... کردار توست صورت توفیق کردگار

جاه تو وصف را ندهد پیش خویش راه

بخت تو وهم را ندهد پیش خویش بار ...

... نه روی آن که دوست بر من گذر کند

نه راه آن که من به بر او کنم گذار

تدبیر کار خویش ندانم که چون کنم ...

... گران ز بهر چه گویند و ناخوش و دشخوار

سخن چو راه گشاده است با فراز و نشیب

زبان چو اسب رونده است بی لگام و فسار ...

چون شمردم یازده منزل ز راه روزگار

منزلی دیدم مبارک وز منازل اختیار ...

... فرخ تبار تو که تویی سید تبار

در راه حشمت تو ندیدست کس نشیب

بر روی دولت تو ندیدست کس غبار ...

... سبزه کرد از باد نوروزی پر از عنبر کنار

هر دو در راه خراسان کرد خواهند از نشاط

در رکاب دولت تو گوهر و عنبر نثار ...

شکر یزدان را که از فر وزیر شهریار

بختم اندر راه مونس گشت و اندر شهر یار

شکر یزدان را که از اقبال او کردم چو تیر ...

... دلم ز وسوسه عشق کی خورد تیمار

چگونه راه برد وسوسه به سوی دلی

که حرز خویش کند مدح سیدالابرار ...

... که رزق مردمان را کشت ناچار

در روزی ببست و راه شادی

سر دولت برید و دست مقدار ...

... اقبال بر او فتنه شد و بخت بر او وقف

چون راه نمودش سوی درگاه تو جبار

تا پیر و جوان است و ضعیف است و هنرور ...

... قفل تو و زنجیر تو چون حلقه به در بر

بستی کمر و راه سفر پیش گرفتی

بیش از سفر توست دل من به سفر بر ...

... لیکن چو همی دزدخر و رخت شناسد

ترسید در این راه نهد رخت به خر بر

تا چرخ ز یاقوت و درر در مه نیسان ...

... محرور توان کرد به باده تن مرطوب

یک راه که مرطوب شد این عالم محرور

هستند رزان دشمن پیران خرابات ...

... مگر رهاکنم آرایش و دقایق شعر

روم به راه تصوف چو بوعلی دقاق

سفر چگونه کنم با وثاق و رخت خلق ...

... تو را ملال نگیرد همی ز بخشیدن

مگر ز طبع تو راه عدم گرفت ملال

زهمت تو نشان و خبر چگونه دهم ...

... مهد بخت بنده را از فرخی باشد جلال

احتیال و جهد را در راز یزدان راه نیست

چند جویی راز یزدان را به جهد و احتیال ...

... گر به زرق و افتعال اسباب دنیا ساختی

راه عقبی را ندارد سود زرق و افتعال

چند پیمایی هوس درکار املاک و ضیاع ...

... مواظبت کنمی کر نترسمی ز ملال

چو راه یافت به خورشید صحبت تو کسوف

زوال کرد زمن تا شدم به شکل هلال ...

... عطای توست فراوان چو آب وادی زم

توراست هر دو به هم گرچه هست راه دراز

زآب وادی زم تا به چشمه زمزم ...

... صبر باید تا ببیند دوست دشمن را به کام

عادت ایوب و ابراهیم صبر و حلم بود

شد به صبر و حلم پیدا نام ایشان از انام

صنع یزدان همچنان کایوب و اپراهیم را

خواجه را دادست صبری کامل و حلمی تمام ...

... اشک را گوهر لقب دادند بر روی حسام

راه دنیی را و عقبی را عمارت کرده ای

هر دو ره را توشه ای درخور همی سازی مدام ...

... چشم وگوش و دل نهاده بر قبول و اهتمام

گفته هر ساعت به همراهان ز حرص خدمتت

عجلوا یا قومنا الا غتنام الا غتنام ...

... پس چرا در کوی عشقش من مقیمم بی خرد

پس چرا در راه مهرش من روانم بی روان

خانه من سال و مه از روی او چون گلشن است ...

... جودش از رزاق ارزاق خلایق را ضمان

تا بود در راه جودش قافله بر قافله

نگسلد در راه شکرش کاروان از کاروان

صورت دولت خبر بود وکنون در عصر ما ...

... گویی دریدند ای عجب بر تن ز حسرت پیرهن

زین سان که چرخ نیلگون کرد این سراها را نگون

دیار کی گردد کنون گرد دیار یار من ...

... ایزد توگویی آفرید از جان پاک او را بدن

ای راه و رسمت خسروی ای نظم و نثرت معنوی

ای حزم و عزم تو قوی ای خلق و خلق تو حسن ...