دل کند در سینه تنگی داد میباید مرا

مرغ زارم در قفس فریاد میباید مرا

گرچه هر روزم زند در صید گاهی خوش بتیر

صید مستانم دلا صیاد میباید مرا

تا بکی در سینه ام دل هر نفس زاری کند

[...]

نسیم گلشن کوی تو صبحدم ما را

شکفت غنچه دل بلبلان شیدا را

چنان بعشق رخت برده ئی دلم از کف

که حسن طلعت یوسف دل زلیخا را

چه ذره پست شود آفتاب عالمتاب

[...]

نقش بند طلسم اسما ما

نقد گنجینه مسمی ما

باده نوشان بزم وحدت را

از می لعل باده پیما ما

گاه مجنون صفت بیابان گرد

[...]

فکر اگر ای سیمتن داری بتذخیر طلا

رنگ زرد عاشقان میباشد اکسیر طلا

طوق زرین در گلوی آن زلیخاوش مبین

سوره یوسف بگرد آورده تحریر طلا

شمع اندر پرده فانوس میگرید ز سوز

[...]

هرکه درد فراق یارش نیست

در حریم وصال بارش نیست

روزگارش خوش آنکه جز با یار

سرو کاری به روزگارش نیست

زاهد ار عیب باده نوشان کرد

[...]

گلعذارا چون تو یاری هست نیست

چون تو یار گلعذاری هست نیست

چون بهار گلشن حسن رخت

بیخزان هرگز بهاری هست نیست

در نگارستان دل عشاق را

[...]

شمعی از حسن تو هر جا که برافروخته است

جان عشاق چه پروانه بسی سوخته است

جامه دلبری و حسن بابریشم ناز

بر قد سرو تو استاد ازل دوخته است

هرگز ای جان نخرندش بجوی اهل نیاز

[...]

روشن از نور رخش تا چشم ماست

چشم ما روشن بانوار خداست

قطره گر پیش آن دریا نهیم

عین ما دریا و دریا عین ماست

شاه هفت اقلیم بهر لقمه

[...]

یوسف مصر دلم از چه ز کنعان بگذشت

صبح وصلم بدمید و شب هجران بگذشت

از حرم هرکه درآمد بدر دیر مغان

کفر زلف تو بدید از سر ایمان بگذشت

هرکه بگشاد برخسار تو جانا نظری

[...]

یارب این ساغر پرجوش ز خمخانه کیست

هوش ما برد ندانیم که پیمانه کیست

کس درآن باده مرد افکن گلرنگ نیافت

کاین همه کیفیت از نرگس مستانه کیست

بسکه دلها شده ویران ز پی گنج غمش

[...]

دوش رندی بخرابات مرا فاش بگفت

کز چه رو شیشه می کرده ای در خرقه نهفت

خرقه بر تن بدر و شیشه می فاش بنوش

هیچ پروا مکن از زاهدی افسانه که گفت

در گلستان جهان تا که فلک یاد دهد

[...]

بدل این نکته از جان می تراود

که جان از لعل جانان می تراود

گرم هندوی خالش راه دین زد

ز کفر زلفش ایمان می تراود

بود بحر معانی هر بیانی

[...]

دل خلوت خاص دلبر آمد

دلبر ز کرم به دل برآمد

جان آینهٔ جمال جانان

تن خاک دیار دلبر آمد

ذاتی به ظهور خویش دم زد

[...]

یار از رخ خود نقاب بگشود

بی پرده جمال خویش بنمود

زآئینه دل بصیقل جان

زنگ من و ما تمام بزدود

هر لحظه بصورتی برآمد

[...]

برمن مست ازنمائی ساقی انعامی دگر

زآن می دیرینه برخیز و بده جامی دگر

طایر جانرا که نبود غیر خالت دانه

کی بود جز حلقه زلف تواش دامی دگر

همچو شام طره و صبح بناگوشت مها

[...]

دل که عمریست در افتاده بچاه ذقنش

نیست در دست جز آن طره مشکین رسنش

لاله دل همچو گل از شوق شکفتن گیرد

غنچه سان باز شود چون ز تبسم دهنش

گلستان رخ آن شوخ که رشک ارمست

[...]

توئی جان و توئی جانانه دل

توئی ساکن میان خانه دل

منور باشد ای ساقی مدامم

زعکس طلعتت پیمانه دل

دمی از غلغل مینای وصلت

[...]

ای رخ نیکوی تو مهر جمال

وی خم ابروی تو رشگ هلال

نفحه گیسوی تو مشگ ختن

نرگس جادوی تو سحر حلال

عارض نیکوی تو خلد برین

[...]

هله مست کن فکانم هله جان جان جانم

هله مست لامکانم هله جان جان جانم

هله پرتو خدایم هله نور حق نمایم

هله مست کبریایم هله جان جان جانم

هله بلبلم بگلشن هله آتشم بگلخن

[...]

ای دل از جان پیش جانان دم مزن

پیش جانان ای دل از جان دم مزن

زخم اگر داری دل از مرهم بشوی

درداگر داری ز درمان دم مزن

گل اگر چینی منال از زخم خار

[...]