مقصود ز عمرم همه سوزست و غم و درد

شادم که غم عشق تو ما را بسرآورد

هر عاشق بیدل که شود کشته بعشقش

نامرد بود هرکه نگوید که توئی مرد

درمان دل از هرکه بجستیم همی گفت

[...]

دیده ام عالم نمود بود بود

ورنه عالم را کجا بودی نمود

هستی ذرات عالم بیگمان

پرتو خورشید روی دوست بود

خط حسنش را ز اوراق جهان

[...]

ز شوقت جمله عالم بیقرارند

همه مشتاق دیدار نگارند

همه مست می شوق آنچنانند

که بی تو نه قرار و صبر دارند

ملایک از می دیدار مستند

[...]

آنان که درد عشق تو برجان گزیده اند

داغی بدل ز آتش شوقت کشیده اند

یک ذره درد عشق بعالم نمی دهند

چون لذت شراب محبت چشیده اند

سودائیان عشق چه دانند زیان و سود

[...]

جهان رانور رویت روشنی داد

ز قید ظلمت او را کرد آزاد

به نور روی تو بیناست چشمم

چنین بودست و تا بادا چنین باد

بجستم داد دل از وصل جانان

[...]

ساقی جانها شراب ار زانکه زین دستان دهد

منت عالم بهر جامی به مستان می نهد

زان شراب بیخودی دریاب جانم را که چون

مست گردد از خمار هستی خود وارهد

هرزمان صد جان تازه یابد از دیدار دوست

[...]

آنان که ز درد عشق مستند

از درد خمار عقل رستند

در کوی قدم قدم نهادند

از حادثه حدوث جستند

بردند زکفر ره به ایمان

[...]

عشق چو جور و ستم آغاز کرد

بر رخ عاشق در غم باز کرد

شد بجهان رسم نیاز آشکار

شاهد حسنش چو بخود ناز کرد

خواست کند غارت دین و دلم

[...]

تا به فن دلربایی آن صنم استاد شد

خانه صبرم ز عشقش سخت بی بنیاد شد

وه چه بی رحم است آن عیار شوخ بیوفا

کز جفا و جور او عالم پر از فریاد شد

در غم هجران او بگذشت عمر من دریغ

[...]

هر دل که نه عشق یار دارد

آن دل برما چه کار دارد

عاشق که نگشت رند و قلاش

زو عشق همیشه عار دارد

آن نرگس مست باده خوار است

[...]

چو دل در دست عشقش مبتلا شد

چگویم برمن از جورش چه ها شد

چو درد عشق جانم راست درمان

مرا درد تو بهتر از دوا شد

ز مسجد آمدم سوی خرابات

[...]

مرا سودای او دیوانه دارد

ز فکر عقل و دین بیگانه دارد

فسون چشم جادو بین که مارا

میان شهر چون افسانه دارد

دلم مؤمن ازآن شد کو چو کافر

[...]

کسی کورا غم جانان نباشد

همان بهتر که اورا جان نباشد

ببزم وصل جانان ره کسی برد

که در قید جهان و جان نباشد

بعشقت کافر آمد هرکه او را

[...]

ساقیا می ده که هشیارم کند

مستیش زین خواب بیدارم کند

زان میی کارد خمارش نیستی

فارغ از هستی و پندارم کند

در صفای او نماید روی یار

[...]

تا آتش سودای تو در جان من افتاد

سیلاب غمت داد چو خاکم همه برباد

فریاد که هر دم بجفایی کشدم یار

وین طرفه که گوید که مکن ناله و فریاد

دارم ز غم و شادی کونین فراغت

[...]

در سینه ما جز غم معشوق مجوئید

غیر از سخن عشق بعشاق بگوئید

ای بیخبران چون ز شمایار جدانیست

در جستن او هرزه بهر سوی مپوئید

ای بی بصران در طلبش رنجه چرائید

[...]

حاجیان حرم وصل لقا یافته اند

ز طواف سرکوی تو صفا یافته اند

ناامید از در لطف تو نرفتست کسی

هرکسی در خور درد از تو دوا یافته اند

عشق بازان که براه طلبت گم گشتند

[...]

ای بت عشوه‌ساز من بی‌تو به سر نمی‌شود

دلبر جان‌نواز من بی‌تو به سر نمی‌شود

حاصل روزگار من مونس و غمگسار من

همدم جان زار من بی‌تو به سر نمی‌شود

باده تویی و جام من نور تویی ظلام من

[...]

آن هادی ره روان کجا شد

وان سرور عارفان کجا شد

آن مطلب طالبان صادق

وان مونس عاشقان کجا شد

آن حجت حق و رهبر خلق

[...]

روی تو بهر شیوه شیدای دگر دارد

زلف تو بهر تاری سودای دگر دارد

آن غمزه بهر تاری خون دگری ریزد

لعل تو بهر عشوه احیای دگر دارد

در هر خم گیسویت دیوانه دل دربند

[...]