... تار و پود جامه کعبه است یا گیسوست این

موج آب زندگی یا جوهر تیغ قضا

سرنوشت عاشقان یا پیچ و تاب موست این ...

... در ته ابر تنک خورشید تابان را ببین

دست بردار از عنان اختیار خود چو موج

آنگه از دریای رحمت مد احسان را ببین

خط باطل نیست در دیوان آن جان جهان

زیر هر موج سرابی آب حیوان را ببین

باغ جنت مشت خاشاکی است از گلزار غیب ...

... زیر پای خود یکی ای نخل بارآور ببین

چشم بگشا در محیط عشق و از موج و حباب

صد میان بی کمر با افسر بی سر ببین ...

... از تحمل خصم بالادست گردد زیر دست

موج تیغ از کف گذارد پیش ساحل بر زمین

نیست دست بی نیازان پست فطرت چون غبار ...

... ز خودداری به دست و پا ره نزدیک می پیچد

عنان چون موج می باید درین دریا رها کردن

نکردی سجده ای ز اخلاص تا افراختی قامت ...

چو نتوان بر کنار افتاد با بحر از شنا کردن

کمر چون موج باید در میان بحر وا کردن

ز یک حرف سبک صد کوه تمکین رنگ می بازد ...

... نیاید از سلیمان حاجت موری روا کردن

حباب از ترکتاز موج بی جا شکوه ای دارد

نبایستی از اول خانه از دریا جدا کردن ...

... چنان خود را درین دریای پر شور سبک کردم

که چون کف می توانم کشتی از موج خطر کردن

ستم بر زیر دستان نیست از مردانگی ورنه ...

... به ظاهر گرچه خشکم همچو سوزن دیده ای دارم

که در گوهر شود چون رشته گم موج سراب از من

ز من هر لخت دل زیبنده داغی است چون لاله ...

... اگر چه خاک من گلرنگ شد از باده پیمایی

همان خمیازه چون گل می زند موج از ایاغ من

مشو از شبنم خونگرم من ای شاخ گل غافل ...

گهی در بحر سرگردان و گاهی در سرابم من

ز خشک و تر چو موج از خوش عنانی در عذابم من

نمی سوزد دلی بر من مگر اشک کبابم من ...

... می تواند به نفس کار مسیحا کردن

سر مکش از خط تسلیم درین بحر که موج

بوسه زد بر لب ساحل ز کمر وا کردن ...

... از صف آرایی ما عشق فراغت دارد

کثرت موج به دریا چه تواند کردن

عارف از داغ حوادث نکشد رو در هم ...

... تیزی تیغ به جوهر چه تواند کردن

دل روشن چه غم از موج حوادث دارد

شورش بحر به گوهر چه تواند کردن ...

... آستین با مژه تر چه تواند کردن

ناتوانان چه غم از موج حوادث دارند

بوریا با تن لاغر چه تواند کردن ...

... با تو ظالم کشش دل چه تواند کردن

مانع شورش دریا نشود صایب موج

با جنون قید سلاسل چه تواند کردن

... کف بی مغز به طوفان چه تواند کردن

موج از چشمه زاینده نمی گردد کم

دیده با خواب پریشان چه تواند کردن ...

... که نمکسود ز مهتاب توانی کردن

نکند ساحل اگر موج ترا هرزه مرس

سیر در خویش چو گرداب توانی کردن ...

... هر که قانع شود از چیدن گل با دیدن

چین بر ابرو من از موج حوادث صایب

که دودم می شود این تیغ ز سر پیچیدن

کار دریاست ز هر موج خطر خندیدن

رو نکردن ترش از تلخ شکر خندیدن ...

... به چه امید برآید ز زمین دانه من

بحر را موج به زنجیر اقامت نکشد

چه کند سلسله با شورش دیوانه من ...

... لازم قامت خم گشته بود طول امل

موج از حلقه گرداب نیاید بیرون

یک جهت شو که ز صد زاهد شیاد یکی ...