... خاک چمن سر بسر به عنبر آمیخته

لاله چو من داغ هجر بر جگر انگیخته

مگر که پیوند آن ز یار بگسیخته ...

... ربوده یی دل ز من گشته با غیار یار

بیا که زد لاله سر در چمن از ماء وطین

شد ز شقایق دمن رشگ بهشت برین ...

... نار نمرودی فروزان شد خلیل الله کو

تا که آتش بر محبان لاله حمرا کند

بر فرازد بیدق و بیرون کشد تیغ از نیام ...

... جز تو که از چوب میوه ها بنماید

جز تو که آرد ز خاک لاله حمرا

بر سر هر شاخ گل بطرف گلستان ...

... اگر ز داغ دل عاشقان نشان جویی

برو به باغ و ببین لاله های نعمان را

زهی مقدر بی مثل و صانع بیچون ...

... گویم سلامی آن شه مالک رقاب را

حالی که لاله را قدح باده بر کف است

ساقی مکن دریغ ز مستان شراب را ...

... آنکس که دل به نرگس و گل داده باخبر

زان چشم نیمخواب و رخ لاله رنگ نیست

در بزم ما حکایت حسن است و عشق و بس ...

... گویی مسیح بر سر بیمار بگذرد

صد داغ لاله را بنهد روی داغ اگر

روزی بباغ آن گل بی خار بگذرد ...

شده گم دلم که از هجر چو لاله داغ دارد

بچنین نشان عزیزان که دلی سراغ دارد ...

... چو من ار نه عاشقانند لب و عذار او را

ز چه غنچه خونجکر شد ز چه لاله داغ دارد

خط سبز یار دیده است صغیر و تا قیامت ...

... آب و رنگ رخ یار است که در باغ عیان

از گل و لاله و از سنبل و نسرین آمد

چکنم گر نشوم کافر عشقش که مرا ...

... یارب شمیم مشگ و زد بر مشام جان

یا نفخه صبا گذر از آن کلاله کرد

با غنچه لب و گل رخسار و سرو قد

بگذشت و داغدار دلم همچو لاله کرد

لعل لبش مکیدم و گفتم بدو خدای ...

... هزار عاشق دیگر به غیر من دارد

ز خاک بهر چه با داغ سر زند لاله

بدل نه گر غم آن سرو سیمتن دارد ...

... خوش است گریه مینا و خنده لب ساغر

علی الخصوص که در لاله زار گرید و خندد

خطاست گریه و بیهوده است خنده آنکس ...

... چکنم حال دل از رنگ رخم پیدا بود

لذت عمر کسی برد که همچون لاله

بچمن در همه عمر قدح پیما بود ...

... صد چاک باد همچو گل از نیش خار غم

هر دل ز عشق یار ندارد چو لاله داغ

دارند جلوه ماه و شان پیش یار من ...

... بدان قیاس که آیینه روبرو دارم

ز داغ لاله رخان من که دیده ام دریاست

کجا هوای گلستان کنار جو دارم ...

... به تمنای گل روی تو ای سرو روان

لاله سان داغ بدل غنچه صفت خونجگریم

ای پریوش تو رخ از دیده ما بستی و ما ...

... این غزل با سوز دل ام یخت پا تا سر صغیر

چونکه در دل لاله سان داغ غزالی داشتم

... بس در دل است داغ عزیزان عجب مدار

گر بعد مرگ لاله دمد از مزار من

با اینکه ناامید ز خویشم بلطف دوست ...

... گر نه عشق آن گل رخساره ات افتاده بر دل

چون دل من از چه رو ای لاله دایم داغداری

گر درآید در چمن آن سرو گل رخسار روزی ...

... همچو ضمیر من و موج سخن

لاله بر افروخته هر سو عذار

دلبری آموخته از روی یار ...