن پریوش یا به جای گردن نهادن به حکم خدا بگن شراب نوشیدن؟
حالا بر فرض همه اینا رو هم گفتند......... متن شعرشون الان اینه ...... ما چرا توی سرو کله هم بزنیم بگیم منظورش اینی نبوده که گفته ... منظورش اونی بوده که نگفته؟
محسن حیدرزاده جزی در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۱۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۰:
اگر نسخه بدلی را که محمدرضا به آن اشاره کرده اند ، اصل قرار دهیم مشکل بیت حل می شود :
ور جهودی کند این بهره در اسلامم نیست
یعنی جوری که تو بر من می کنی هیچ کافری نمی کند ، بلکه جهودی هم چنین جوری نمی کند و اگر سخنم نادرست باشد از اسلام بویی نبرده ام جالب است که جهودی را از کافر بدتر دانسته و معشوق را از او هم بدتر و خود را راستگو و مسلمان. این هم از رندی های سعدی.
سعید فاضل در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۵۷:
این بیت در غزل شماره 928 هم تکرار شده است...
کلوخ و سنگ چه داند بهار جز اثری
بهار را ز چمن پرس و سنبل و شمشاد
مهناز ، س در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۱:۱۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴:
چند بیتی هم در همین زمینه :
..
اگر که چهره ی ما لاله وار پر خونست
ز بی وفایی دهرست و جور گردونست
من این شرار رخ از می نکرده ام پیدا
بساغرم همه زهرست ودیده جیحونست
نه ، این حکایت من نیست قصه دلهاست
گناه ِ عاشقی و دیده گان مفتونست
چو یاوری ننماید فرشته ی اقبال
قدح نگون و شکسته ست و جام وارونست
به جز تجارت دلدادگی و دل بردن
هر آن که دادو ستد پیشه کرد مغبونست
عبدالله شاکر در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۱۸ دربارهٔ سعدی » مواعظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰:
با سلام
مسول محترم سایت ضمن تشکر از زحمات شما،
همانطورکه مطلعید با شروع تایپ کردن و کامپیوتر در خیلی از موارد افراد حروف و کلمات را به هم میچسبانند.
نتیجه پیدایش کلماتی است که غلط و در فارسی نداریم!
مثل: صاحبنظرند
در بیت دوم مصرع دوم : الحق انصاف توان داد که صاحبنظرند
( صاحب نظرند ) صحیح است! لطفا تصحیح بفرمایید.
چرا عنوان کردیم؟ چون ما را به میهن اسلامی مان متعهد بار آوردند
پس حال ما بکاریم ...
چون گذشته از شیوع فراوانی اغلاط در متون و اشعار فارسی
این عادت نهایتا به زبان مادری ما ( فارسی ) لطمه زده ومیزند
همانطور که استفاده از ( مرسی ) فرانسویانی که سالها قبل در دوران استعمار آن را رایج کردند و رفتند.
که البته صحیحش (مقسی!) است.
و متاسفانه نفوذ زبان انگلیسی در صحبت ها و تابلو ها و غیره ما کما بی توجهی ما به عنوان یک ملت به فرهنگ بسیار غنی و کهنی است که به ما رسید.
با اینهمه میراث فرهنگی واقعی سعدی و فردوسی و غیره حیف است در حفظ اصالتمان سستی به خرج دهیم.
در پایان شجره نامه ای در دائره المعارف یکی از کتابخانه های همین دانشگاه های خراجی ها دیدیم
که (زبان فارسی) را به عنوان مادر همه زبانهای دنیا
منجمله فرانسوی و انگلیسی و آلمانی و غیره ذکر کرده اند
و در محل ریشه درخت تمام زبانهای دنیا نوشته بود: PERSIAN
فارسی
حالا ما داریم چکار میکنیم درخت زبانها را چپه سوار میشیم!
به قول: عمان سامانی
من از مفصل این نکته مجملی گفتم
تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
خوش و خرم باشید.
khayatikamal@ در ۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۵۹ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۵۵:
طاعاتت ان قبول
بنده این رباعی را با دوستان به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 6863
پاینده باشید
زیبا روز در ۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۰۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۵۴:
مولانا این آموزه را از شمس فرا گرفته است که برای پرواز جان عاشق به جانب حق ، شوری لازم است .این شور در زبان شعری او اغلب ، هوس نام دارد و در زبان حضرت شمس، "هوا" . چنین هوا و هوسی البته معنای مثبتی دارد و با معنای معمول آن در اذهان مردم ــ که هوای نفس را می گویند ــ
فرق دارد .از همین روست که شمس تاکید می کند:
"هوا قاطع شهوت است " توضیح روشن تر آن را در
سایت "دیدار مثنوی" آورده ام .
خرم روزگار در ۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۴۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۲:
مغ بچگان ؟؟
کسی از آگاهان در باره رخت و پوشاک مغان و بویژه
مغبچگان و شیوه آراستن گیسوان منبعی ،مطلبی در دست دارد تا با مشتاقان در میان نهد؟؟
موبدان موی
در دوسوی رخسار رها نمی کنند، مهریان کلاهی بر سر می نهاده اند که امروزه سرو شکسته ( بته جقه! ) خوانده میشود
از سویی میدانیم برخی مردان ، جوانان کلیمی گیسو ان بدانگونه می آرایند که مصداق مغبچگان حافظ است
زلف دوتا، وشمار یهودیان در شیراز کم نبوده است
امید که صاحب نظران نظر دریغ ندارند.
نادر.. در ۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰۲:
یار آن طلبد که ذوق یابد
زیرا طلب از مذاق خیزد..
یاد مطلع غزل زیبای دیگری افتادم.. غزلی که زنده یاد نصرت فاتح علی خان با موسیقی و صدای جادویی و دلنشینش آنرا اجرا کرده بود:
نه من بیهوده گرد کوچه و بازار می گردم
مذاق عاشقی دارم پی دیدار می گردم....
mostafa در ۸ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۱۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷:
شعر فوق العاده ای هست
محسن حیدرزاده جزی در ۸ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۱۷ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۹ - حالا چرا: