نظر رأفت شهنشاهی

آنک دارد ز غیب آگاهی

فتح با رایتش به همراهی

ملک بگرفته ماه تا ماهی

زیر این قبه‌های خرگاهی

در عرق رفته گاو با ماهی

قالبت قبه ایست اللهی

لیک در جبه‌ای، نه آگاهی

مهر حکم و سیاست شاهی

ماه هر حرفتی که میخواهی

ایکه بر تخت مملکت شاهی

عدل کن، گر ز ایزد آگاهی

نشود طالع اختر شاهی

بی‌وجود مدبر داهی

ای پسر، چون ملازم شاهی

نتوان بود غافل و ساهی

این گروه مغفل ساهی

نتوانند با تو همراهی

گر نداری خسوف گمراهی

همه با تست هر چه میخواهی

در ولایت به مسند شاهی

بر نشسته ز روی آگاهی

تو ز آسیب روزهٔ ماهی

برکشی هر دم از جگر آهی

برچنین تاج و تخت کن شاهی

تا بگیری ز ماه تا ماهی

با تو ابن یمین بخواهد گفت

سخنی از ره نکو خواهی

پادشاهی که بندگان وی اند

خلق عالم ز ماه تا ماهی

راه رشد و ضلال پیدا کرد

[...]

طاس بازی بدیدم از بغداد

چون جنید از سلوکش آگاهی

رفت در جبه وقت بازی و گفت

لیس فی جبتی سوی اللهی

دوش در خواب دیده ام شاهی

پادشاه خوشی و خرگاهی

در سرای دلم نشسته به تخت

آفتابی به صورت ماهی

لطف سلطان خلافتم بخشید

[...]

ور حریر است و جامهٔ شاهی

خوش بپوشش که خوشتر از ماهی

چند از این غافلی و گمراهی

لا و هو ورد خود کن ای لاهی

بر تو کس نیست آمر و ناهی

همه آن می کنی که می خواهی

می بریدند ره که ناگاهی

گشت پیدا پر آب و گل راهی