سر مقصود را مراقبه کن

نقد اوقات را محاسبه کن

باش در هر نفس ز اهل شعور

که به غفلت گذشت یا به حضور

هر چه جز حق ز لوح دل بتراش

[...]

هم به هر قبه ای تو را روییست

هم به هر جانبیت پهلوییست

پهلوی راست سوی گلشن غیب

پهلوی چپ درین نشیمن ریب

در میان دو پهلویت پیوست

[...]

شاه روزی به اتفاق شکار

خیمه بر بیشه زد ز شهر و دیار

زانکه جز در شکار نتوان کرد

ورزش کارزار و جنگ و نبرد

کار ارباب ملک بازی نیست

[...]

هست اسم وجود حق رحمان

باعتبار العموم للاعیان

رحمتی در کمال بسط و سعت

مستفاد از «و رحمتی و سعت »

نیست غیر از وجود عام مفاض

[...]

مرد مخلص نگشته از خود پاک

باشد اخلاص او همه اشراک

نفسش از چرک شرک ناشده صاف

دارد اخلاص را به خویش مضاف

نیست پیش محقق آگاه

[...]

زاهدی می گذشت در راهی

فاسقی را بدید ناگاهی

در گناه عظیم افتاده

ره به سوی جحیم بگشاده

گفت یارب بگیر سخت او را

[...]

کلکی بود عاشق گلکی

شوخکی مشکبار کاکلکی

داشت معشوق از قضا روزی

خلوتی با چو خود دل افروزی

هر دو تنها به عیش بنشسته

[...]

یاد کن آنکه در شب اسرا

با حبیب خدا خلیل خدا

گفت: گوی از من ای رسول کرام

امت خویش را ز بعد سلام

که بود پاک و خوش زمین بهشت

[...]

گر تو گویی که شیخ دین ز چه رو

لفظ ایشان وظیفه ساخت نه او

گویمت زانکه لفظ او مطلق

هست اشارت سوی هویت حق

پیش چشم شهود دیده وران

[...]

هر که را عقل خرده بین باشد

پیش وی این سخن یقین باشد

کاسمان و زمین و هر چه در او

باشد از جسم و جان چه کهنه چه نو

نیست آن را ز صانعی چاره

[...]

هر که شد ز اهل قبله بر تو پدید

که به آورده نبی گروید

گرچه صد بدعت و خطا و خلل

بینی او را ز روی علم و عمل

مکن او را به سرزنش تکفیر

[...]

از رخ شاهزاده گلخنیی

یافت در دل ز مهر روشنیی

شد چو از ره سواره بگذشتی

گلخنی در نظاره گم گشتی

چو در آمد ز درد عشق ز پای

[...]

عشق عاشق چو سر کشد به کمال

شود از غیر عشق فارغ بال

عشق را قبله گاه خود سازد

دل ز معشوق هم بپردازد

حب محبوب حب حب گردد

[...]

بعد شش سال معتمر یا هفت

به سر روضه نبی می رفت

راه عمدا بر آن دیار افکند

بر سر قبرشان گذار افکند

دید بر خاک آن دو اندهمند

[...]

بود ازین گونه مرده بوبکر

رسته از کید زرق و حیله و مکر

زان چو دیدش نبی که می پیمود

ره درین تیره خاکدان فرمود

هر که خواهد ز خلق کهنه و نو

[...]

اهل عالم نه پیرو خردند

بلکه بر دین پادشاه خودند

همه آیین شاه خود گیرند

همه بر دین شاه خود میرند

ای مباهی به دولت شاهی

[...]

کرد پیری عمر وی هشتاد سال

از حکیمی حال ضعف خود سؤال

گفت دندانم ز خوردن گشته سست

ناید از وی شغل خاییدن درست

چون نگردد لقمه نرمم در دهان

[...]

پاره‌دوزی بود در اقصای ری

مطمئن بر پاره‌دوزی رایِ وی

با خمیده پشتی از بار عیال

داشت مشتی طفلکان خردسال

بود بر دلق معاش خویشتن

[...]

شه چو گشتی بعد چوگان باختن

چون کمان مایل به تیر انداختن

از کمانداران خاص اندر زمان

خواستی ناکرده زه چاچی کمان

بی مدد آن را به زه آراستی

[...]

بود در جود و سخا دریا کفی

بل کش از بحر عطا دریا کفی

پر شدی از فیض آن ابر کرم

عرصه گیتی ز دینار و درم

نسبتش کم کن به دریا کو ز کف

[...]