... بزد سنگ وپای سگی را شکست

که ناگه سواری بیامد ز راه

ز حیرت مرا بود براونگاه ...

... که بر آسمان می رساند شرر

کس از راه دل آتش افروزدا

دل سنگ خارا از او سوزدا ...

... دهی در دل سنگ جا شیشه را

به دلها دهی راه اندیشه را

کنی مشک درناف آهو ز خون ...

... روا نیست کافتد به سوز وگداز

به راه تو پایی که رفته است راه

نشاید به دوزخ کند جایگاه ...

... حیرتی دارم از او گاه سخن

در دهانش زآنکه نی راه سخن

خاک ودل در پیش او یکسان بود ...

... با یکی چون من نباشد لیک یار

خلقی او راهمچو من گر مایلند

چون من ار شهری به دلبر مایلند ...

... رفته از دستی ز پا افتاده ای

بر سر راه طلب بنشسته ای

در ز شادی بررخ خودبسته ای ...

... این حکایت ها ندانم بهر چیست

این نه راه و رسم دانایی بود

باعث صد گونه رسوایی بود ...

... داد فرمان تا عنان داران خویش

راه ملک اصفهان گیرند پیش

از جفا وجوریار آن شهریار ...

... حسن واندامت نمیگویم بشرح

خود حکایت میکند پیراهنت

ای که سر تا پایت از گل خرمنی است ...

... خدای را بدم اذن رفتن میدان

که تا به راه تو سربازم و سپارم جان

پدر چو دید پسر عزم آخرت دارد ...

... ز پشت مرکب خود واصل جحیمش کرد

چو حمله کرد به آن قوم کافر گمراه

فکند شصت نفر را به روی خاک سیاه ...

... که هر نفس به رهت می نمودمی قربان

بگفت این سخن و جان به راه جانان داد

چگویم آه که آن نوجوان چه سان جان داد ...

... کسی را ز ما همره خود ببر

که در راه باشد بسی خیر وشر

بگو تا که را همره خود بری ...

... به دل گفتم آندم که بایست مرد

که را باید ای دل به همراه برد

بود پای ما لنگ و راه است دور

رفیقی در این راه باشد ضرور

که شاید مرا دستگیری کند ...

گذارند داغی به ران ستور

که بشناسدش صاحب از راه دور

چرا داغ زاهدنهد بر جبین ...

... به وقت سجود آید اوخر سوار

که تا پس دهد نیست گر راهوار

نماز ار کند کس به عمر دراز ...

... دگر آب رفته نیاید بهجو

به باغ وگلستان تو را راه نیست

رفیقی تو راجز غم وآه نیست ...

... بهناچار باید روی در سفر

به همراه خودتوشه ای هم ببر

رهی پرخطر هست ومنزل دراز ...

... تلخکامی در بر مهمان مکن

هر کسی راهم مشوخود میهمان

کاین به حال حشمتت دارد زیان ...

... گرچه میری پیر باشد یا سیاه

زنگرش بیندمده درخانه راه

با برادرها وفرزندان خویش ...

... ز یاد خدا هیچ غافل مشو

به جز راه حق هیچ راهی مرو

اعانت از اوجوی در کار خود ...

... که بتوانی آیی برون از رهش

نگویم بگولیکن از راه دور

نبیندکس آنجا که دارد عبور ...

... بگو شک کت در دوچشم است نور

ببنی کس ار لنگ باشد به راه

توبخرام وشو شکر گواز اله ...

... از جو وکاه نباشد دلش آگاه ولی

گاهی از راه نیارد کمی از صرصرکا

گر خوردکاه وجوی یا علف وبرگ موی ...

... با خیال است به تک نیک به یک لمبرکا

راهها راکه نرفته چنان است بلد

که توگویی ز پی دزد رود پی برکا ...

مرده ای را به راه می بردند

یادم آمد که مردنی هم هست ...

خدای داده ولی بنده سد راه شده

که آنچه داده خداوند ما به ما نرسد ...

... هرکه توبینی بو رهیش به جایی

من به جز از کوی دوست راه ندارم

... طالع شد آفتاب ز هر سر به کربلا

مسدود بود راه نظر طایران تیر

از بس که می زدند همی پر به کربلا ...

... بالش وبستر از پرندار نیست

خاک راهست بالش وبستر

گرت آتش نباشد اندر دل

آتش عشق بس تو را در بر

خرت ار نیست رو پیاده به راه

کآدمی خود نه کمتر است از خر ...

... از پی نعت رسولم تا براق طبع زین شد

طایر عقلم دلیل راه چون روح الامین شد

گر نباشد جذبه یی در کار و عشقی در سر از وی ...