... ز زیر پهلوی پر خار من چه غم دارد

کسی که بر سر سنجاب می کند بازی

بیا که زلف رسن باز هندو آسایت ...

... از مغیلان چگونه اندیشد

هر که سازد نهالی از سنجاب

بر فشان طره ای مه محمل ...

... خاک ره بر من شرف دارد اگر مست و خراب

بر در میخانه خفتن خوشتر از سنجاب نیست

پیش رویش ز آتش دل سوختم پروانه وار ...

... بهل که خاک شوم در ره وفاداران

ترا که بر سر سنجاب خفته یی چه خبر

که شب چگونه بروز آورند بیداران ...

... فلک کبود شد و آفتاب می لرزد

ز ابر اگرچه نهانند هردو در سنجاب

چنان مزاج هوا سردتر شدست اکنون ...

... شدی آب در قاقم از باد خشک

به سنجاب گشتی نهان بید مشک

سپیدی گرفتی همه کوه و راغ ...

... بود هر مه شبی بی روشنایی

به موشان جبه سنجاب بخشد

کولها بر پلنگ و شیر پوشد ...

... خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب

خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم

گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب ...

... جان مکن از بهر آن گنجی که بیم اژدر است

باشد از سنجاب و نقره تخت شاهان را اساس

تخت زر دیوانگان را توده خاکستر است ...

... نامرادی را میان خاک و خاکستر نشاند

سرفرازی را سمور و قاقم و سنجاب داد

کافران را از ندم بت داد و زنار و صلیب ...

... به یاد یار گل اندام خار همچو سنان

به زیر پهلوی مجروح من چو سنجاب است

ز حال دیده ی بی خواب من چه غم دارد ...

... ز نازکی تن چو قاقمش به رنج آید

اگرچه بر سر سنجاب می کند بازی

تنم که غرقه دریای اشک خونین شد ...

... شبها که بغلتد بسر کوی تو شاهی

خار و خسکش بستر سنجاب نماید

... صوفی اگر ناله کند گو مکن

آن که به سنجاب کند خواب خوش

کی ز زمستان خبری باشدش ...

... یزد یانرا بخط سبز کشد دل بسیار

ایکه پهلو بشکم داری و سنجاب و سمور

انکه بر پوستکی خفته ز حالش یاد آر ...

... سردیست این بنمدمال چه عیبست و عوار

در بر آن کسوت سنجاب نه دور از کارست

آبگرمی بزمستان چه کند رغبت یار ...

... یکی دگر که بود لازمت زخشک وزتر

کسی که عجب سقرلاط سبز و سنجابش

بود بآب و علف گشته مفتخر چون خر ...

... چو آسمان که بتابد از و بشب اختر

بجان خشیشی سنجاب ما طلب دارد

یکی که باشدش از گرم و سرد دهر خبر ...

در آن قتال دله صدر روی گردانید

بداد ابلق سنجاب پشت و کرد حذر

گریختند همه پیش برها چون بز ...

... بخشم ریش بجنباند و گشت ازان مضطر

سمور گفت بقاقم که برنگر سنجاب

چه رو نمود که او پشت داد بر لشکر ...

... که سجیف خشیشی است سوار

گاه بر اسب ابلق سنجاب

روی صوف مربع است سوار ...

... مهر او همچو خشیشی بدل خارا بود

قد سنجاب برویش زده اطلس دیدم

همچو آبی که درو رو زصفا پیدا بود ...

... نیک بندند بدانید که صاحب هنرند

نیست دایم جهه دوش تو سنجاب و سمور

دیگران درشکم مادر و پشت پدرند ...