از پی تفریح شدم صبحدم
در چمنی غیرت باغ ارم
دلکش و جان پرور خاطرنشین
روح فزا همچو بهشت برین
سرو ز موزونی قامت در آن
طعنه زن قامت نسرین بر آن
بسکه کل افروخته از خاک چهر
پر ز کواکب شده همچون سپهر
آب به هر جدول آن موج زن
همچو ضمیر من و موج سخن
لاله بر افروخته هر سو عذار
دلبری آموخته از روی یار
نرگس شهلا چو تماشائیان
دیدهٔ خود دوخته بر ارغوان
گل ننهادی که نهد نیم دم
دیدهٔ خود بلبل شیدا بهم
قهقهٔ کبک و نوای هزار
هوش ز سر بردی و از دل قرار
زیر و بم قبره و فاخته
غلغله در آن چمن انداخته
حاصل مطلب من از آن دلگشا
در دل خود هیچ ندیدم صفا
سیر گلم شاد نسازد چرا
از غمم آزاد نسازد چرا
یافتم آْخر که در آن بوستان
نسبت مرا همدمی از دوستان
نیست ز یاران چو مرا همنفس
گلشن از آنروز شده بر من قفس
مسکن اگر طرف گلستان بود
همدمی ار نیست چو زندان بود
ور که مکان گوشهٔ زندان بود
همدمی ار هست گلستان بود
راستی اندر بر اهل نظر
نیست گلی به ز جمال بشر
گلشن و باغ و چمن و بوستان
سنبل و سوسن سمن و ارغوان
این همه فرع بشر‌ام د صغیر
فرع بنه کام دل از اصل گیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در یک صبح زیبا و دل‌انگیز به باغ ارم می‌رود و زیبایی‌های آنجا را توصیف می‌کند. گل‌ها و درختان به شکلی زیبا در کنار هم قرار دارند و فضای باغ روح‌افزا و شاداب است. اما با وجود این زیبایی‌ها، شاعر در دل خود احساس تنهایی و غم می‌کند. او متوجه می‌شود که زیبایی‌های طبیعی بدون دوستان و همنفسی که بتواند با آنها بودن را تقسیم کند، برایش خوشایند نیست. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که زیبایی‌های دنیا بی‌دوستی و رفاقت معنایی ندارند و تنها جمال انسانی است که ارزش واقعی را در زندگی به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: صبح زود برای تفریح به باغی رفتم که زیبایی آن زبانزد است و حس غیرت و عشق را در من بیدار کرد.
هوش مصنوعی: زیبا و روح‌نواز است، آنچه دل را شاد می‌کند و روح را جلا می‌بخشد، مانند بهشتی عالی و دلنشین.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و هماهنگی قامت سرو و نسرین اشاره دارد. به نوعی، سرو با قد بلند و موزونش نماد زیبایی است و این در مقایسه با نسرین که گل زیبایی است، موجب طعنه و نکته‌سنجی می‌شود. به عبارت دیگر، قامت سرو به قدری زیبا و بی‌نقص است که به نسرین نیز طعنه می‌زند و این معنادار به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: به قدری زمین به پرتوهای نورانی دل افکارش روشن شده که چهره‌اش مانند آسمان پرستاره است.
هوش مصنوعی: آب در هر جوی با اشتیاق می‌جوشد، مانند افکار و احساسات من که همچون موجی در حال حرکت و گفت و گو هستند.
هوش مصنوعی: گل لاله در هر سو می‌درخشد و زیبایی دلبری را از چهره یار آموخته است.
هوش مصنوعی: نرگس زیبا با چشمانش که به رنگ ارغوانی دوخته شده است، توجه تماشاگران را جلب کرده است.
هوش مصنوعی: تو گلی را در دلم نکارده‌ای، اما با هر نگاه خود به چشمانم، بلبل عاشق را به وجد می‌آوری.
هوش مصنوعی: صدای شاداب کبک و نغمه‌های دلنشین هزار جان، آرامش را از تو دور کرد و از دل رخت بربست.
هوش مصنوعی: در باغ، صدای زنگ و آواز پرندگان، خروس و کبوتر به گوش می‌رسد و فضایی شاداب و پر سر و صدا را ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی: من از آن دلنشین و دلگشا چیزی جز بی‌نظمی و ناامیدی در درون خود نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: چرا گل تازه و خوشبو نمی‌تواند غم مرا از بین ببرد و شاد نباشد؟
هوش مصنوعی: در نهایت متوجه شدم که در آن باغ، دوستی را پیدا کردم که به من نسبت دارد و همدمی از دوستانم است.
هوش مصنوعی: دوستی مانند من در میان یاران نیست، به همین دلیل از آن زمان به بعد زندگی‌ام مانند قفسی در گلشن شده است.
هوش مصنوعی: اگرچه مکان زندگی در کنار گلستان باشد، اما اگر دوستی نباشد، آنجا مانند زندان خواهد بود.
هوش مصنوعی: اگرچه مکان تو در گوشهٔ زندان باشد، اما اگر همراه تو دوستی باشد، همچون گلستان خواهد بود.
هوش مصنوعی: در واقع، برای اهل خرد و بینش، زیبایی انسان هیچ چیز ارزشمندی نیست و تنها زیبایی گل است که چشمگیر و قابل توجه است.
هوش مصنوعی: باغ و گلزار، جایی پر از گل‌های زیبا مانند سنبل، سوسن، سمن و ارغوان.
هوش مصنوعی: من تنها یک میوه فرعی از درخت بزرگ بشریتم، پس می‌توانم با دل خوش از ریشه اصلی بهره‌مند شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.