الا ای تیره گشته بخت شورم

تو شیر خشمناکی منت گورم

من آن خسته دلم کز دوست دورم

ز بخت آزرده‌ام وز دل نفورم

خدای داند کز غم چگونه رنجورم

غمان گیتی گنج است و من چو گنجورم

چو زیر طنبور از غم همی بنالم زار

بدل ز شادی و خوشی تهی چو طنبورم

بشهرهای خراسان و شهرهای عراق

[...]

درین لافگاه ارچه پیروز روزم

ز بد سیرتی سغبهٔ شر و شورم

درین زیر چرخ از مزاج عناصر

گهی دیوم و گه ددم گه ستورم

ز خبث و ز بی آگهی با عزیزان

[...]

از تو دانم یقین که مستورم

پرده‌پوشیت کرده مغرورم

اندرین خانه بی‌شر و شورم

راست خواهی چو مرده در گورم

گر من از مجلس تو مهجورم

وز جناب ضیاء دین دورم

عالم السر ز حال من داند

که درین حادثه چه رنجورم ؟

بعنا و خروش متصلم

[...]

چو قرص جوین هست جان‌پرور‌م

غم گِردهٔ گندمین چون خورم؟

ز باریکی، بمویی نیست زورم

که من مویی میان بسته، چو مورم

نیم دیوانه اما در حضورم

که با جانان دراینجا غرق نورم

ولیکن صبر دارم در حضورم

ز اسم من به بین اسم صبورم

اگربدهی تو از خورشید نورم

برد ماه معانی تا به طورم

ز وصف خویش دائم در حضورم

که در ظلمات تنهائیت نورم

دهمتان جنّت و حور و قصورم

بهشت جاودان ودید حورم

ز گنج تست این فریاد و شورم

بکش تا گنج بنمائی بزورم

چو موسی صاحب اسرار طورم

از آن پیوسته چون او غرق نورم

جدائی نیست من موسی طورم

که در طورم حقیقت غرق نورم

ای که خوانی به عشق مغرورم

هیچ عیبم مکن، که معذورم

بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم

برده ز فلک خرقه آورده که من عورم

وای از دل سنگینش وز عشوه رنگینش

او نیست منم سنگین کاین فتنه همی‌شورم

من در تک خونستم وز خوردن خون مستم

[...]

روزی که گذر کنی به گورم

یاد آور از این نفیر و شورم

پرنور کن آن تک لحد را

ای دیده و ای چراغ نورم

تا از تو سجود شکر آرد

[...]