... شاید که در لباس رسد از لبش بکام

پنهان شده است معنی از آن در عبارتش

گردیده خاطرم چو قدمگاه یاد او

غمها از آن کنند تلاش زیارتش

دل خانه شکسته ز بار وجود تست

باشد خراب ساختن خود عمارتش ...

... عمر دراز رفت و نشد فکر توشه یی

از دست شد طناب و نبستیم بار حیف

با این سیاه رویی و آلوده دامنی ...

... شد عمر و آه حسرتی از دل نشد بلند

نخلی نکاشتیم درین جویبار حیف

آن مستی جوانی و این ضعف پیری است ...

... زین پیش جنس مرگ چنین رایگان نبود

برداشت دوریت ز میان اعتبار مرگ

آسوده ز اضطراب معیشت نمی شود ...

... واعظ مرا نه پشت خم از ضعف پیری است

قد کرده ام دوتا که روم زیر بار مرگ

ای از عرق جبین تو صبح بهار دل

یاد قدت نهال لب جویبار دل

هر دل که بیشمار نباشد در آن غمت ...

... هرگه که یاد بسمل تیغ تو کرده ام

از خود فشانده ام بتپیدن غبار دل

واعظ چنین ضعیف و غمت این قدر گران

چون قامتش خمیده نگردد ز بار دل

... در میان این قدر مردم چه تنها مانده ایم

جان فگند از دوش خود بار گران جسم و ما

همچنان واعظ بزیر بار دنیا مانده ایم

... ندهد حاجتشان راه بتصدیع کسی

بار صندل نکشد دردسر درویشان

طایر گلشن قدسند ز فارغبالی ...

... شعله آه بود شاخ زر درویشان

نشود همتشان بارکش منت خلق

بر ندارد ز هما سایه سر درویشان ...

... گل ببد خواه خود از روی جفا نتوان زدن

هر که با دست تهی بار کسان بر دل نهاد

همچو کشتی میتواند پای بر توفان زدن ...

... از برای زندگی غمگین چرا باید شدن

بار سنگین است باید جمله تن شد ترک سر

راه پر سنگ است یکسر پشت پا باید شدن ...

... خط بر کتاب هستی خود یک قلم مزن

ای تاجر قلمرو هستی نبسته بار

از چشم خفته خیمه براه عدم مزن ...

چشم بگشا غنچه آسا در بهار صبحگاه

قد علم کن سبزه سان در جویبار صبحگاه

نیست جای خواب دیگر چشم من چون وا شود ...

... چند واعظ مرده خواب گران غفلتی

زنده شو هان در هوای فیض بار صبحگاه

دگر مخواب چو دندان فتادت ای سفری

ببند بار که سر زد ستاره سحری

دگر شکار غزال هوس نه دسترس است ...

... بجستن کمر زر کمر چه می بندی

کنون که کرده ترا بار زندگی کمری

مدار امید ز فرزند کز برای کسی ...

... آب عرق برو زن از چشمه سار پیری

از بس ز بار دوری چون ماه نو خمیدیم

باشد جوانی ما هم در شمار پیری ...

... آخر بخاکم افتاد از فیض ناتوانی

از بار دوری آن مهر سپهر خوبی

چون ماه نو خمیدم در اول جوانی ...

... تو گنجی گنج تا کی در ته دیوار تن مانی

ز بار هستی خود چند نتوانی که برخیزی

چو دامن تا بکی در زیر پا خویشتن مانی ...

... که این گهر نتوان یافت بی چراغ جوانی

ببند بار کنون چون ترا چو واعظ بی بر

شکوفه کرد ز موی سفید باغ جوانی

... ز دلها میتوانی ره ببزم قرب حق بردن

که هر طاق دلی آن بار گه را هست درگاهی

بساط بزم قرب حق پر است از شیشه دلها ...

... چون هیچ نماند از من ای ضعف چه میخواهی

بار عملی بر بند تا هست روان در تن

کز کف رود این ساحل کشتی چو شود راهی ...

... گذشتم توبه کردم بر ندارم دست از آن دیگر

بدستم گر فتد بار دگر دامان تنهایی

چنان کرده است سست اوضاع دنیا دست دلها را ...

... هر نسیمی سطری از حال دل چندین اسیر

هر غباری خط تاریخ هزاران بیوفا

بوی خون می آید از رنگینی گلزار او ...

... کآید از پیشی گرفتن سنگ بر پای عصا

نیست با سیم و زر بی اعتبار این جهان

خوبیی جز اینکه با آن میتوان کردن سخا ...

... رنج یار ناتوان باید توانا را کشید

دست بهر چشم نابینا کشد بار عصا

آنکه بهر دیگران بر خود نپیچد روز و شب ...

... همتش دریای بی پایان و دستش ابر جود

هر سه انگشتش رگ ابری ز باران عطا

خطبه را از وی مسلم سربلندی در جهان ...

... گر نمیشد قامت چون رشته ام از غم دوتا

از غبار دیده خود مانده ام در زیر بار

گر شود گوشم گران هرگز نمیخیزم ز جا ...

...

قامتم را کرده بار چین پیشانی دوتا

خامه ام پیچیده طوماری است از مضمون غم ...