پس از وی همچو عُرْجونِ قدیم است

ز تقدیر عزیزی کو علیم است

خرد غواص آن بحر عظیم است

که او را صد جواهر در گلیم است

میانه چون صراط مستقیم است

ز هر دو جانبش قعر جحیم است

اگر طاعت تو را بهر نعیم است

نه بهر حق جزای آن جحیم است

جوابش داد «این کاری عظیم است

درین صورت بسی امید و بیم است

اگر روحت ز آلایش سلیم است

رسیدن در صراط المستقیم است

کنون گر تن نه خاک آن حریم است

بحمدالله که جان آنجا مقیم است

در اصلابش کرم رسمی قدیم است

کریم ابن الکریم ابن الکریم است

مرا از تیغ مهرت دل دو نیم است

تو را از کین من چندین چه بیم است

تو می گویی خدای من کریم است

همیشه بر گنهکاران رحیم است

ز کید زن دل مردان دو نیم است

زنان را کیدهایی بس عظیم است

عماری کرده از رنگین ادیم است

دو صل گل پیرهن در وی مقیم است

بسی عریان تنان را جای بیم است

از آن عقرب که در زیر گلیم است

هر آن معنی که لفط او سقیم است

نبخشاید اگر در یتیم است

نسیم فیض در باغ نسیم است

بهشتش از مریدان قدیم است

دویم جستن ز دریا جای بیم است

تنت خرد است و دریا بس عظیم است

بیا ساقی خدای ما کریم است

می آنرا ده که در باغ نسیم است

جلایر غم مخور چون شه کریم است

تو گر یک ذره ای، لطفش عمیم است

نپیچم سر، خدا دانم کریم است

پناه بندگان است و رحیم است

به خیری گر بگردانی نعیم است

به شری گر بجنبانی جحیم است