یکی پنداشتی خورشید دیدی

یکی پنداشتی مژده شنیدی

من آن شایسته یارم کم تو دیدی

که همچون من نه دیدی نه شنیدی

اگر هرگز تو روی من ندیدی

نه در گیتی نشان من شنیدی

مشو دلتنگ از آن خواری که دیدی

وز آن گفتارها کز من شنیدی

مرا در کودکی تو پروریدی

کنونم سر به پروین برکشیدی

بار خدایا بسی عذاب کشیدی

انده و تیمار گونه گون بچشیدی

از قبل مردمان نه از قبل خویش

شادی بفروختی و غم بخریدی

تا نرسد خلق را گزند و بد ترک

[...]

ای دلارای روزن زندان

دیدگان را نعیم جاویدی

بی محاق و کسوف بادی زآنک

شب مرا ماه و روز خورشیدی

همه سعدم تویی از آنکه مرا

[...]

فر ابدی و نعمت جاویدی

نخل عیشی و گلبن امیدی

خوبی و خوشی مشتری و ناهیدی

فرزند مهی نبیره خورشیدی

گفت هرگز تو زغفران دیدی

یا جز از نام هیچ نشنیدی

گر ترا هیچ اهل آن دیدی

آن نقاب رقیق بدریدی

سر و ریش ار در آینه دیدی

رو که بر روی آینه ریدی

گر خدا را چنان پرستیدی

از خدا هرچه خواستی دیدی

دلم بردی نگارا وارمیدی

جزاک‌الله خیرا رنج دیدی

به جان چاکرت ار قصد کردی

بحمدالله بدان نهمت رسیدی

خطا گفتم من از عشقت به حکمت

[...]

دیگری یافتی و بگزیدی

گفتنی گفتی و دیدنی دیدی

پرده رازِ سینه بدریدی

تا تو از جای خود بجنبیدی

با دل گفتم چو دلبری بگزیدی

بنشین و بگو که با منش چون دیدی؟

دل گفت که از تو جان طمع می دارد

می دان تو و این سخن ز من نشنیدی

چو بانگ سبز در سبزش شنیدی

ز باغ زرد سبزه بر دمیدی

چو بر دستان شب فرخ کشیدی

از آن فرخنده‌تر شب کَس ندیدی

تو زآنجا آمدی کاین جا دویدی

ازین جا در گذر کآنجا رسیدی

تویی که‌اوَّل ز خاکم آفریدی

به فضلم ز‌آفرینش برگزیدی