احمد در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۰۳ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴ - تنبیه و موعظت:

در بیت 31 کلمۀ "سخن" اشتباه است و "صحن" (به معنی ظرف یا سینی) درست است:

حلوا سه چار صحن (نه سخن) شب جمعۀ چند بار****بهر ریا به خانۀ هر گورخوان شود 

جهن یزداد در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۰۳:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۸:

 آنچ دوست عزیز پیام بهرامیان فرمودند پیوستهه از سوی استادان دانشگاه ایران نیز گفته میشود  تنها یک نکته میماند  هنگامی که میگوییند  در مرحله گذر پهلوی  جنوبی به پارسی دری  - ایا به این نگاه میکنند که  این زبان در سده  هفت و هشت و ده و تا دوازده رواج داشته  و پارسی دری  از چندین سده پیشش رواج داشته  - چگونه میشود که بگویید  گذر پهلوی جنوبی به پارسی دری  و ما به چشم و دیدگان و دل میبینیم که  زبان پارس تا سده های پس از زبان دری همچنین رواج داشته  و به زبان فارسی دری تحول  نیافته - یعنی انچه استادان میگویند زبان فارسی از جنوب غرب امده  و اینکه انرا دنباله زبان پهلوی ساسانی   میشمارند دروغی بیش نیست   - نه دنباله زبان ساسانی  - یعنی همه اینها پارسی اند و باید همه ایرانیان را پارسی بدانیم همانگونه که در شاهنامه و اوستا و نزد ارمنیان و نزد سریانیان و عبرانیان و  همه مردمان دوست و نزدیک و دور امده

 

لن

جهن یزداد در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۰۲:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۸:

دوستانی که  سروده حافظ را به تویسرکانی دانست   دیدی که این این سخن  به تویسرکان نزدیک است و دوستی که دو بیت اخر را نزدیک به یقینا کردی دانست  ای کاش واقعا هنگامی که سخن از نزدیکی ها میشود  هم همینگونه  خویش  را به هم نزدیک بدانیم - اما  تمونه این سروده ها تنها از حافظ نیست سعدی نیز مثلثات دارد  از دو شاعر دیگر شیراز  دو دیوان کامل به این زبان مانده پ لز جندین شاعر دیگر از سده های گوناگون و شهرهای گوناگون فارس بدین زبان اثر مانده  - این زبان که با ان مینویسم زبان پارسی دری است  و زبانپارسی همین زبان محلی قدیمی شیراز و زبان شما که انرا تویسرکانی و کردی  میخوانی است 

 

وحید حسن پور در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۴۳ در پاسخ به سهيل دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۳۷۲:

با احترام تمام به هنرمندی جناب چاووشی ولی بنده خوانش شهریار رومی رو بیشتر دوست داشتم. ولی بسیاری از هنرمندان این شعر زیبا رو خوانده اند،  به نظرم پس از شهریار رومی ، محسن چاووشی از همه بهتر خوانده است

عرفان امینی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۳۳ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۱۰۲:

حافظ هم میگه‌ :

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد

تو اهل دانش و فضلی همین گناهت بس

مریم طاهری در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۳۴ دربارهٔ سعدی » مواعظ » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۹ - در ستایش امیر انکیانو:

در بیت “تو راست باش تا دگران راستی کنند”، “سَطاره” به معنای خط کش درست هست نه “ستاره”. (از کلیات سعدی، تصحیح محمد علی فروغی)  لطفا اصلاح بفرمایید.

رهی رهگذر در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۱:۰۴ دربارهٔ ابن حسام خوسفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:

وزن شعر : فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون). درود

 

بیدل بی نشان در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۴۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۵:

پرونده ی سخنوری و عاشقانه سرایی و شیرین سخنی و شکرگفتاری رو سعدی شیراز بسته ...

کاظم رمضانیان در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۴۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۸:

این غزل زیبای سعدی به وسیله حافظ شیرین سخن در غالب مخمس (؟) به زیبایی تضمین شده است . اگر کلمه ای اشتباه شده ، ممنون میشوم که تصحیح بفرماِیید :

در عشق تو ای صنم چنانم

کز هستی خویش در گمانم

هر چند که زار و ناتوانم

گردست دهد هزار جانم

در پای مبارکت فشانم

 

کو بخت که از سر نیازی

در حضرت چون تو دل نوازی

معروض کنم نهفته رازی

هیهات که چون تو شاهبازی

تشریف دهد در آشیانم

 

ای بسته کمر زدور و نزدیک

بر هیچ به خون ترک و تاجیک

در مسکن اخلص الممالیک

گر خانه محقر است و تاریک

بر دیده ی روشنت نشانم

 

هر چند ستمگری ترا خوست

کم کن تو جفا که این نه نیکوست

گیرم که دلت ز آهن و روست

 آخر بسرم گذر کن ایدوست

انگار که خاک آستانم

 

گفتم که چوکشتیم به زاری

زان پس ره مرحمت سپاری

بر دل رقم وفا نمی نگاری

تو خود سر وصل ما نداری

من طالع و بخت خویش دانم

 

من از تو بجز وفا نجویم

بیرون ز گل وفا نبویم

الا ره بندگی نپویم

اسرار تو پیش کس نگویم

اوصاف تو پیش کس نخوانم

 

گر غمزه تو زند به تیرم

گر ترک فلک کند اسیرم

یکدم نبود ز تو گریزم

من ترک وصال تو نگیرم

الا بفراق جسم و جانم

 

بنگر نه در وفا گشودیم

نه مهر بمهر میفرودیم

نه بود هر آنچه مینمودیم

آخر نه من و تو یار بودیم

عهد تو شکست و من همانم

 

گر سر ببری به تیغ تیزم

از کوی وفات بر نخیزم

ور زانکه کنند ریز ریزم

من مهره ی مهر تو نریزم

الا که بریزد استخوانم

 

آنانکه نشان عهد جویند

جز راه فرار من نپویند

خاک من زار چون ببویند

گر نام تو بر سرم بگویند

فریاد بر آید از روانم

 

گر بگذرد ز پیش خیلی

هر یک بصفا به از سهیلی

جز تو نکنم بغیر میلی

مجنون نیم ار بهای لیلی

ملک عرب و عجم ستانم

 

گشتم صنما در آرزویت

آشتفه و تیره دل چو مویت

هر چند نمیرسم به کویت

شب نیست که از فراق رویت

زاری بفلک نمیرسانم

 

ای وصل تو اصل شادمانی

دایم بمراد دل بمانی

با حافظ خود بگو عیانی

هر حکم که بر سرم برانی

سهل است ز خویشتن مرانم

 

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۳۰ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۵:

عاشقی کز بلا بیندیشد

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۹ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۵:

به جای "خانه" در جای دیگری "جامه" دیدم.

جامه هم گور و هم کفن باشد

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۵ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷:

مصرع سوم: دل از برِ من رمیده

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۱ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۲۳:

در جایی دیگر به این شکل آمده:

هنگام آن که گل دمد از صحن بوستان

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۵۵ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۲۸:

کاسانه مرغی است سبزرنگ بسیارخوار پُرشهوت

شریف در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۵۱ دربارهٔ عطار » تذکرة الأولیاء » بخش ۵۳ - ذکر سمنون محب قدس الله روحه العزیز:

در حکایت چهارم آیا منظور رابطه جنسی با یک کودک سه ساله بوده؟

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۱۲ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » مقطعات و اشعار پراکنده » شمارهٔ ۵:

گِله‌ها دارم

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۰۸ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸:

سرگِران: رنجیده، ناراضی، سرسنگین

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۰۷ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴:

مصرع آخر: هنگام رفتن آن قدر اشک خونین ریختم که خاک راهی که از آن گذشتم (پشت کفشم) گلگون شده.

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۰۳ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴:

موزه به معنی پای افزار، کفش

افسانه چراغی در ‫۳ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۱۶:۵۴ دربارهٔ عمعق بخاری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱:

"یا" از ابتدای مصرع سوم افتاده است:

یا خود خواهم همی دو چشم خود کور