... یکی نعره زد سخت سام سوار

که لرزید آن دشت و دریا کنار

پس از نعره گفتا منم سام یل ...

... شده موج از خون او اوج زن

ز خرگاه خون سر به دریا نهاد

تو گفتی زمانه سر رگ گشاد ...

سر ماه آمد به کشتی دلیر

به دریا درآمد گو شیرگیر

تماشای دریا همی کرد و رفت

ز کردار یزدان بمانده شگفت ...

... که خود را بپوشی به زیر گلیم

بجنبد سپاهش چو دریای روم

بلرزد ز بیمش همه مرز و بوم ...

... چو گوش این سخن را ازو گوش کرد

چو دریا ز کینه یکی جوش کرد

بدو گفت کای دیو وارونه رای ...

... خیال پری دخت در بر گرفت

چو دریا و آن مه درآمد به خواب

رخش دید ماننده آفتاب ...

... به یاد پری دخت گردیده مست

به دریا درآمد سپهبد چو باد

روان شد به پیکار شداد عاد ...

... ز پس راند با دیو و جن و پری

سپهبد ز یک مه به دریا گذشت

سر ماه پیدا شد آن کوه و دشت ...

... بکشتند چندان ز دیوان عاد

که از دره خون رو به دریا نهاد

گروه دگر دیو اندر دره ...

... نتابید با من کسی گاه جنگ

به چنگال آرم ز دریا نهنگ

تن اژدها را بدرم به زور ...

... چو الماس جانکاه پر موج خون

نهنگی که دریا ازو شد زبون

کشید از نیامش بدان گونه شیر ...

... به تن جامه از چرم شیر و پلنگ

کشیده ز دریای بی بن نهنگ

نشسته به پیلی به مانند کوه ...

... بدید آن به میدان یکی رو نهاد

بجنبید لشکر چو دریای چین

همه پهلوانان مغرب زمین ...

... ز شدادیانم نه یزدان پرست

ز دریا نهنگان بگیرم به دست

برآرم دمار از تن اژدها ...

... به خون درفتادند سر پرشتاب

چو گویی که افتد به دریای آب

همی تخم افکند پرخاشخر ...

... سپهبد حصاری ز آهن بدید

به گردش یکی گنده دریای آب

نهنگی نیارست کردن شتاب ...

... پس آنگه ببین تا چه آید فراز

چنان راه دریا شود بر تو باز

درین بود ناگاه شب در رسید ...

... مه و مهر و سیاره را خورده دیو

فلک چهره شسته به دریای نیل

به دوده بیالوده رخسار پیل ...

... نگه کرد سالار فرخنده فر

همه آب دریا شده ناپدید

همان باره آهنین را بدید

... ندانی که ارقم چگونه بلاست

به دریا نهنگ و به غار اژدهاست

گهی دیو و شیر است و گاهی پلنگ ...

... تن مرگ گردد ز تو چاک چاک

که دریای چین تا میانت بود

همه روی گیتی نشانت بود ...

... به نزدیکی عوج با یار و زور

بیامد به نزدیک دریا رسید

همان قهقهامش به ناگه بدید

که کردی به دریای مغرب شکار

نهنگان گرفتی ز دریاکنار

به دریا درون بود زانوش و بس

نهنگان گریزنده از پیش و پس

به دریا ز ناگه نهنگی گرفت

چگونه نهنگی بغایت شگفت ...

... سنان های خونی سر اندر هوا

چو ماهی ز دریا جهد بر هوا

همه دشت چون کوه شد از عمود ...

... به فرمان اویند دیو و پری

ز بهرم کمربسته دریا پری

هوادار ما اوست و همراه ما ...

... بگفت این و کشتی می درکشید

چو دریای عمان همی بردمید

برآمد غو کوس و بانگ نفیر

بپیچید آن بانگ در گوش شیر

ز که سر پلنگ و ز دریا نهنگ

نجنبید آسیمه از بیم جنگ ...

... یکی نعره برداشت بر دشت جنگ

که لرزید در آب دریا نهنگ

بپیچید آواز بر آسمان ...

... که شد روی گیتی سراسر خراب

نه خشکی بماند و نه دریای آب

نه مرغ و نه ماه ی نه دیو و نه دد ...

... که آواش پیچید بر کوهسار

نهنگان ز دریا گریزان شدند

چو برگ از بر شاخ ریزان شدند ...

... دگرباره ملاح گیتی سپهر

به دریا روان ساخت کشتی مهر

چو از چادر صبح بادبان

ز دریای شب راند کشتی دمان

فلک خاک نکبت بدو ریخت پاک ...

... ز گرز و ز کوپال انبوه شد

ز آهن زمانه چو دریا شده

ازو گرد چون موج بالا شده

ستور تکاور چو کشتی دروی

به دریای خون اندر آن پویه پوی

کشیدند پیلان به میدان رده ...

... بیامد به پیکار فرخنده سام

چو دریا بجوشید و برگفت نام

منم گفت سالار دیوان دهر ...

... به کشتی همی پیش بنهاد گام

به مانند دریای چین بردمید

از آن ابرها گفت او را شنید ...

... برآورد از جان شومش غریو

به یک مه ز دریا گذشت آن سپاه

چنین تا بر شهر تسلیم شاه ...

... ز درج گهر شاخ مرجان برست

بدان لعل گون آب دریا نشست

به الماس شد لعل بگداخته ...

... ازین بس که تا برگذشتی به دشت

ز دریا به بی وعده نتوان گذشت

همه را برفست و منزل دراز ...

... که آنجا که جامست آن جای ماست

هر آن کو ز دریاش باشد گذر

ز حوت و ز ماهیش بباید خطر ...