... بردار دل ز خویش و در این بحر غوطه ور

بر ساحل ایستاده تماشا چه می کنی

ای فیض عقل و هوش و دل و دین و جان بده ...

... شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

ز غرقاب فراق خود رهی بنما به ساحل ها

اگر دانستمی کویت به سر می‏ آمدم سویت ...

... ز گوشه گیری ما ترک جستجو نکنی

که دست پرور گرداب هاست ساحل ما

هنوز خامی دانش در آتشش دارد ...

... مگر تقدیر شد یارب که کشتی های مشتاقان

ازین گرداب ها هرگز نبیند روی ساحل ها

ره پست و بلندی دارد این وادی خبر دارم ...

... به این بیچارگی ها دل همان در چاره می بندم

امید ساحل از دل کی رود کشتی تباهان را

... دامن دریا نگردد تهمت آلود غبار

می دهی بر باد گرد دامن ساحل چرا

قطره گر در خود نگنجد جای استبعاد نیست ...

... اشک در دیدة ما خواب ندارد امشب

موج طوفان بلد و وعدة ساحل نزدیک

کشتیم لنگر گرداب ندارد امشب ...

... جنون تهیه نکرد و بهار نزدیک است

نشان ساحل این بحر ای که می پرسی

اگر به موج سواری کنار نزدیک است ...

... ناگفته به کس راز دل شیشه عیانست

فیاض ازین ورطه به ساحل نتوان رفت

کز اشک تو هر جا که کناریست میانست

... کافرم گر نبض در دست مسیحا داده است

بی غمی ها کشتیم را خوش به ساحل رانده بود

گریه را نازم که بازم سر به دریا داده است ...

... در میان لجة غم داشت رهی چون کف دست

کشتی ما خطر آن بود که در ساحل داشت

ناقه هر چند زره از پی مجنون می رفت ...

... دل به دریا داده را ز آسیب طوفان باک نیست

موج آخر کشتی خود را به ساحل می برد

ابلهان را درک ذوق عشوة دنیا کجاست ...

... با تن هوای صحبت پاکان صواب نیست

گر بشکتنی سفینه به ساحل توان رسید

دیوانه از کجا و حریم ادب کجا ...

... فیاض اگر عنایت برقی رسا بود

از سبزة امید به ساحل توان رسید

... بحر عشق است و در او موج خطر بسیارست

کس درین لجه به جز موج به ساحل نرسید

موجة خون شهیدان ز سر چرخ گذشت ...

... این گلاب هوش پرور از گل سودا مگیر

موج طوفان بلا راهی به ساحل می برد

گو خطر بر کشتی ما ره درین دریا مگیر ...

... بی نصیبان دیاریم از دیار ما مپرس

بحر مالامال دردیم و ز ساحل بی نصیب

ما که پا تا سر میانیم از کنار ما مپرس ...

... غیرتم بر صبر می دارد محبت بر جنون

در غم تن به ساحل دل به دریا مانده ام

صحبت احبابم از دل کی کند رفع ملال ...

... شکستم کشتی و راندم به دریا

مراد بحر از ساحل گرفتم

شدم یک مشت خون فیاض و آخر ...

... ره دور و درازی را که من در زیر پا دارم

غم ساحل درین دریا چو موجم مضطرب دارد

دل جمعی همین از اضطراب ناخدا دارم ...

... به یاد لعل تو خونین جگر چون عنابیم

از آن چو موج نبینیم روی ساحل را

که پا شکستة دریانشین چو گردابیم ...