ترا کاری بجز جور و جفا نیست

مرا هم شیوه ای غیر از وفا نیست

مکرر سیر باغ حسن کردیم

گلشن را رنگ و بویی از وفا نیست

گزیدم بسکه شبها از ندامت

[...]

زدل جز عجز و زاری خوشنما نیست

به غیر از بیقراری خوشنما نیست

تو شهبازی به کار خویش می باش

ترحم از شکاری خوشنما نیست

زما پیش تو هنگام جدایی

[...]

نهادی بر دلم ای نازنین دست

ازین دست است احوالم ازین دست

سرت درد خمار می مبیناد

مبادا تکیه گاه آن چنین دست

بود چون غنچهٔ نارسته از شاخ

[...]

به آب و تاب حسنش عشقباز است

دلم چون شمع در سوز و گداز است

دل تنگ از تماشایش گشادید

نگاه ما کلید قفل راز است

نماید آب و تاب حسن او را

[...]

به آب و رنگ حسن او چمن نیست

به خوش حرفی لعل او سخن نیست

به جایی می رسد هر کس ز خود رفت

که امید ترقی در وطن نیست

اگر لعل است اگر یاقوت اگر می

[...]

دل از بس سوی رخسار تو باشد

نگاهم بوی رخسار تو باشد

چو داغ لاله خال عنبرینت

گل خودروی رخسار تو باشد

پری بلبل صفت گردد به گردش

[...]

روم از خویشتن دنبال دلدار

مگر یابم خبر از حال دلدار

رود ناچار عمر هر که بگذشت

نرفتن کی توان دنبال دلدار

به رنگ بوی در گل از لطافت

[...]

دهد بوی جگر پرکاله آهم

بود از دودمان ناله آهم

ز جوش غم گره شد در دل تنگ

چو داغ غنچه های لاله آهم

نمک پروردهٔ لعلت تکلم

گریبان چاک دندانت تبسم

ترا با چشم مخموری که داری

نگهدارد خدا از چشم مردم

تو خود را غیر میدانی وگرنه

[...]

ز لعل او دلی شوریده دارم

کبابی در نمک خوابیده دارم

ز شوق سجدهٔ کویت چو غنچه

به روی هم جبین ها چیده دارم

قبول داغ را انگشت تسلیم

[...]

پرند بوی گل پیراهن او

هوای صبح گرد دامن او

گلی دارم که از جوش نزاکت

کم از چیدن نباشد دیدن او

به بوی گل قسم بیرون میارید

[...]

نهانی در حجاب زندگانی

برون آی از نقاب زندگانی

به قید جسم تا هستی گرفتار

گل آلوده است آب زندگانی

سوادنامه جز زیر و زبر نیست

[...]

می افزود چراغ زندگانی

بود آبی به باغ زندگانی

گل داغ پشیمانی نچینند

‏ سیه کاران ز باغ زندگانی

بنوش آب حیات باده چون خضر

[...]

بحمدالله پس از تحمید آمد

زبانم نعت پیرای محمد

چو گشتم از ظهور نعت سرمست

زدم بر دامن آل عبا دست

ز فضل شان چو کردم نکته رانی

[...]

تعالی الله ازین بزم دل افروز

کز و شب طعنه زن گردیده بر روز

ازین بزم چراغان چشم بد دور

که شد چون صبحدم صادق مشرق نور

وفور نورش از فیض الهی

[...]

بیا ساقی بهار آمد به صد رنگ

سوی کشمیر باید کرد آهنگ

بده می تا دمی از خود برآیم

نخستین کوهسارش را ستایم

تعالی الله زهی کهسار کشمیر

[...]

زهی شاه فلک قدر جوان بخت

وجودش زیب ملک و زینت تخت

فروغ صبح اقبال و جوانی

چراغ دودهٔ صاحب قرانی

تهی دستند بحر و کان ز جودش

[...]

تعالی الله ز رخش باد رفتار

که زیبد گرد راهش بوی گلزار

به رفتن چون نسیم است و به تک باد

به تن قاف و به صورت چون پریزاد

نسیم آسا خرامش دلپسند است

[...]

اگر چشمی به زیر افکنده باشی

چو خورشید برین تابنده باشی

کم از مهر سلیمانی نباشد

اگر دل را ز دنیا کنده باشی

به کیش ما به از صدساله شاهی است

[...]

چو شمع بزم حسن روستایی

رود آخر به چشم از خودنمایی

یک امشب شمع خلوتخانه ام باش

که باشد آشنای روشنایی

به گرد معنی بیگانه می گرد

[...]