گنجور

 
میرزا حبیب خراسانی

آن زلف سیه که خوشه خرمن تو است

چون هاله بگرد ماه، پیرامن تو است

آنرشته که پای بند دلها است چرا

سرگشته همیشه دست در گردن تو است

 
sunny dark_mode