گر چو شبنم دل خود آب توانی کردن
بر سر بستر گل خواب توانی کردن
این خیالات پریشان که ترا در نظرست
در ته خاک کجا خواب توانی کردن؟
پشت بر قبله حق تا نکنی، هیهات است
روی در خلق چو محراب توانی کردن
جگر سوخته حرص به دریا خشک است
این نه ریگی است که سیراب توانی کردن
از گل جسم اگر پای تو بیرون آید
سیرها با دل بی تاب توانی کردن
آنقدر خشک نگشته است کباب دل تو
که نمکسود ز مهتاب توانی کردن
نکند ساحل اگر موج ترا هرزه مرس
سیر در خویش چو گرداب توانی کردن
آن زمان بر تو مسلم شود آتش نفسی
که دلی را به سخن آب توانی کردن
چون صدف پاک کنی گر دهن خود صائب
مخزن گوهر شاداب توانی کردن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در مورد احساسات و روابط انسانی است. شاعر به زیبایی‌های عشق و دل‌مشغولی‌هایی که در زندگی تجربه می‌شود، اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگر دل خود را همچون شبنم به آب تبدیل کنیم، می‌توانیم زیبایی و آرامش را در زندگی خود به وجود بیاوریم. همچنین، به خیال‌های پریشان و درد و رنج‌هایی که در قلب داریم، اشاره می‌کند و می‌گوید که این افکار را می‌توان در دل خاک پنهان کرد. شاعر از حرص و طمع صحبت می‌کند و می‌گوید که هرگز نمی‌توان به رضایت واقعی رسید اگر تنها به دنبال دنیا باشیم. در نهایت، او می‌گوید که اگر بتوانیم خود را پاک کنیم و دل خود را شاداب نگه‌داریم، مانند صدفی خواهیم بود که گوهرهای شادابی درون خود دارد.
هوش مصنوعی: اگر بتوانی دل خود را مانند شبنم نرم و لطیف نگه داری، می‌توانی بر روی بستر گل، آرامی و خواب عمیق را تجربه کنی.
هوش مصنوعی: ایده‌های آشفته‌ای که در ذهن تو وجود دارد، در اعماق خاک چه زمانی می‌توانند آرام بگیرند؟
هوش مصنوعی: اگر به سوی خداوند توجه نداشته باشی، مشاهده‌گران این دنیا نمی‌توانند تو را به درستی بشناسند و تو نیز نمی‌توانی همچون یک جایگاه مقدس در دل مردم جا بگیری.
هوش مصنوعی: عشق و آرزوهای نافرجام مانند آبی هستند که در زمین خشک نمی‌توانند سیراب کنند؛ این درد و اشتیاق، تنها زخم جگر را بیشتر می‌کند و آرامش را از انسان دور می‌سازد.
هوش مصنوعی: اگر پایت از دنیای مادی جدا شود، می‌توانی با دلی ناآرام و پر از عشق، به سیر و سفر بپردازی.
هوش مصنوعی: دل تو آنقدر بی‌روح و بی‌عطر نشده که نتواند از نور و زیبایی مهتاب بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: اگر موج دریا تو را به سمت ساحل نمی‌کشاند، پس مانند گرداب می‌توانی درون خودت غرق شوی و دچار سردرگمی شده و از مسیر درست منحرف شوی.
هوش مصنوعی: زمانی خواهد رسید که متوجه خواهی شد عشق و احساسات عمیق تو تا چه اندازه می‌تواند بر قلبی تاثیر بگذارد و آن را آرام کند.
هوش مصنوعی: اگر خود را همانند صدفی پاک و خالص کنی، می‌توانی درونت را به گنجینه‌ای پر از گوهرهای شاداب تبدیل کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.