چو شاه آتبین را چنان دید کوش

برآورد مانند تندر خروش

کمان داشت و ده چوبه تیر خدنگ

نبودش سلیحی جز این خود به چنگ

بدان دَه بیفگند دَه نامدار

[...]

فرستاد و مرکوش را پیش خواند

ببوسید و نزدیک خویشش نشاند

بدو گفت کای نیک فرزند من

گرامیتر از خویش و پیوند من

تو آن کردی امروز با دشمنم

[...]

سپه را بدو داد هنگام خواب

به رفتن گرفتند گردان شتاب

چو یک نیمه از شب گذر، کوش

بزد نای رویین، برآمد خروش

دلیران به شمیر بردند دست

[...]

وز آن روی چون لشکر آمد به چین

دل شاه چین گشت از ایشان به کین

بدو کرد سالار لشکر گله

که دشمن بچنگ آمد و شد یله

که سستی نمودند لشکر به رزم

[...]

وز آن لشکر خویش کآورده بود

که ضحّاک با او برون کرده بود

گزین کرد شمشیر زن سی هزار

سواران کین و دلیران کار

به نیواسب داد او سپاه گران

[...]

گذرگاه بگرفته بود آتبین

پر اندیشه گشت از سپهدار چین

چنین گفت با کوش و با لشکری

که ما را دگرگونه شد داوری

چو کشتی فروان شود ساخته

[...]

نگه کرد در کار گردان سپهر

که چون گشت خواهد همی ماه و مهر

چنان سخت پیروز دید اخترش

که شیری شود هر یک از لشکرش

ز شادی تو گفتی برآمد ز جای

[...]

بماندند از آن نامور سه هزار

سواری که بود از در کارزار

تنی چند خسته نمرده تمام

به لشکر رسیدند هنگام شام

ز لشکرگهِ چینیان غلغلی

[...]

وز آن روی لشکر چو آمد به چین

یکایک نهادند سر بر زمین

که شاها ز دوزخ یکی دیو رست

بیامد همه سروران را بکشت

هر آن کس که از ما مر او را بدید

[...]

یکی دانشی مرد، دستور شاه

پدر گشته بر دست جم بر تباه

کجا نام دستور به مرد بود

ز خون پدر در دلش درد بود

چنین گفت کای نامبردار شاه

[...]

وز آن سوی رود از پس کارزار

فرستاده بود آتبین ده سوار

نشانده همه بر درخت بلند

که ناگه ز دشمن نیاید گزند

یکایک چو دیدند ناگه سپاه

[...]

شه چین چو با لشکر آن جا رسید

چنان ساخته آتبین را بدید

هم از پشت شبرنگش آواز داد

که ای بدکنش ریمن بدنژاد

در این بیشه چندی توانید بود

[...]

شب تیره گیتی چو یکسان نمود

برفت آتبین با سپاهش چو دود

به لشکرگه آمد به نزدیک کوه

بخواند آن زمان کوش را از گروه

چو بنشست با او در آمد به راز

[...]

دگر روز آگاه شد شاه چین

شتابان بشد بر پی آتبین

به نزدیکی آورد لشکر فرود

سواری فرستاد از آن سوی رود

بدان پاسبانان بیارد بنه

[...]

شه چین سپه را نکوهش نمود

که این سستی و بیمتان از چه بود؟

از این مایه مردم چه دارید باک؟

که کشتن توان این سگان را به خاک

سپاهش بدو گفت کای شهریار

[...]

بر آشفت و با لشکر خویش گفت

که درد و غمان با شما باد جفت

همه دشمنان را بَرَم سوی کوه

چو سوی صف آیم همه همگروه

ز دشمن گریزان، شما چون رمه

[...]

چو از دور خسرو مر او را بدید

همی تاخت تا تنگ بر وی رسید

نگه کرد در چهر و دندان او

در اندام، لرزنده شد جان او

دلش در تن از بیم لرزنده شد

[...]

ز هر گونه گفتار، گوینده گفت

شه چین از اندیشه ی این نخفت

روانش همیشه در اندیشه بود

از آن بچّه کافگنده در بیشه بود

دلش ز آن، نشان داد هرگه درست

[...]

چو مهر از سر کوه بنمود چهر

نهان گشت ماه از درخشنده مهر

بزرگان و دستور را پیش خواند

وزاین در فراوان سخنها براند

که کاری شگفت آمدستم به روی

[...]

یکی نامور خواهم از انجمن

که او را دهم جوشن و اسب من

زبان پارسی دارد و پهلوی

ندارد سر تندی و بدخوی

شود پیش او از میان سپاه

[...]