حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای جان و سر حبیب و ایمان حبیب

شماره ۲: آن یک گوید که چرس و تریاک خوش است

شماره ۳: آن یک گوید که چرس با بنگ خوش است

شماره ۴: زاین خم که همیشه بی می ووارون است

شماره ۵: سیگار که لب بر لب تو دوخته است

شماره ۶: آن زلف سیه که خوشه خرمن تو است

شماره ۷: یکعمر رهم بدیر خمار افتاد

شماره ۸: بنگر بنگارم که عجب میگذرد

شماره ۹: عمری است که عمر به تعب میگذرد

شماره ۱۰: دیشب صنمی وعده بازارم کرد

شماره ۱۱: لب جز لب سیگار بدان لب نرسد

شماره ۱۲: تا جامه گلگون ببرش دوخته شد

شماره ۱۳: درمیکده جامی ار بصد جان بخشند

شماره ۱۴: شاید، که ترا فتنه عالم نامند

شماره ۱۵: می نور دل و دیده انگور بود

شماره ۱۶: هر کس سخنی گوید از آغاز وجود

شماره ۱۷: می خور که چو نامرد خورد مرد شود

شماره ۱۸: هر شب که دو سنبل تو آشفته شود

شماره ۱۹: هر شب که تو در بری بود آن شب عید

شماره ۲۰: خواهی قلمم بنام در کش یکبار

شماره ۲۱: آن آتش طور و شعله نور بیار

شماره ۲۲: آن چهره چون شیر شود همچون قیر

شماره ۲۳: شد باد سحر مشک فشان عنبر بیز

شماره ۲۴: ما را بجهان گوشه ابروی تو بس

شماره ۲۵: بر گوشه طره تو آن دانه خال

شماره ۲۶: گر چرخ دهد بال و پرت هیچ مبال

شماره ۲۷: یکچند بکوی میفروشان بودم

شماره ۲۸: من باده اگر خورم حکیمانه خوردم

شماره ۲۹: زلفت فتد ار بکف پریشش سازم

شماره ۳۰: میخواست دلت که بیدل و دین باشم

شماره ۳۱: سر در سر سودای جهان میباشم

شماره ۳۲: قربان تو و طبع ملول تو شوم

شماره ۳۳: از تابش آفتاب بیتاب شدیم

شماره ۳۴: یک چند پی شیخ مناجات شدیم

شماره ۳۵: چندی پی کارهای بیهوده شدیم

شماره ۳۶: ما سر همه در خوردن و خفتن داریم

شماره ۳۷: ما با تو یکی جان بدرون دو تنیم

شماره ۳۸: رسوای سر کوچه و بازارم کن

شماره ۳۹: ایجان جهان حبیب را قهر مکن

شماره ۴۰: آن سنبل و گل بهم در آمیخته بین

شماره ۴۱: ای سنبل تو همیشه تاب آلوده

شماره ۴۲: از اهل خراسان سخن خیر مگو

شماره ۴۳: عید است و ببر کرده همه جامه نو

شماره ۴۴: جامی و حریفی دو و بزم طربی

شماره ۴۵: تا چند بتا تو سرکشی خو داری

شماره ۴۶: آن به که شراب را حکیمانه خوری

شماره ۴۷: تا چند بیاد گل و سنبل باشی

شماره ۴۸: در کعبه و در دیر مرایار توئی