خال را در زیر زلف آن پری پیکر ببین
گر ندیدی دانه را از دام گیراتر ببین
می گدازد نور را در چشم حسن بی نقاب
باده گلرنگ را در شیشه و ساغر ببین
دور از انصاف است پیچیدن سر از سودای ما
عذر خواه دست خالی چهره چون زر ببین
از گریبان تجرد چون مسیحا سر برآر
بیضه خورشید را در زیر بال و پر ببین
گر ندیدی در ضمیر نقطه صد دفتر سخن
در دهان تنگ او صد بوسه را مضمر ببین
گر ندیدی بر لب کوثر هجوم تشنگان
در غبار خط نهان آن لعل جان پرور ببین
برنیاورده است دست از آستین تا روزگار
زیر پای خود یکی ای نخل بارآور ببین
چشم بگشا در محیط عشق و از موج و حباب
صد میان بی کمر با افسر بی سر ببین
درد دل را دیدن رسمی زیادت می کند
عیسی من دردمندان را ازین بهتر ببین
جسم زندان است بر جان هر قدر صافی بود
اضطراب آب را در سینه گوهر ببین
نیست صائب بی غبار تیرگی پای چراغ
لاله رویان چمن را از برون در ببین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و عشق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و کنایه‌های هوشمندانه، جاذبه‌های ظاهری و باطنی محبوبش را به تصویر می‌کشد. او به جزئیاتی مانند خال بر روی زلف معشوق، درخشش چشمان او و همچنین احساسات عمیق و شور عاشقانه اشاره می‌کند. در این متن، عشق به عنوان یک تجربه پیچیده و عاطفی توصیف می‌شود، جایی که زیبایی ظاهری به همراه درد و شوق درونی ملودیک می‌شود. شاعر همچنین به مواجهه با عشق و غم و اندوه ناشی از آن اشاره می‌کند و به خواننده پیشنهاد می‌دهد که در زیبایی‌ها و عمق احساسات توجه کند. در نهایت، شعر بر اهمیت و پیچیدگی انسانیت و احساسات تأکید دارد.
هوش مصنوعی: به زیر موی آن دختر زیبا، خالی وجود دارد که اگر نتوانستی به آن دانه نگاه کنی، می‌توانی آن خالی را از دام خطرناک‌تر ببینی.
هوش مصنوعی: نور چشمان دلربا و صاف حسن، در دل آدمی تاثیر عمیقی می‌گذارد. زیبایی او به حدی است که حتی باده‌ای رنگین نیز در شیشه و جام جلوه‌گری می‌کند و به چشم می‌آید.
هوش مصنوعی: دور از انصاف است که برای فرار از مشکلات، به آرزوهایم بی‌اعتنا باشی. با وجود اینکه دستم خالی است، چهره‌ام را مانند طلا ببین.
هوش مصنوعی: از دنیای مجردی که در آن هستی، مانند مسیحا سر بلند کن و نوری را که مانند تخم‌مرغ خورشید است، زیر بال و پر خود مشاهده کن.
هوش مصنوعی: اگر آنگونه که باید در دل او زبان سخن را نمی‌بیند، تصور کن که در آن دهان کوچک، صد بوسه نهفته است.
هوش مصنوعی: اگر در کنار کوثر، هجوم تشنگان را نمی‌بینی، آن لعل زیبا و جان‌پرور را که در غبار خط پنهان است، ببین.
هوش مصنوعی: دست از تلاش برنداشته‌ام تا زمانی که در زندگی‌ام مانند نخل بارآور، ثمر آورده و به بار نشسته باشم.
هوش مصنوعی: در دنیای عشق، چشمانت را باز کن و نگاه کن به امواج و حباب‌هایی که در این فضا وجود دارند. در اینجا، هیچ چیز موجه یا عادی نیست؛ همه چیز فراتر از آنچه که به نظر می‌رسد، است. اینجا می‌توانی زیبایی‌ها و عجایب را با تمام وجود حس کنی.
هوش مصنوعی: دیدن درد و غم دیگران، باعث می‌شود که عیسی، پیامبر، بتواند بهتر و عمیق‌تر به درد دل دردمندان پی ببرد.
هوش مصنوعی: بدن مانند زندانی برای روح است و هر چه بیشتر خالص باشد، در دلش هراس و نگرانی از مشکلات زندگی را مانند تلاطم آب در دل یک سنگ قیمتی حس می‌کند.
هوش مصنوعی: صائب، در اینجا به این مسئله اشاره می‌کند که هیچ‌چیز نمی‌تواند زیبایی و روشنایی گل‌های لاله را با حسرت و اندوه تحت تاثیر قرار دهد. او به مقایسه نور چراغ و رنگ‌های زنده لاله‌های باغ می‌پردازد و تاکید می‌کند که لاله‌ها حتی با وجود غبار و تیرگی‌های بیرون، همچنان در کمال زیبایی خود در چمن می‌درخشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حلقهٔ زلف سیاهش بر رخ انور ببین
آفتاب و سایه را سرگرم یکدیگر ببین
با سپاه غمزه بازآمد پی تسخیر دل
موکب لشکر نگر، جمعیت سلطان ببین
هر کجا نقاش نقش قامت و لعلش کشید
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.