آه با دیده اختر چه تواند کردن؟
دود با روزن مجمر چه تواند کردن؟
حسن فولاد بود گردن باریک اینجا
تیزی تیغ به جوهر چه تواند کردن؟
دل روشن چه غم از موج حوادث دارد؟
شورش بحر به گوهر چه تواند کردن؟
غفلت از دایره بی خبران بیرون است
خواب با دیده ساغر چه تواند کردن؟
کرد مغلوب، هوا عمر سبکسیر مرا
شمع با سیلی صرصر چه تواند کردن؟
بی قراران تو از کون و مکان بیرونند
گرد با مرغ سبک (پر) چه تواند کردن؟
رگ ابری چه قدر آب ز دریا گیرد؟
آستین با مژه تر چه تواند کردن؟
ناتوانان چه غم از موج حوادث دارند؟
بوریا با تن لاغر چه تواند کردن؟
دل خوبان به سخن نرم نگردد صائب
مور با سد سکندر چه تواند کردن؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان ناتوانی‌ها و محدودیت‌های انسان در برابر حوادث و مشکلات زندگی می‌پردازد. او با استفاده از تمثیل‌هایی نظیر "آه با دیده اختر" و "دود با روزن مجمر" نشان می‌دهد که برخی خواسته‌ها و آمال انسانی، به رغم تلاش، در نهایت نمی‌توانند به واقعیت بدل شوند. همچنین، بیانگر این است که دل روشن و شاداب، برغم مشکلات و تلاطمات زندگی، بی‌خبر از غم‌ها می‌تواند باشد. شاعر به ضعف‌ها و ناتوانی‌های انسانی اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که انسان‌ها در برابر قضا و قدر و سختی‌ها چه اندازه آسیب‌پذیرند. در نهایت، او با اشاره به اینکه دل خوبان با سخن نرم نمی‌شود، به قدرت و تأثیر محدود انسان در مقابل شرایط و پیش آمدهای بزرگ زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: آه، چشمان ستاره چه تاثیری می‌توانند بگذارند؟ و دود، از روزنه شومینه چه کار می‌تواند انجام دهد؟
هوش مصنوعی: حسن مانند فولاد است و گردن باریک او نشانگر زیبایی‌اش است. در اینجا سوال می‌شود که تیغ تیز چگونه می‌تواند بر این جوهر اثر بگذارد یا آسیب بزند؟
هوش مصنوعی: دل روشن و صاف از مشکلات و سختی‌های زندگی نگران نیست. دریا و طوفان نمی‌توانند گوهری باارزش را تحت تأثیر قرار دهند.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره دارد که کسانی که از واقعیت و حقیقت‌های زندگی غافل هستند و در خواب و بی‌خبری به سر می‌برند، نمی‌توانند با دیده بصیرت و آگاهی کار زیادی انجام دهند. به عبارتی، اگر کسی در حال بی‌خبری و غفلت باشد، نمی‌تواند با دیدن و آگاهی به درک درستی از شرایط و حقیقت‌ها دست یابد.
هوش مصنوعی: هوا و شرایط منفی، عمر کم‌عمق و ناچیز من را تحت فشار قرار داده‌اند. در این وضعیت، شمع امید و زندگی من با تحمل بادهای سخت و سرد چه کاری می‌تواند انجام دهد؟
هوش مصنوعی: عاشقانی که در جستجوی تو هستند، از این دنیا و مکان خارج شده‌اند. در کنار پرنده‌ای سبک‌پر، چگونه می‌توانند آرامش بیابند؟
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به محدودیت‌ها و ناتوانی‌های فرد اشاره دارد. صحبت از رگ ابری است که اگرچه ممکن است از دریا آب بگیرد، اما در نهایت مقدار آن بسیار کم است و نمی‌تواند تأثیر زیادی داشته باشد. همچنین، اشاره به آستینی با مژه‌ی تر دارد که نشان‌دهنده‌ی بی‌فایده بودن تلاش برای انجام کاری است که به نظر نمی‌رسد نتیجه‌ی چشمگیری به همراه داشته باشد. به طور کلی، این شعر مفهوم ناکافی بودن منابع یا تلاش‌ها را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ناتوانان نباید از امواج مشکلات نگران باشند، زیرا فردی که ضعیف و لاغر است، نمی‌تواند زیاد به خود آسیب برساند.
هوش مصنوعی: دل‌های نیکوکاران با حرف‌های نرم و آرام تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. در واقع، مانند این است که بگوییم مورچه نمی‌تواند با دیواری که سکندر ساخته مبارزه کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.